Uçan Kuşlar

Kuşlar, uçan kuşlar
Başa gelmiş; olmaz işler,
Çare aradık; çare bulamadık;
Ne yapsak, kime gitsek bilemedik
Dövdük dizimizi mos mor ettik
Dövülen dizler yaraymış kime ne
Banane içimdeki yangın alev alev
Yaktı beni kor etti beni
Kaçışım yok mu yoktur yok
Bağardım avazım çıktığınca
Kapadım azımı elimden geldiğince
Kuşlardan kime ne banane.

Lanetli Yazılar!

Hezeyan hezeyan yine hezeyan,
Yandı canım karardı içim
Yazılanlar götürdü beni
Aldı götürdü beni.
Kaçışım oldu yazılar
Kaçış nereye ben oraya
Bu ben değilim!
Yazarken bunalıyorum
Artık bitse diyorum
Yazmasam bunalıyorum
Artık yazsam diyorum
Lanetimdi yazılar
Lanetli yazılar!
Lanetli olan yazılar
Değildi Bendim.

İnsanlık

İğne ucu gibi yer kapladın. Varlığınla yokluğun birdi.
Canımı acıttın, küçüklüğün sadece birşeydi.
Anladım, birşeyi pekçokşeyi sadece küçüklüğüne bakarak değerlendirmişim,
Anlamasaydım: nasıl değer verirdim sana? Hayır veremezdim.

Kalıplardan sıyrıldım, neyazıkki geç anladım: hayatımın yarısı çerçöp, ziyan hislerim geçmişe dönük, ne olmuş? Sanki bugünümde kaybolmuş.
Bugünü zehirleyen geçmiş belliki daha geçmemiş. Sorma, onsuz nasıl yaşadım, bilgisizliğimle anladım.
Şimdi zorluyorum, yaşamak zorundayım, biliyorum: bir can iki can üç can dört tane can ellerini açmış semaya niyaz ederler; yanımızda kal derler. Ben ne desem, nasıl niyaz etsem?
Niyaz ediyorum: kendime dost arıyorum, hiçbir şeyimi paylaşamadığım insanlar sürüsü, kendinizi dost sanmayın. Gülmek eğlenmek dostluksa ben yalnız kalmak istiyorum:

Tek amacınız zamanı iyi geçirmek, siz yalnız kalmayın bana yakın olmayın.
Yinede anlıyorum, sizin için yanınızda duruyorum, değil kendim için; neyse biraz daha kendimden vereyim; siz üzülmeyin diye üzüleyim.
Karşılıksız veriyorum, sizi seviyorum: Sevgi büyük nimet, ne zayıflık, ne metanet ne hüzün ne çile sevmek kendin için değildir. Sevdiğinin yanında olmasını istemek sevgiden değildir;

Sevmiş onsuz yaşayamam diyor, kendisi için istiyor: ben sevdiğim için yanında oluyorum, halbuki yanında olmayı istemiyorum:
Sevgi vermektir, sadece vermek: şaşkınlık verici! Sevdiğine zarar veriyor, sevdiğini söylüyor! Ahmak, sevmenin ne olduğunu bilmiyor, sevgi dile gelse ondan şikayetçi olurdu,
Derdi: Ben onun iyiliğini istiyorum, sen ona zarar veriyorsun, neden? neden canımı yakıyorsun. Sevgi ağlardı. Belki nefret duyardı.
Derdi, kızardı: Birde benim ismimle ona zarar veriyor, ben senden uzağım Allah biliyor insanlar beni ne sanıyor?,
Yazık, insanlar bilmiyor, sevgi buna çok üzülüyor.

Bilselerdi yapmazlardı,
Bilgisizlik nasıl birşey? İnsanlara neler yaptırıyor, yaptırıyorda hesap sordurmuyor.
Sadece şunu söylettiriyor: bilselerdi yapmazlardı.

Ben nereden bileyim, bilerekmi yapıyor, yoksa gerçektenmi bilmiyor.
Ama bende bilmiyorum, bilmeden yapıyorum: bilseydim yapmazdım, nice insanlar geldi geçti, canavardı değişti. Toplumdan bağımsız olunuyor, olunmuyor.

