- Konbuyu başlatan
- #1
- Katılım
- 28 Mar 2019
- Mesajlar
- 1,322
- Tepkime puanı
- 266
- Puanları
- 83
uzun ve part part bir yazı dizisi olacak ve sonrasında yazıları tamamlayıp bitireceğim hayatımda kendimi anlatmayı hiç sevmiyorum fakat söz verdim bir gün zamanı geldiğinde kendimi anlatmam gerekiyordu bir kere anlatacağım ve bir daha dokunmayacağım
PART 1
Doğumum agustos ayının cumartesi günü evde gerçekleşmiş ben doğduğumda evde ap ayrı bir şenlik olmuş hayatımda anne sütü hiç içmemişim benim bildiğim böyle çocukken saçlarım sarı siyahmış sonrasında siyah rengini almış devamında çocukken çok zayıf biriydim çok sık hastalanırdım 8 yaşındayken zehirli ishal geçirdiğim de annemin demesine göre 11 gün uyumuşum benden umut kesmişler o zamanlar hastane de özel odalar olmadığı için 5 yada 6 hasta aynı yerde kalıyormuş benden umutu kesmişler herkes anneme çok üzülüyormuş fakat ben o sıralarda beyaz bir ışık süzmesinden geçmiş dümdüz up uzun bir yerde agaç ın etrafında bulunan çocuklarla birlikte oyun oynuyordum bizi oynatan nur yüzlü bir amca vardı o oynatıyordu etrafta güneş vardı ama ne sıcak nede soguktu tatlı bir meltem havasındaydı gökyüzü vardı ama masmaviydi çok güzeldi bir uctan diger sondaki ucu görebiliyordun yemyeşildi mükemmel bir yerdi anlatmak yetmez yaşamak gerekiyor sonrasında gökyüzünden semadan annemin bana seslendiğini duydum o kadar güzel oynuyorduk ki sesi duymazdan geldim bir daha ve bir daha seslendi sonrasında amca geldi annen sana sesleniyor neden duymuyorsun dedidiğinde ben burada kalmak istiyorum dedim bana amca şimdi gitmen gerekiyor annen çok üzülüyor sonra gene geleceksin dediğinde bende tamam dediğim anda yine bir dairesel ışık süzmesinden geçtim ve gözlerimi açtığımda karşımda annem vardı bana öyle bir sarıldı beni öyle bir öpüp kokladı ki anlatamam ALLAH evlart acısıyla kimseyi sınamasın inşallah..Küçükken mahallemize süt getiren bir dede vardı sütü o kadar lezzetliydi ki o geldiğinde annem hep o deden alırdı belli yaşa kadar onun sütünü içtim sonrasında vefat ettiğini ögrenince çok üzüldüm görmek istedim ama evini bilmiyorduk...
Zaman geçiyor ve ilerliyordu yaz dönemleri kuran kursuna giderdim Kuran öğrenmeyi çok istiyordum fakat her gittiğimde ya hastalanıyor kuran yarım kalıyor yada başka sebep oluyor kurana devam edemiyordum son gittiğimde karar verdim bu sefer ne olursa olsun kuranı ögrenmek istiyordum elif i bitirdim sonunda kurana geçmiştim fakat cami hocamız süre tutuyordu bense istediği süreye bir türlü gelemiyordum bunu başaramadığım için beni tekrar başa gönderiyordu gönderdikçe ben hırsla yeniden sarılıyor yine kurana geliyor ama yine sürede başarılı olamıyordum 3 kez denedim 3 kez başarısız olunca şevkim kırıldı ve yine bıraktım ve bir daha sonrasında hiç gitmedim o zamanlar hocama kızmıştım ama şimdilerde degerini daha iyi anlıyorum...o gün bugündür kuranı bilemiyorum çok özeniyorum ama dilim okumaya dönmüyor kimbilir belki günün birinde bir hocam olur bana öğretir çünkü böyle hep dua ettim bu zamana kadar duam olmadı ama halen umidimi hiç yitirmedim..
