Arama sonuçlarınız

Yaşamda umut edebileceğim şeylerin hep varolması ayrıca bedensel ve düşünsel sağlığımın yerinde olması beni mutlu eder.

Eğer sadece maddi bir karşılıktan söz etmiyorsak iyilikte beklenti mutlaka vardır. İnsanın iyilik yapınca kendini daha çok sevmesi de bir karşılıktır. Maddi olmasa bile manevi bir tatmin yaratacaktır. Peki bu kötü bir şey midir hayır tabiki değildir. Eğer bir insan iyilik yaptığında mutlu...

Sevgili Nejdet atasözlerini tamda yerinde değiştiriyorsunuz. Keyifle takip ediyorum.

Dibe vurana kadar o kadar çok şey biriktirirki insan ancak bunları harcaya harcaya geri dönebilir. Geri döndüğünü sandığı da aslında ilk defa gittiğidir artık.

Karar verememek, sonuçlara katlanmayı göze alamamaktır , iradeye güvenememektir, istenilenle olması gereken arasında gidip gelmektir, sorumluluktan kaçmak ve pasif kalmanın rahatlığını yaşamak istemektir.

Hayat aldıklarımızı geri verip verdiklerimizi de geri almaktır.

Kendi tercihimizle gelmediğimiz bir yaşam için bu soruyu sormak yersizdir.

Yaşamayı istememek te gene yaşama dair bir tercihtir.Yaşamda bulunmak bizim tercihimiz değil ama devam edip etmemek bizim tercihimizdir. Çoğu zaman umutsuz olan insan bile yaşamaya çabalar alışkanlıkları nedeniyle. Hiçkimse yaşamda mutlu olmak istemiyorum demez ama mutluluğu yakalayamadığı için...

Dinler yaşamla ilgili pekçok şeyi açıklar. Varlık nedeni bellidir yaşamda bulunma amacı bellidir ve son da bellidir. Hehangi bir dini inancı olmayan insanların bunların hepsine yeni bir anlam bulması gerekir. O nedenle ateistler felsefeye daha yakın olurlar şeklinde düşünüyorum.

Hani halk arasında sürekli söylenen bir şey vardır _kendini fazla dinleme yoksa delirirsin_. Başka insanlarda , başka işlerde, başka uğraşlarda kendimizi kaybetmemiz gerekiyor. Yaşamda herbirimiz birer Sisifosuz aslında.

'' Bir doktorun bu soruya genel terimlerle cevap verebileceğinden kuşkuluyum. Çünkü yaşamın anlamı insandan insana, günden güne, saatten saate farklılık gösterir. Bu nedenle önemli olan, genelde yaşamın anlamı değil, daha çok belli bir anda bir insanın yaşamının özel anlamıdır. Sorunu genel...

Ateistler felsefeye daha yakın olurlar çünkü yaşam hakkında hep bir arayışları olur.

Sevgili Oğuz, Frankl insanın yaşamın anlamını değil de kendi yaşamının anlamını bulması gerektiğini söylüyor. Sanırım soyut bir anlam arayışı yerine kendi yarattığımız anlamlarla yaşamı sürdürmemiz gerekiyor. Eminim ki herkesin yaşamını devam ettirmek için nedenleri vardır. Lütfen siz de bu...

Varoluşsal Boşluk (E. Frankl) '' Varoluşsal boşluk, yirminci yüzyılın yaygın bir olgusudur. Bu anlaşılır bir şeydir; bunun nedeni, gerçek bir insan olduktan sonra insanın yaşadığı iki yönlü bir kayıp olabilir. İnsanlık tarihinin başlarınd insan, bir hayvanın davranışlarını belirleyen ve...

İnsan hem içgüdüleri hem de toplumsal dayatmalarla yaşayan bir canlıdır. Kendini tanımlama süreci de bir toplumsal dayatmadan geçer. Sıklıkla toplumun beklentilerini kendi beklentileri sanar.Bunları sorgulama gereği bile duymaz. İstiyorum der ama aslında dediği şey istiyor dur. Otoritenin...

Bu terim temel olarak, bellek kaybı ve kişiliksizleşme vb. olaylarındaki gibi kimlik duygusunu yitiren insanlardaki aşırı durumlara uygulanır. Bu olaylar her zaman derin bir merak uyandırmıştır. Uykuda olmayan ve organik bir beyin rahatsızlığı bulunmayan bir insanın kim olduğunu, nerede...

Takıntının iyi tarafları olabilir. Fakat burada takıntının ne olduğu önemlidir. Tabiki bir insanın işini iyi yapma takıntısı, temizliği güzel yapma takıntısı çocuğunu iyi yetiştirme takıntısı olabilir. Bunlar her insanda oabilecek ortak takıntılardır. Herkes kıyısından köşesinden bu takıntılarla...

Sayın dr. Can Güngen, mutsuzluk bir haksızlık veya haklılık olayı değildirki.

Takıntı belki de durumun sadece gözle görebildiğimiz kısmı. Derinde yatan farklı nedenler olabilir. Örneğin sürekli ellerini yıkama takıntısı olan birinin derdi belki de temizlik değil sorunlarından arınmadır. Herkes bunu kolayca halledecek diye bir şey yok. Her insan ayrı bir dünyadır. İnsan...

Bu konuda üç tür insan modeli olduğunu düşünüyorum: Yaşamları boyunca felsefenin kıyısından geçmemiş olanlar, felsefeyi akademik anlamda hayatlarının bir alanı görenler ve doğal olarak felsefik sorularla boğuşup sürekli bir anlam istemi içinde olan mutsuz insanlar.