Sakız gibi, çiğnedikçe çiğniyorum, küçülmüyor. Bir fark var ağızdan atılmıyor. Ağzım doldu konuşamıyorum, bir çare bulamıyorum, nasıl anlatabiliyorum, sadece bakan anlıyor, bakmayan birşey bilmiyor.
Bir bakanım yok, çarem yok zorla çeviremiyorum. Olsun ben biliyorum, bilselerdi yapmazlardı.
Niyaz edeyim: Allahım sen döndür, diyeyim.

Karanlığa Talim

Şimşek çaktı yollar aydınlandı;
Bu aydınlıkla adımlar eş zamanlıydı.
Söndü, durdu: bu kadarcık aralıktaydı.
Daimi bir ışık aradı, bulamadı:
Ne yapacağım diye sızlandı, yakardı.
Bir sonraki şimşeği bekledi, bekledi, bekledi:
Ne beklediğine değdi, nede çok geldi:
Işıkda vardı, aydınlatınca göreceklerinden korktu, bakmadı;
Karanlığa talim, talim karanlığa.
Gözler cesurlar için:
Göze alanlar için.

Delikanlı

Henüz erken, yaşam pınarım daha çok akar derken,
Bir kaya savruldu pınarım duruldu.
Komik oldu; acayip bir sondu.
Sonuma güldüm, zira bu hayat bir kördüğüm...
Delikanlı çok yaşa budur temenni gelmesin başına şu erken yaşta.
Gelirken şu yaşa ne yaşadım, zor bir yaşam boş bir yaşamdan yeğdir, ölürken söylenir kıymeti bilinir.
Sevdiklerimle beraber gömün beni. Bir testi şarap içinde arkamdan üzülmüşler deyeyim...
Sevdiklerimide gömün. Eşimi dostumu... tek göçenin ben olmadığımı bileyim...
Kaçın kurası nasıl kanmış, ölüme aldanmış, zaferden kaçınmış zira bedeli ağarmış.
Dünya için savaşanlar hayatlarını ortaya koymuşda buna kimler inanmış.
Doğrusu yanlışı şöyledir böyledir kimler bilir kimileri sanır. Sananlar bildiğini zanneder peşine düşer
Yolun sonu boka çıktı, aldananlar farkına vardı...
Velhasıl, şair yazar kimi eşeler kimi peşin hükümlü üstünden bakan geçer. Eşeleye eşeleye ne buldum, bulduğum bana sevinçten göz doldu.


Kaçın Kurası

Sevgisiz cana kondu; ikiyüzlü birine talib oldu.
Gerçek yüzü bildi ciğeri soldu. Artık ondan uzak durdu.
İllallah diyen çok oldu, talibe kusur buldu.
Kusurlu ararsan söze değil yaşama bak, söze bakan neye bakar? Yaşama bakan söze ne hacet der, ikiyüzlü anca söylesin sözleri kendinden bilsin.
Sözle aklanmaz, şahitler kanmaz, şahit yalanla kendini kandıramaz...
Velhasıl, şair yazar eşeleyen eşeler. Eşelemek düşünmektir, söze hakkını vermektir.

Dertli Kumrunun Çilesi

Eşini kaybedince çilesi başlamış kumrunun...: çok sevmiş hayatını hep ona adamış, ölünce sanki istediği hayatda ölmüş. Ölünce kendisi için ağlamış, sevdiği ölmüş onun için niye ağlasın?; sonra sevinmiş demiş ben ölseydim o yalnız kalırdı, iyiki bunları o çekmiyor... böyleymiş onların sevgisi birbirlerine dönük, bu yüzden yüceymiş. Ölüm ölenemi zor kalanamı zor, ölen birşey çekmez kalan çekse onu bilmez... sevgi karşıyı düşündürür kendini sevindirir üzdürür. Sevgiden yoksun olan kaybettiklerine üzülür, seven bunu görür hem sever hem kendine üzülür. Kaybettikleri için sevdiğine zarar vermez; sineye çeker dışavurmaz... kendisi için yanında olanda sevdim sandı, kaybedince anladı. Aklıma yaptıkların geliyor; sahi bana kızman bile güzeldi. Beni üzdüğün zamanlarıda anıyorum, o zaman bile güzeldin, ben bana yaşattıklarına değil sana aşık oluyorum. Uzaktan izlemekten keyif alıyorum, güzelliğini anlatmada kelimeler kifayetsiz, güzelliğin benzersiz birtanesin birtanemsin.

