Uçan Kuşlar, Lanetli Yazılar!

NuriKara · 11 Haz 2020

İlk açtığımda gözlerimi;
Ben ağlamadım,
Anneme sorular sordum;
Dinlerken gözlerimi kapamadım.
Az bir zaman oldu, başkalarının sözlerinden tatmin olamadım.
Yüzümü semaya döndüm;
Gözlerim parladı,
Tabiatı dinledim,
Kötülüklerinden yılıp da caymadım.

NuriKara · 18 Haz 2020

Bir Kere Gördün

Beni bir kere gördün;
Susmuştum o gün,
Hep sustuğumu sandın.
Beni bir kere gördün;
Çok konuşmuştum o gün,
Hep çok konuştuğumu sandın,
Sen beni bir kere gördün.
Huzurluydum o gün
Farklı biriydim sanki
Sen beni o gün gördün
Beni o gün sevdin...

NuriKara · 6 Ağu 2020

Kırmızı Boyalı.

Neslimiz var bizim,
Ailemizin varlığı gibi.
Kırmızı bir boyayla işaretlenmiş bir nesil bizimki.
Maviler geride, sarılar geride.

Benzer insanları gördük,
Benzer zorluklar bildik.
Unutulmuş bir dil gibi unutuldu neslimiz.
Konuşacak kimse kalmadı.

Kırmızıya boyanmış son kişi ölünce
Özleyecek kimse kalmadı.

NuriKara · 16 Ağu 2020

Büyük Ol.

Bir kere kırıldı kalbin,
Özür, özrü neyleyeyim.

İyiyim, daha iyiyim.
Dilim, ellerim, kulaklarım gözlerim...

Artık kırmayacak olsan da,
Bir kere kırıldı kalbin.

Ayaklarına kapandı, ne olur diye yalvardı,
Hala acırken kalbin, neyleyeyim.

Affı vardır her şeyin,
Düzelsin, değişsin
Yeter ki pişmanım desin.

Varsın acısın kalbin,
Acırken affedesin...

NuriKara · 31 Ağu 2020

Gerçek Hazine

Onların yanında, sanki yalnız;
Anlatmak ister, sanki dilsiz.

Duydukları yüzünden baktı, görünce anladı.
Hazine ne gümüş ne de altın,
Biraz toprak, biraz demir.

NuriKara · 1 Eyl 2020

Ara sıra nedenini soruyordu, sonra boyun eğmeğe devam ediyordu. Yapmayınca olacaklardan korkuyordu, akıl, tek bildiği yapmalıydı. Bir gün daha dayanamadı, sebebini söyleyene kadar yapmamaya kararlıydı. Ertesi gün nedenini öğrenemesede yapmaya devam etti. Neden yapmaya devam ettiğini sordu, bilmiyordu, öğrenemedi.

İyi ki kitap kinayesiz öyleyse bile kim kime der kanca derin; sahibi bile bile kendini bilmez, bari siz bilin.
İyi ki derin, yüzeyselden boğuldum, bana yardım edin. Daha demin, boğuldum işim bitti. Yardım dilendiğim kişi, beni boğanın önünde eğildi. Sahibi ve kölesi.

NuriKara · 2 Eyl 2020

İstifa ettim, iyilik yapmaktan,
Dileklerimden, sevgimden...
Kendim için yaşıyorum.
Kendim için seviyor,
Yapıyor, seviyorum.

NuriKara · 2 Eyl 2020

Aksini Söyleyene Kadar

Aksini söyleyene kadar
Tekrar dirilinceye kadar
Ansızın olana kadar
Kalbim kırık kalacak.

Kırk yıl daha yaşarım
Bir gün olur, belki anlarım,
Aksini söyleyene kadar,
Çoktan ruhumu satarım.

NuriKara · 2 Eyl 2020

Kısaları uzun kılalım. Kolayı zorlaştıralım. Dinlemeden konuşalım. Her hoşa gitmeyeni inkar edelim. Basiretimizi kapatalım. Lazım olan huzur, huzurun yolu bu.

