Neden Yaşıyoruz ? Mutluluk İçin mi ?

mutluluk, ne yazık ki ender şekilde, son derece karmaşık koşullara bağlı olarak kendilik ve özgürlük duygularıyla birlikte ortaya çıkan bir duygu-durumudur... ve hayat, tüm herşeyi kapsayan en geniş küme olduğundan; kendi içinde yer alan herhangi bir ögeyi amaç edinemez, yani, mutluluk bile hayatın amacı olamaz... çünkü mantık bakımından; bütün, parçaya indirgenemez... ve dolayısıyla hayat, kendi içinde yer alan hiçbir unsura, bağlanamaz, indirgenemez...

İnsanoğlunu "seri üretim malı" gibi görerek, "Ne için yaşıyoruz?" sorusunu sormak kanaatimce çok yanlış bir tavır. Asıl soru: "Ne için yaşıyorum?" olmalıdır. Zira her insanın çok farklı yaşama amaçları var.

Ne için yaşamayı tercih edersek, onun için yaşıyoruz. Bizden istenen bir şeyler yok mu? Var. Ancak bu da kişiden kişiye değişiyor. Dindar olan birisi için ondan istenen şey, ibadet. Davası olan birisi için ondan istenen şey, mücadele. Her şeyden uzak birisi için ondan istenen şey, dürüstçe yaşamak.

Ne için yaşadığımızı öğrenmek umuduyla yaşıyoruz. Bulamadan ölüyoruz ve ne için yaşadığımızı anlıyoruz, maalesef, bunu bildiremiyoruz. Bildirsek nesillerimiz daha rahat edebilirdi.

Çok basit bir cevabı var aslında;mutlu olmak için değil mutlu etnek için yaşıyoruz.Daha doğar doğmaz bu görevi yükleniriz aslında.Anne babamızı,işverenimizi,seçtiğimiz insanı,çocuğumuzu ve daha başkalarını.Bunu yaparken de mutlu olmak için çabaladığımızı düşünürüz.Mutsuzluğumuzun farkına varıldığı anlarda da duraksar işte bu soruyu sorarız.''Niye yaşıyoruz''

Blog sitemde bu konuyla ilgili bir yazı paylaşmıştım. Fikirlerimi buraya da aktarmak isterim...

3 Ekim 2012 Çarşamba

CEHENNEME BİLET

Uzun süredir blog yazmıyor muyum? Belki de zihnimde yazıyorum ama sizlerle paylaşmıyorum. Olabilir... Ama neden sizle paylaşmayayım? En son yazımda eğlenmiştik, bir öncekinde bazı şeyleri düşünmüştük... Her yazımda başka bir şey var. Şimdi ise ölümden bahsedelim ya da daha detaya inip intihardan konuşalım!

İnsan neden yaşar? Şimdi bir çok bıdı bıdı duyacağız. Bu bıdı bıdılardan kendi bıdı bıdımı söyleyeyim: Alışkanlık! Evet, bir alışkanlıktan ötürü yaşıyoruz. Ama bir sorun var, alışkanlığımızdan vazgeçtiğimizde bir şey bizi tekrar tetikliyor. Nasıl anlatsam? Neyi nasıl anlatsam?

Alışkanlıktan ötürü yaşıyoruz ama bunu kendimize itiraf edemiyoruz. Bu alışkanlıkları somutlaştırarak, kendimize birkaç sebep üretiyoruz. O sebepler bittiğinde yani sıkıldığımızda bir şey bizi tetikleyerek yeni sebepler üretiyor. Bu tetiklemeler bizi hep intihardan uzak tutuyor.

Peki, intihar edenler? Onlar çok yücedir, ben yüce olarak değerlendiriyorum. Sizler için en aşağılıklar, değil mi? Yaşamaktan sıkıldım yani ürettiğim sebeplerden sıkıldım. Şimdi yeni sebepler üretmeliyim, daha önceden ürettiğim gibi. Ama artık sebep üretmekten de sıkıldım.

Şimdiki sebeplerimden sıkıldıysam ve yeni sebepler üretmeyi de reddediyorsam, benim de intihar etmem gerek. Ama bunun için cesaret gerekiyor. Bir düşünsenize; gece yastığa başınızı koyup uyuduğunuzda bir daha uyanamayacağınızı söylüyorlar, ne yaparsınız? Uyumamak için çırpınırsınız. Peki, intihar edecek kişiyi düşündünüz mü? O kişi kendi kendine ninniler söyleyerek uyumaya çalışacak...

Bir ninni dinleyelim???

Uyumalıyım, uyumalıyım, sonra uyanmayayım, öleyim...
Avuç avuç ilaç içeyim, hayat veren haplardan ölüm isteyeyim...
Sonra bir metal parçasını bileklerime süreyim...
Soğuk metal ile sıcak kanın sevişmesini seyredeyim...
Sonra yüksek bir yerden bulutlara zıplamaya çalışayım...
Bulutları arzularken, yerde toprağı tadayım...
Cehenneme gitmek ve o beyaz gülü koklamak istiyorum...

