Neden Yaşıyoruz ? Mutluluk İçin mi ?

Kant mutlu değildi ki haklı olsun
Düşünce kıtası karlarla kaplıdır, küreği eline alan bir yol açmış işte, bence belirli bir mesafeden sonra kendimize bir kürek edinmeden mutluluğun sırrını çözemeyiz Decurion yinede en beğendiğim yorum seninki. elde etmek istediğimizi elde edersek mutlu oluruz bu cümleme
sadist ve mazoŞist ikilinin mutluluğuda dahil.

insanda doğanın diğer canlılara tanıdığı toleranslar kadar torpilli fakat doğa yasalarına göre kendi tercihi dışında gözünü dünyaya açtığına göre; düşünmeğe başladığı anda amaç koyar kendine. mutluluk bu anlamda bir amaçtan ziyade mutsuzlugun acısı ve bu algı yüzünden insanda içdürtüsel arzular halinde beliriyor dy düşünüyorum. bütün ihtiyaçlarını gidermiş ve içdürtüsel tatmin yaşayan biri de en sonunda yine pragmatist çizgi ile sistemli hedefler koyarak amacına ulaşmak arasında en fazla faydayı elde edebilmek için mutluluk arzular herhalde.

mutluluk, öldüğünü anlayamayanların felsefesidir.

seridea' Alıntı:

mutluluk, öldüğünü anlayamayanların felsefesidir.

Genişletmek için tıkla ...

Ne demek istediğinizi biraz açar mısınız?

Dünya bir duraktır.Geçicidir.Eğer asıl mekan ahiret ise ölünce uyanacağız.Bu yüzden dünyadan kam almak yerine ahirete dünyada yatırım yapmalıyız.Yaşama sebebimiz bu olmalı.

Şunun için yaşıyoruz: İhtiyaçlarımızı gidermek için. ama bunu görmüyoruz/göremiyoruz. çünkü bunu -ihtiyaç gidermeyi- zorunluluk olarak kabulleniyoruz. ihtiyaç için yaşamakla onu zorunluluk olarak görmek birbirinden farklı şeylerdir. ihtiyaçlarımızı gidermek için yaşıyoruz. ilk dünyaya geldiğimizde -ki bu bizim isteğimizle olmuyor- anne sütüne ihtiyaç duyuyoruz. neden karnımızı doyurmak için. bunu yapmak zorunda mıyız? yani annemizi emmek zorunda mıyız? kesinlikle hayır. anne sütü lüks bir imkan. bizim anne sütünde ihtiyaç duyduğumuz şey aslında onun kokusu yani annedir. anne şefkati. onun güzel sesi ve bakışları. bunları o anda bilemiyoruz ama ileriki yaşamımızda anne teriminin anlamını bu sayede anlayabiliyoruz. anne sütü olmadan da hayatımızı devam ettirebiliriz çeşitli bebe mamalarıyla. işte ihtiyaçlarımız da bulunduğumuz konuma göre lüksleşiyor. Mesela ana okulu bir lükslüktür. o olmasa da birşey kaybetmeyiz. Mesela dersaneler veya etüt merkezleri. başarılı olmak istedikten sonra onlarda birer lükslüktür. aslında burdan sonuç mutluluk için yaşıyoruza çıkıyor ama manevi mutluluk için yaşamıyoruz. bir sevgilinin ağzından seni seviyorum cümlesini ya da bir babanın/annenin ağzından yavrum, evladım kelimelerini duymak için yaşamıyoruz. çünkü bunlar anlık olarak tatmin edici şeyler. o anda mutlu oluyoruz ama sonra unutuyoruz. o mutlulukta bile ihtiyaçlarımızı eğer karşılayamıyorsak yine mutsuz bir insanız aslında. evet mutluluk için yaşıyoruz. ihtiyaçlarımızı-bulunduğumuz konuma göre lüks ihtiyaçlarımızı- karşılayabildiğimiz, hayatımızı idame ettirebildiğimiz takdirde mutluyuz ve onun için yaşıyoruz.

neden. bizi mutlu edemez.

Neden yaşıyoruz sorusu gariptir, neden varız sorusu daha felsefi duruyor.. Aslında her ikisi de aynı şeye hizmet etmektedir.