Bir gün bir adam bir başına bir işe kalkışmış. Ben demiş, kendine evet ulan ben demiş. Çok coşmuş olmalı. Ben, ben, ben... Gözleri coşkunun emaresiymiş. O gözler, coşkulu olmayı anlatıyormuş. Kalkmış ayağa, bir oraya bir buraya gitmiş sürekli, duramamış yerinde, durmamış da. Hikaye ya bu, bir ses duymuş gaybten. Kulak vermiş, nedir bu halim bana cevap verin. Sen seçilmişsin, sana yemin ederim. İşte demirin, toprağın bunlar delilin. Herkeste var olan beni seçilmiş mi kıldı? Seni değerli kılan bunlara verdiğin değerin. İkna olmuş adam, baş koymuş o yola, gecesini gündüz etmiş, gözleri kanlı güneşin doğuşunu beklemiş. Gece bitmemiş, o beklemiş, bitmemiş, beklemiş bekleyişi bitmemiş, gece bitmemiş...:

NuriKara · 2 Eyl 2020

Vurdu, öldürdü, akabinde... ağladı, akabinde... sustu, kaçtı... öfkeye kapıldı, döktü, yıktı. Nedensiz yere, ahmak nedensiz yere... Şu dünyada ney nedensiz ki be. Parladı, söndü, parladı akabinde söndü. Anladı.

Bazen akabinde, bazen hediye alırmış gibi. Bazen akabinde, bazen kör bir kurşununun hedefi olmuş gibi. Nedensiz yere, ahmak nedensiz yere... Şu dünyada ney, hadi bir şey söyle.

İftiranın kurbanı. Azıcık ömrü bir hiçin uğruna harcandı. Nedensiz yere, ahmak.

Şu hayatta bir hiçim, ölsem, yerilsem. Gömecek beni hizmetli, cesedi kokmasın, etrafı sarmasın. Gömülmeden unutuldum, sarmaladım kendimi, kendi dizimde kendimi avuttum. Özür dilerim. Ahmak, ben kendimi bildim, yalnız ölsem bile ben kendime yeterim, bu şiir benim için. Değil başkalarına muhtaç yaşayan senin için!

NuriKara · 2 Eyl 2020

Baba/Allah/Yehova O konuştu, benimle konuştu,
Kulaklarımla değil, kalbimle duydum.
O konuştu, seninle de konuştu,
Üstünü kapattın, duymaz gibi davrandın.
İncil, Tevrat, Kur-an uğruna deyip, masumlara saldırdın, yaktın, bencil oldun, kendini büyük gördün.

NuriKara · 13 Eyl 2020

Ardımda bırakıp da neden olduğum yıkımdan dolayı bir an olsun huzuru bulamaz iken. Böyle bir yıkımın sorumlusu ben değilim. Bunu bilmek beni rahatlatmaz iken. Kendimi gücendirmek istemiyorum ancak elimde değil. Bir daha olsa, ellerimin bileğimden kopması pahasına sebebi olmadığım yanlışı düzeltirdim, demiş. Benim böyle bir sorunum yok, olmayacak da hiçbir zaman ellerimin bileğimden kopması pahasına da olsa geri durmayacağım, huzurumun kaynağı, kaynaklar var, bolluktan taşıyorlar, kararlarım ile bu kaynakları doldurdum. Şimdi nerede isem, Şubat'a beş ay kaldı. Beş ay ansızın geçmese de geçecek geçtiğinde ansızın olmuş gibi o anı yaşarken bulacağım. Umarım bir an önce geçer.

NuriKara · 13 Eyl 2020

...

Nedendir bilinmez, sonucu bilinir. Ne yanarken ne de kalbim ferahken nedenini bilemiyorum. Ferahlarken bilmesemde olur diyorum, yanarken lanetler ediyorum. Sen farklısın, bildiğini sanarsın. Bilmiyorum, bildiğimde bana olanı bilmiş olmuyorum. Bir değil on sebebi var. Kendini ikna edemezken bilgiçlik taslama. Bu böyledir, neden hala şüphe ile doluyum derken bilgiçlik taslama. Bu bir öğüttür sana, ister al, ister alma.
...

NuriKara · 13 Eyl 2020

...
Öğütler ile doldurdum kitabımı, kimse öğüt almadı, gördükten sonra ikinci cümleyi okumadı. Şaşkınlık bana hiç mi hiç yakışmadı, bir baktım önce aç dedim sırlarını, bu insanlık öğüt almaz mı, şöyle dedi bana: adın nedir, şanın var mıdır. Adımı bir ben bilirim, şanım yücedir, bir benim bir de Allah için. Ey gafil dedi bana. Anlamadın mı hala. Şöyle dedim, boşverip de yoluma mı gideyim. Gafil dedi bana, yüceydin hani Allah katında. Pek sonraları bir gün aldım elime bir çekiç. Bilgileri çaktım, işledim. Sordum ona, zor ile nasıl becerdim. Bilmezler bilmez misin, akılları ile değil kalpleri ile görürler. Kalpleri alınca, ağlaya ağlaya boyun eğerler.