Artık işim iş, ya cesaret ya da yeni sebepler... Dünya denilen yer, kocaman bir mezarlık!

Kaynak: http://umumikalem.blogspot.com/2012/10/cehenneme-bilet.html

Neden mi yaşadım ? Sırf inadımdan ...Bir gün ama bir gün boğazım düğümlenmeden,onurla insanoğlunun yüzüne utanmadan bakabileceğimi,insan kalacağımı...O son ana kadar cesaretle yürüyebileceğimin cesaretini de gördüm kendimde;
elbette ''bitti artık devam etmek istemiyorum'' dediğim anlarım da oldu.İşte o karanlıktan sonra hayatı tek başıma yürüyebileceğim gücü buldum kendimde.Ve bildim, yaşamın kendi içinde kuralları var .Her gecenin ardı sabah;her kışın ardı bahar.Dayanmalısın dedim.Ne için?Beni üzenlere gerçekten ben izin vermiştim.Aslında onlar kendimi intihara sürükleyecek güce sahip değildiler hiç bir zaman...
Neden kurgusalımda yok edeyim kendimi .Eğer ille de bir kurgusalın içinde olacaksam -ki kaçınılmaz gibi -kendimi var edeceğim bir dünya yaratırım- hayalini gizli gizli kurar fakat bunun için asla plan yapmazdım.-Sabrettim ve çalıştım.Şimdi de aynı şeyi yapmaktayım.Ancakk ben eski ben değilim.Güçlendim! Mesela başkalarının kurallarına asla boyun eğmez kendi dünyamın yasalarını yaşarım.Karşımdaki de işine gelirse yaşar -ki işine gelmese de yaşıyor o da işin daha farklı bir boyutu...Velhasıl mutluluk için sabretmeli ve çalışmalı...Mutluluk her zaman onun kıymetini bilen için vardır.
Zamanla geliştikçe yani öğrendikçe ve öğrettikçe zrihnimizin,bilinçaltımızın,vücudumuzun terminalojisi,biyolojik ve ruhsal varlığımızın sistematiği bizdeki''mutluluk'' kavramının oluşmasında ve değişiminde çok etkili olduğunu gördüm.Gittikçe gözümde küçüldü dünya büyüdüğümü anladım .)

Yaşamak mutluluk vermeli bir yerde insana, fakat mutluluk nedir ve neden mutlu olmak istiyoruz ?
yaşamak için mı mutlu olmalı yoksa mutlu olmak için mi yaşamalıyız . bana göre mutluluk sonsuzluğu hissetmek yok oluşu tatmak peki bu yaşam mı oluyor yoksa yok olmaktan zevk almak mı ?

Kanımca sorunuzun esas cevabı ''Vemâ ḣalaktu-lcinne vel-inse illâ liya’budûn(i)*''dur.
*Zâriyât 56, ''Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.''

mutlu olmayanlar da yaşıyorsa eğer, yaşamamızın sebebi mutluluk olamaz. amacı olanlar, olmayanlar... ölüme bir adım yakın olanlar, hepsi yaşıyorlar... hayvanlar bile yaşıyorlar..
katiller,, caniler,,
hepsi yaşıyorlar. hepimiz yaşıyoruz. delilerin de yaşama bağlanma gibi bir durumları var.
mutluluk için mi? peki mutlu olanlar ne için yaşarlar.
bir katil kimi mutlu etmek için yaşar, ya bir deli? sadece normal sayılan insanların yani kendini mutluluğa ulaşmış ya da ulaşacak olarak görenlerin yaşadığı bir hayatı kabul etmek ne kadar doğru olur? hayat bizim yaşadığımız şey ise biz neyi yaşıyoruz ki, bizim yaşadığımız hayatı bu kadar kapsasın...

Albert Caraco versin bunun cevabını.

Ne diyordu Platon? Çağının en mutlu insanı olan büyük pers kralının, düşsüz bir gece kaar güzel pek az gün geçirmiş olduğunu söylüyordu. Hayatın büyük bir zevk ve mutluluk olduğuna yemin edenlere baktığımda onları ne güzel bulurum ne de şanslı doğmuş sayarım, ne akıllıdırlar ne duyarlı, ne inceliklidirler ne bilge, ne de derin, ama överek göklere çıkardıkları kişilere çok benzerler.
Soylu insanlar yaşamı ender olarak severler, yaşama nedenlerinin yaşamın kendisine tercih ederler, yaşamla yetinenler ise daima tiksinti verici kişilerdir. yaşam yüce bir şey değilse, bunca arzulanır nesi vardır? Bedenin sevinçlerini, en çirkin ve en sağlıksız insanların aşırı bir istekle tattıklarını ve aşırı kullanmanın tüketemediği bir coşkuyla bu sevinçlere üşüştüklerini, mağluk milletleri doymak bilmez bu türün iğrenç yaratıklarıyla dolu olduğunu, bu hayvanların günün kendilerine dayattığı köleliklerin gecesine tutunduklarını görmek yine de şaşırdır insanı. Tanrı, lavralara benzemekten esirge bizi.

uldız1' Alıntı:

Kanımca sorunuzun esas cevabı ''Vemâ ḣalaktu-lcinne vel-inse illâ liya’budûn(i)*''dur.
*Zâriyât 56, ''Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.''