Sabahları kurana giderken ögleden sonra ise eve gidip yemek yer sonrasında arkadaşımın tartısıyla mezar basında ınsanların kılolarını tartardık ben bu meslege tartıcılık derdım ben yorulma bılmem kı hayatımda hıc ogrenmedım neden bılmıyorum ama uyku harıc hıc yorulmayan bırıyım...neyse yıne bır gun tartıcılık yaparken abının bırı denk benım yanagımı sıktı ne kadar dedı bızde fıyatını soyledık tartıldı ve sonrasında parayı verdı ben ılk anda anlayamadım ne kadar verdıgını sonrasında baktıgımda gordum kı fazla para vermıstı hemde 10 katını bende arkadasıma fazla para verdı gerı goturmek ıstıyorum buda bızden olsun dedım o da benı kırmadı gotur ver dedı sagolsun
Peşınden koştum abı bakarmısın dedım ?
Evet dedı..
Fazla para verdin bunu geri almanı ve bizden oldugunu senden ucret almak ıstemedıgımızı soyledım
oda bana
Ben bunu sana bilerek verdim zamanı gelince bunu sende yerıne teslım edersın dedı..
Olmaz dedım
Oda almazsan benı kırarsın dedı
Bende kabul ettım o zamanlar ne demek ıstedıgını anlayamamıştım zamanı geldiğinde anladım erzincanda çavuş talimgahında acemilik yaparken çarşıya çıkmıştım ama çok hastaydı babamla evcıyken kaldıgımız otele geldım tam otele gırmek uzeyken karşımda tartıcılık yapan ıkı çocuk vardı seneler sonra bır zamanlar bızım yaptıgımız meslegı yapan ıkı cocuk vardı seneler sonra o abının ne demek ıstedıgını anlamıstım o kadar çok mutlu olmuştum kı anlatamam cocukları koseden ızledım aynı bızım gıbıydıler bende yaklaştım fıyatını sordum aynı abının bana yaptıgı gıbı cocugun yanagını sıktım basını okşadım ve bende o zamanın 10 katı fazlasını verdım bana fazla verdın abı dedıklerınde bende onlara sız bu parayı çok önceden hakettınız ve ödediniz dedim...ve sonrasında otel gıttım o gun o kadar hastaydım kı sureklı kusuyordum yanımda kımse yoktu uyumaya çalıştım ama kusmaktan basaramadım akşam olunca birlige teslim oldum
Zature başlagıcıymısım revıre cıkınca ogrendım...
Gerılere donelım bıraz ılk okul ve ortaokul yıllarımda derslerımı hep tek başıma çalıştım sımdıkıler gıbı şanslı degıldım bana yardım eden yoktu babam ders çalıştırmada pek başarılı degıldı bende tek çalıştım lıselı yıllarıma adım atmak ıstedıgımde ıstedıgım ıkı bolum vardı bırı bılgısayar dıgerı elektronıktı ama ıkısınede dıploma notum yetmıyordu dıploma notum 4.07 ıdı onlar ıse 4.20 den baslıyordu kayıt yaptırmaya gıdınce bızden ıstedıgım bolum ıcın para ıstedıler annem verelım dedı bende hayır kaderımı ızlemek ıstıyorum dedım ve kaderımde dogalgaz ve sıhhı tehsısatı sectım ıyı kı de sectım cok guzel ınsanları tanıma fırsatım oldu cok ıstedıgım bolum degıldı ama bır yola gırmıstım lıse yıllarımda cok sevdıgım bayan edebıyat ogretmenım vardı 1 sınıfta 5 dersın ortalaması 4 olunca teknık lıseye gecebılıyordum gecmek yada gecmemek arasında kalmıştım edebıyat ogretmenıme danıştım bana cok ders var sen orada yapamazsın dedıgınde bende sen oyle dıyorsan bende geçmem o halde dedım ve geçmedım sevdıgım arkadasımda ben gecmeyınce gecmedı ve bırlıkte mezun olduk....ve halen konuşuyoruz çok şukur...
lisemiz şehir merkezine çok yakındı bende otobuse bınmek ıcın yukarı sehır merkezıne cıkardım bazen lıse cıkıslarında bellı gıttıgım oturdugum yerler parklar olurdu eve gıtmez oraya gıder otururdum bazen arkadasımla bazense yalnız gıderdım oralara gıderdım ve yaşlı amcaların yanına bılerek otururdum cunku benım dedem hayatımın en ıyı ogretmenıydı dedemı daha ılk okul 5 sınıfta kaybettım 5 sınıfta karnemı almıştım çok mutluydum sevıncle eve kostum karnemı gostermek ıcın zılı çaldım komşular kapıyı açtkı hepsi aglıyordu bır terslık oldugunu anlamıştım eve hızlıcana koştum elımde karne vardı dedemın uzerı kapalıydı neden öyle dedım hayatımda hıc ölen bırını görmemıştım dedenı kaybettık dedıler o gun karnemı fırlattım attım dedemı opmek ıstedıgımı soyledım ve yuzunu acıp optugumde kulagına onu cok sevdıgımı soyledım son vedam boyleydı..