NuriKara · 13 Eyl 2020

Saygısızca davranmak, uf, yakışıkalmaz. Nasıl birisi böyle davranır, ben kesin yaparım. Sanıyorlar ki saygıyı hakediyorlar. Bir kişi olarak sayarım, fikrini ise oraya buraya atar, tepinir üzerinde sonra tuvalete döker, sonra üzerine s...(toplum adına). Bal damlıyor, yalamalıyım. Azim ile s... o fikri söker atarmış. Azim var bende. Kelimeler ile dans ederken birden bire bir söz daha beliriverir. Hayır, ayıp değil. Falanca ayıp diyor. Falanca kendine söylüyor. Bu hayat benim kurallarım üzere şekillenir. Toplum ise bir şekildir. Başkasının şekli.

NuriKara · 13 Eyl 2020

İster istemez girdabın dibine doğru kayıyorum. Çekilirken direnmeyi bırakıp şöyle dedim, sevdiklerim ve iyi insanların uğruna: terbiyeli bir çocuk olup kelimelerimi zihnimi büküp bükülmüş olanı onlara sunmalıyım. Yoksa herkes tarafından dışlanmış olmanın ötesinde bir şey bana ulaşırdı, bu koymasada o koyar. Azim ile çalışan fikirlere karşı koyarmış.

NuriKara · 13 Eyl 2020

İlaç mı zaman, zamansızlık ne o zaman. Başka bir zaman az kaldı zamanım, geçen zaman ilaçsa neden yavaş yavaş öleyim.

NuriKara · 13 Eyl 2020

Dünya kötü mü, kuralları var. İnsanlar kötü mü, yapıları var, kötü değilse iyi mi, yeterince bilirseniz, bir şey hem iyi hem kötü olamaz. Biri ağır basar. Misali ele alalım. Zamanın geçmesi canınız yanıyorsa iyi olsa da ölüme atılan bir adımdır. Böyle yaşamaktansa ölüm yeğleneceğinden zamanın geçmesi iyidir. Katılmıyorsan s... git. Git ötede oyna. Zararı bir miktar olsa da, iyiliği fazla olan, bozduğundan fazlasını yapar. Bir mütahitin bir tuğla kırıp iki tuğla vermesi gibi. Kapiş. Hayatınızdaki insanlar daha fazla veriyorlarsa sizin için iyilerdir. Değil mi, olmayan var mı, kusursuz bir ilişki. Anlıyon galiba, senin için iyi. O zaman diyelim ki kimi insanın hayatı daha çok acıyla geçer. Allah'ı kötü ilan etmeye yetmez mi, en azından onlara karşı?

NuriKara · 13 Eyl 2020

Beride oyna, oyunun rahatsız edici. Beni ele alalım, ağır basan ne, bilgim, şımarıklığım, yoruculuğum, güzel dilim. Ağır basan ne ise size göre ona göre okur veya s... çekersiniz. Basit denklemler. Bana gelince benim için de sizin durumunuzda ağır basana kayıyorum. Seviyor veya uzak duruyorum. Uzak dursamda bak bu iyiymiş diyorum, sonra kadın sandığım erkek çıkıyor, ben aldırış etmiyorum. Sorun şu ki beni boğmaya kalkıyor. Benden bu kadar deyip gidiyorum, kendi haline bırakıyorum. Zalim kuralları var dünyanın, verirken her seferinde alıyor. Vermeyi ihmal etmesede yazık bu cana her sevinci buruk yaşamaya gerek duyuyor. Neyse ki korkmanıza gerek yok. Alışkanlık görmezden gelmeye sebep oluyor, huzuru getiriyor beraberinde, sadece sahip olduğuna bakıyor, herkes değil.

NuriKara · 13 Eyl 2020

Bal arısı öğüt veriyor. Eğer ki eşekarısı saldırıya geçerse, yuvanı ölümün uğruna koruyacaksın. Böylelikle herkes zulümün ağırlığını ödeyecek. Yuva sadece yaşadığın yer değildir, benimseyip kendini ait hissettiğin yerdir aynı zamanda. Hiç kimse Türkiye kadar büyük bir yerin her karışında yaşamaz. Ailem nerede ise aynı zamanda evim orasıdır da. Onları kıracak onlara zarar verecek olan beni karşısında bulur. Ezilecek olsam bile. Eğer ailem başka bir ülkede yaşasaydı, o ülke zor durumda iken yardıma giderdim. Aynı zamanda kendime saklamayı istediğim bazı yollar var, bir yeri yuva edindim diyebilmek için.

Uçan Kuşlar, Lanetli Yazılar!

Konu İstatistikleri

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Düşünür Üye

Giriş yap