- Konbuyu başlatan
- #1
Ölüm üzerine çok düşünen ve sorgulayan biri olarak bir nevi sonsuz bir melankoli içerisinde olduğumu hissediyorum.
Ölüm fikri yaşamı gözümde anlamsızlaştırıyor, ortalama 70 yıllık bir ömür için bu kadar uğraşmak mantıksız geliyor bana.
Bu düşüncelerin fazla pesimist olduğunun farkındayım lakin ölüm fikrini zihnimden atamıyorum, bir tür zehir gibi zihnime yayılmış durumda.
Ve insanoğlunun ölüm karşısındaki acizliği yüzünden dünyaya bir sürü yeni birey getirebilmelerinin çok acımasızca olduğunu düşünüyorum.
Schophenhauer'un dediği gibi çocuklarıma verebileceğim en güzel hediye onları hiç dünyaya getirmemektir.
Peki siz ölüm ve yaşam hakkında neler düşünüyorsunuz?
Ölüm fikri yaşamı gözümde anlamsızlaştırıyor, ortalama 70 yıllık bir ömür için bu kadar uğraşmak mantıksız geliyor bana.
Bu düşüncelerin fazla pesimist olduğunun farkındayım lakin ölüm fikrini zihnimden atamıyorum, bir tür zehir gibi zihnime yayılmış durumda.
Ve insanoğlunun ölüm karşısındaki acizliği yüzünden dünyaya bir sürü yeni birey getirebilmelerinin çok acımasızca olduğunu düşünüyorum.
Schophenhauer'un dediği gibi çocuklarıma verebileceğim en güzel hediye onları hiç dünyaya getirmemektir.
Peki siz ölüm ve yaşam hakkında neler düşünüyorsunuz?