Genişletmek için tıkla ...

İslâm ideolojisine göre "cuk" diye tabir ettiğimiz kadar oturtmuşsunuz ki bundan hiç şaşırmadım. Aramızda inanmayanlar var ki onların amacı "cuk" değil efenim. (Ki buna bende dahilim). Öleceğini bilerek yaşamak çok aptalca gelse de bir "kanun" niteliğinde bir şey. Hayatta kalabilmek için bilgiye, bilgiyi kazanabilmek için hayatta olmak lazım..

mutluluk için yaşamak sürekli devam eden maratona katılmak koş koş belki yakalarsın tavşanı.
ancak mutluluktan vazgeçtiğinde yaşamaya başlar insan.

Şimdi önce küçücük bir bebeksin diye başlamışsınız. Ama insan hayata direk küçük bebek olarak başlamıyor. Yani insanı leylekler getirmiyor. Hayatta neden yaşıyoruz biliyor musun? Sen neden yaşadığımızı boşver, biz bu hayata neden geldik? Sizi bilmem ama, vallaha ben kendi isteğimle gelmedim. Hayata neden geldiğimi daha bilmeden neden yaşadığımı kestirmekte inan ki zorlanıyorum ilk başlarda. Sonra zaman zaman farkına varıyorum birşeylerin, ben kendi isteğimle gelmediysem, benim buraya gelmemi isteyen birisi var ki gelmişim. Eee o zaman yine düşünüyorum ben neden yaşamalıyım. Hemen beni buraya gönderene soruyorum, beni neden buraya yolladın ben neden yaşamalım? O da bana ne diyor biliyor musun? Benim yaratma özelliğim var ve seni yarattım, bu da senin için bir ayrıcalık olmalı o zaman sen de bu yaşam hayatında benim emir ve yasaklarıma uyup, bu ayrıcalığı değerlendirmelisin. Değerlendir ki mutlu olasın...

Her kesin bir misyonu vardır yoksa insan dünyaya öylesine gönderilmez. Misyonun tamamlayan ödülünü alır. Tamamlamayan alamaz. Şimdi düşünün neden dünyaya geldik ve misyonumuz ne? nasıl öhdesinden geliyoruz misyonumuzun ve en sonda YAŞAMAGA LAYIKMIYIZ?

Cevap: Neden yaşıyoruz ? Mutluluk için mi ? hayır

tabiki kullluk etmek için yaşıyoruz bu dünya yalan dünya mutlu olsan bile öbür dünya ya gidince gel bakalım sen çok mutluydun bu mutluluğu sana ben verdim bunun için bana olan kulluk görevini yapmadın diyecek ALLAH cc

Bu mükemmel soruya hiçbir zaman cevap bulamayışım neden ki lanet olsun yaşamak istemiyorum beee ama kendimide öldürememki fakat bir sn sonra ölecek olsam keşke ama keşke dünyaya hiç gelmeseydim derdim

dünyaya gelmek istiyor musun diye soran olmadı bana sorsalardı cevabım belli hayır derdim ama bir seçeneğimiz yok mutlu olsak da olmasak da yaşamak zorundayız.

zibidie' Alıntı:

dünyaya gelmek istiyor musun diye soran olmadı bana sorsalardı cevabım belli hayır derdim ama bir seçeneğimiz yok mutlu olsak da olmasak da yaşamak zorundayız.

Genişletmek için tıkla ...

aslında cevabınız belli olamaz çünkü herzaman bir umut var varki yaşıyoruz belki düzelir belki belki yaşamak için güzel bir neden bulabiliriz gibi gelecekte bizi neyin beklediğini bilemeyiz.

flzf' Alıntı:

aslında cevabınız belli olamaz çünkü herzaman bir umut var varki yaşıyoruz belki düzelir belki belki yaşamak için güzel bir neden bulabiliriz gibi gelecekte bizi neyin beklediğini bilemeyiz.

Genişletmek için tıkla ...

Evet hayat süprizlerle doludur ve sebebi ne olursa olsun yaşamaya değer...

yaşamaya değip değmiyeceğini biliyorum umud ediyorum sadece hangi güçse beni yaşamaya mecbur bırakan sabrımı çok zorluyor dayanamıyorum artık onu biliyorum ama.

zibidie' Alıntı:

dünyaya gelmek istiyor musun diye soran olmadı bana sorsalardı cevabım belli hayır derdim ama bir seçeneğimiz yok mutlu olsak da olmasak da yaşamak zorundayız.

Genişletmek için tıkla ...

Soran oldu fakat hatırlamıyoruz bu sebeple zorla gelmiş değiliz. Yaşam koşullarını çok fazla farklılaştırma şansın olmasa da hissedeceklerini yani olaylara vereceğin tepkileri kontrol edebilirsin böylece mutlu olma şansın her zaman için var.

Herkesin yaşam amacı farklıdır tek bir sebep sunmak imkansız...