O yuzden her dedeyı ve babanneyı kendı dedem ve babannem gıbı sevdım halende oyleyım onlara karşı saygıda ve hurmette hıç kusur etmıyorum...parkta bahcede dedelerın yanına otururdum ve onlar ben ıstemeden kendılerı sohbete başlarlardı o kadar mutlu olurdum kı bazen onlara harcılıgımı bırıktırırdım bırıktırdım haclıgımla sımıt ayran ısmarlar kendıme de alır guzel nasıhatler ogutler alır onlarla hoş sohbet ederdım hayatıma yon verırken sozlerıne hep kulak asmaya ozen gosterırdım ne kadar basarılı olabıldım bılemem ama o gunlerı çok ozluyorum sımdılerde ınsanlar cok degıstı artık kımse eskısı gıbı degıl eskı gunlerımı daha cok ozluyorum ama zaman benım ıcın gerılerde kaldı
PART 1
Doğumum agustos ayının cumartesi günü evde gerçekleşmiş ben doğduğumda evde ap ayrı bir şenlik olmuş hayatımda anne sütü hiç içmemişim benim bildiğim böyle çocukken saçlarım sarı siyahmış sonrasında siyah rengini almış devamında çocukken çok zayıf biriydim çok sık hastalanırdım 8 yaşındayken zehirli ishal geçirdiğim de annemin demesine göre 11 gün uyumuşum benden umut kesmişler o zamanlar hastane de özel odalar olmadığı için 5 yada 6 hasta aynı yerde kalıyormuş benden umutu kesmişler herkes anneme çok üzülüyormuş fakat ben o sıralarda beyaz bir ışık süzmesinden geçmiş dümdüz up uzun bir yerde agaç ın etrafında bulunan çocuklarla birlikte oyun oynuyordum bizi oynatan nur yüzlü bir amca vardı o oynatıyordu etrafta güneş vardı ama ne sıcak nede soguktu tatlı bir meltem havasındaydı gökyüzü vardı ama masmaviydi çok güzeldi bir uctan diger sondaki ucu görebiliyordun yemyeşildi mükemmel bir yerdi anlatmak yetmez yaşamak gerekiyor sonrasında gökyüzünden semadan annemin bana seslendiğini duydum o kadar güzel oynuyorduk ki sesi duymazdan geldim bir daha ve bir daha seslendi sonrasında amca geldi annen sana sesleniyor neden duymuyorsun dedidiğinde ben burada kalmak istiyorum dedim bana amca şimdi gitmen gerekiyor annen çok üzülüyor sonra gene geleceksin dediğinde bende tamam dediğim anda yine bir dairesel ışık süzmesinden geçtim ve gözlerimi açtığımda karşımda annem vardı bana öyle bir sarıldı beni öyle bir öpüp kokladı ki anlatamam ALLAH evlart acısıyla kimseyi sınamasın inşallah..Küçükken mahallemize süt getiren bir dede vardı sütü o kadar lezzetliydi ki o geldiğinde annem hep o deden alırdı belli yaşa kadar onun sütünü içtim sonrasında vefat ettiğini ögrenince çok üzüldüm görmek istedim ama evini bilmiyorduk...
Zaman geçiyor ve ilerliyordu yaz dönemleri kuran kursuna giderdim Kuran öğrenmeyi çok istiyordum fakat her gittiğimde ya hastalanıyor kuran yarım kalıyor yada başka sebep oluyor kurana devam edemiyordum son gittiğimde karar verdim bu sefer ne olursa olsun kuranı ögrenmek istiyordum elif i bitirdim sonunda kurana geçmiştim fakat cami hocamız süre tutuyordu bense istediği süreye bir türlü gelemiyordum bunu başaramadığım için beni tekrar başa gönderiyordu gönderdikçe ben hırsla yeniden sarılıyor yine kurana geliyor ama yine sürede başarılı olamıyordum 3 kez denedim 3 kez başarısız olunca şevkim kırıldı ve yine bıraktım ve bir daha sonrasında hiç gitmedim o zamanlar hocama kızmıştım ama şimdilerde degerini daha iyi anlıyorum...o gün bugündür kuranı bilemiyorum çok özeniyorum ama dilim okumaya dönmüyor kimbilir belki günün birinde bir hocam olur bana öğretir çünkü böyle hep dua ettim bu zamana kadar duam olmadı ama halen umidimi hiç yitirmedim..