Cevap ise basit: Unuttuklarımızı hatırlayıp tanrıdan koptuğumuz güne geri dönmek, kısaca yaşamak, tanrıya ulaşma arzusudur, birliğin içine sızma ve tekliğin huzuruna kavuşma istencidir. Bu anılarımızı ve bilincimizi felsefe, sanat ve bilim ile canlandırmaya çalışıyoruz ama nafile, tek bir yol var anlamı çözebilmek için o da... HATIRLAMAK ve NE OLDUĞUMUZU BİLMEK

zeka; tasarlıyor ve oynuyor ve yapıyor ve çözüyor; bitiyor-bitince yenisini yapıyor,
potansiyelinin ortaya konması ya da yapacak başka şeyi olmaması ya da zaten yapabilirliğini yapması;
(zekanın-kaynağın ya da potansiyelin) varoluşunun ve olmasının doğası bu olması;
neden yaşıyoruz? bilmemek için; bilirsek her şey çözülür ve puff-son;

yaşadığımızı sanmıyorum. yaşamak dayatma olamaz, sevgi erdem paraya endexli ise. cehennemin dünya okulu versiyonu başlamış. yüz yıllardır kavga. ironik. bir lanet. gene de krişnamurti başardı.

mutluluk olsa ne olur? sonra
en son ne olur?
tüm bu veri, ne olur_ne olmalı?

siz olsanız tüm bu veriyi (alıp-verip) ne yapardınız; tüm evrensel bilgi ve gerçeklik verisi ne işe yarar? siz ne yapardınız;
tüm bu veriyi düşünün; amaçsız mı?
mutluluğun olmadığı yerde;
mutluluğa ihtiyaç duyulmayan yerde;
mutluluk mu yapardınız;

Bir neden üretmek yaşamak için saçma gibi çünkü biz dünyaya gelirken kimse bize hayatın kullanım talimatı listesini vermedi pat diye düştük geldik ve yaşıyoruz elbette bir amaç bulanlara ne mutlu ama yaşamaya değer bir amaç mı yeterli mi bilinmez... mutluluk için yaşamak biraz nankörlük olur aslında acıların üzüntülerin bize kattığı o kadar şeye sırt çevirmek sadece mutlu anları ele almak acıya evlatlık muamelesi gibi geliyor.

"Neden yaşıyoruz" değil de "neden varız" sorusu daha yerinde olur diye düşünüyorum.
Cevap: O'nda bir olmak için, kopan varlığımızın farkına varmak için...

Bu sorunun cevabı yani neden yaşıyoruz un cevabı hergün değişip ,gelişip yada evrilip başka bir şeye dönüşüyor.Ama hepsi mutsuz olmama korkusu yada dolayısıyla mutlu /tatmin olma sonucuna eriyor.
Cümleye başlarken tam tersini düşünüyordum ama yazarken ki amacımı farkedince ''ötekini fikrimin cazibesine ikna etmeye çalışma,bilirkişi olma,farklı bir pencereden bakma'' vs derken yine başlığın haksız olmadığını anladım.Ben hep geç anlarım

Yaşayan bir organizmayız istesekde istemesekde yaşıyoruz..yaşamamak için kendimizi öldürmemiz gerekiyor. neden kendimi öldürmüyorum?? sorusuna vereceğiniz cevaplar neden yaşadığınızın en gerçekçi cevaplarıdır.

birşey daha var ; kendinizi öldürmeniz için ne kadar sebebiniz olursa olsun. bu sebepleri dayanak yaparak buna karar veremezsiniz. algınızda buna karar verseniz de bu kararınızı asla uygulayamazsınız. kendinizi öldürebilmeniz için belirli bir ruh haline girmeniz gerekir. çok güçlü bir ruh hali. insan böyle bir kararı ancak böyle bir ruh hali ile alabilir. ama bilindiği üzere en basitinden bilerek depresyona girilemeyeceği gibi bilerek (irade -istek ,farkındalık,idrak vb) depresyondan da çıkılamaz.

Çok doğru. çok doğru .çok doğru sevgili okur yazar. her daim mümkün değil belki ama genede çok doğru işte .

Üremek, çoğalmak, fethetmek için, güç için yaşıyoruz. Mutluluk, bu amaç doğrultusunda olan bir yanılsama, bir uyuşturucu, atalarımızdan bize miras kalan en kuvvetli içgüdülerden biri olan yaşama içgüdüsünün destekleyicilerinden sadece birisi.

Bu soruya cevap vermek için ölümden sonra ne olcağını biliyor olmamız lazım. Neden yaşadığımız nedeni aradığımız yerin kendi içinde olamaz. Gerçekleri zorlamaya gerek yok. Yaşamamızın bir amacı yok kendimizi kandırmayalım.

Neden yaşıyoruz sorusuna cevap vermek için öncelikle neden dünyaya geldik bunu cevaplamız gerekir diye düşünüyorum.

Ben yaşamıyor gibi , yaşamıyor gibi yaşıyorum.

Sezai karakoç