NuriKara' Alıntı:

Dertli Kumrunun Çilesi

Eşini kaybedince çilesi başlamış kumrunun...: çok sevmiş hayatını hep ona adamış, ölünce sanki istediği hayatda ölmüş. Ölünce kendisi için ağlamış, sevdiği ölmüş onun için niye ağlasın?; sonra sevinmiş demiş ben ölseydim o yalnız kalırdı, iyiki bunları o çekmiyor... böyleymiş onların sevgisi birbirlerine dönük, bu yüzden yüceymiş. Ölüm ölenemi zor kalanamı zor, ölen birşey çekmez kalan çekse onu bilmez... sevgi karşıyı düşündürür kendini sevindirir üzdürür. Sevgiden yoksun olan kaybettiklerine üzülür, seven bunu görür hem sever hem kendine üzülür. Kaybettikleri için sevdiğine zarar vermez; sineye çeker dışavurmaz... kendisi için yanında olanda sevdim sandı, kaybedince anladı. Aklıma yaptıkların geliyor; sahi bana kızman bile güzeldi. Beni üzdüğün zamanlarıda anıyorum, o zaman bile güzeldin, ben bana yaşattıklarına değil sana aşık oluyorum. Uzaktan izlemekten keyif alıyorum, güzelliğini anlatmada kelimeler kifayetsiz, güzelliğin benzersiz birtanesin birtanemsin.

Genişletmek için tıkla ...

Ne kadar duygu yüklü bir yazı böyle, çok beğendim. Sana mı ait yoksa alıntı mı?

Lefty' Alıntı:

Ne kadar duygu yüklü bir yazı böyle, çok beğendim. Sana mı ait yoksa alıntı mı?

Genişletmek için tıkla ...

Bugün yazdım; aslında duygulu bir günde değil ama...

Yaşanacakların Paylaşılması.

Terlikle kovulan çocuğun suskunluğa bürünmesini anıyor, şöyle diyor; ben hep sustum, susmaya alıştım, konuşmak zor geliyor... Yeni edindiği dostu şöyle demiş ona; çekinme, iyi bir insansın ve ben senin söyleyeceklerin yüzünden senden uzaklaşmayacağım. Oda şöyle demiş; sende sevdiğim birisisin; kabul etmezsen senden uzaklaşmayacağım... birbirlerini oldukları gibi kabül etmişler, saygı duymuşlar, anlamışlar dostluk için gerekli olanı. Aynı şeyleri kabül etmiyorlarmış evet, ama aynı şey için mücadele veriyorlarmış... kalpleri aynı şeyi istiyormuş... bu iki dostu gören bir bilge şöyle demiş... Dostluk ne ister?; beraber atan bir kalp, beraber atınca iki kalp, ikilik olmaz. Birbirleriyle yaşamışlar, birbirleri içinde yaşamışlar... .


Domuzcuk...

Günahsız domuzcuk, sevimli domuzcuk; yemedikleri için küçümsediler, çok yediği için erindiler. Domuzcuk dedi; benim kadar çok yemeyin, sizin gibi olmadım diye bana kızmayın... benim ne bir görevim, ne bir yarışım, nede bir imtihanım var. Yerim yatarım sizene;: yediklerim bana söyledikleriniz size yaptıklarınız size neyse kızan kızsın kıran kalbimi kendisi bin ah işitsin. Bu böyle olur, benimkide can ahımı alan gününü görür... .


Fare...

Gelen vurdu, giden vurdu...; çaresizce hayatım söndü; Tiksinçmiyim, korkunçmuyum, zaralımıyım... evet böyleyim... beni olduğum gibi kabul edin diyemem, size verdiğim zararı göz ardı edemem... demem oki ben böyleyim kendim seçmedim, kin tutmayın, bana sarılmayın, ama eziyet etmeyin beni hor görmeyin. Bende bir canım öldürün ama işkence etmeyin.