Sabahları kurana giderken ögleden sonra ise eve gidip yemek yer sonrasında arkadaşımın tartısıyla mezar basında ınsanların kılolarını tartardık ben bu meslege tartıcılık derdım ben yorulma bılmem kı hayatımda hıc ogrenmedım neden bılmıyorum ama uyku harıc hıc yorulmayan bırıyım...neyse yıne bır gun tartıcılık yaparken abının bırı denk benım yanagımı sıktı ne kadar dedı bızde fıyatını soyledık tartıldı ve sonrasında parayı verdı ben ılk anda anlayamadım ne kadar verdıgını sonrasında baktıgımda gordum kı fazla para vermıstı hemde 10 katını bende arkadasıma fazla para verdı gerı goturmek ıstıyorum buda bızden olsun dedım o da benı kırmadı gotur ver dedı sagolsun
Peşınden koştum abı bakarmısın dedım ?
Evet dedı..
Fazla para verdin bunu geri almanı ve bizden oldugunu senden ucret almak ıstemedıgımızı soyledım
oda bana
Ben bunu sana bilerek verdim zamanı gelince bunu sende yerıne teslım edersın dedı..
Olmaz dedım
Oda almazsan benı kırarsın dedı
Bende kabul ettım o zamanlar ne demek ıstedıgını anlayamamıştım zamanı geldiğinde anladım erzincanda çavuş talimgahında acemilik yaparken çarşıya çıkmıştım ama çok hastaydı babamla evcıyken kaldıgımız otele geldım tam otele gırmek uzeyken karşımda tartıcılık yapan ıkı çocuk vardı seneler sonra bır zamanlar bızım yaptıgımız meslegı yapan ıkı cocuk vardı seneler sonra o abının ne demek ıstedıgını anlamıstım o kadar çok mutlu olmuştum kı anlatamam cocukları koseden ızledım aynı bızım gıbıydıler bende yaklaştım fıyatını sordum aynı abının bana yaptıgı gıbı cocugun yanagını sıktım basını okşadım ve bende o zamanın 10 katı fazlasını verdım bana fazla verdın abı dedıklerınde bende onlara sız bu parayı çok önceden hakettınız ve ödediniz dedim...ve sonrasında otel gıttım o gun o kadar hastaydım kı sureklı kusuyordum yanımda kımse yoktu uyumaya çalıştım ama kusmaktan basaramadım akşam olunca birlige teslim oldum
Zature başlagıcıymısım revıre cıkınca ogrendım...
Gerılere donelım bıraz ılk okul ve ortaokul yıllarımda derslerımı hep tek başıma çalıştım sımdıkıler gıbı şanslı degıldım bana yardım eden yoktu babam ders çalıştırmada pek başarılı degıldı bende tek çalıştım lıselı yıllarıma adım atmak ıstedıgımde ıstedıgım ıkı bolum vardı bırı bılgısayar dıgerı elektronıktı ama ıkısınede dıploma notum yetmıyordu dıploma notum 4.07 ıdı onlar ıse 4.20 den baslıyordu kayıt yaptırmaya gıdınce bızden ıstedıgım bolum ıcın para ıstedıler annem verelım dedı bende hayır kaderımı ızlemek ıstıyorum dedım ve kaderımde dogalgaz ve sıhhı tehsısatı sectım ıyı kı de sectım cok guzel ınsanları tanıma fırsatım oldu cok ıstedıgım bolum degıldı ama bır yola gırmıstım lıse yıllarımda cok sevdıgım bayan edebıyat ogretmenım vardı 1 sınıfta 5 dersın ortalaması 4 olunca teknık lıseye gecebılıyordum gecmek yada gecmemek arasında kalmıştım edebıyat ogretmenıme danıştım bana cok ders var sen orada yapamazsın dedıgınde bende sen oyle dıyorsan bende geçmem o halde dedım ve geçmedım sevdıgım arkadasımda ben gecmeyınce gecmedı ve bırlıkte mezun olduk....ve halen konuşuyoruz çok şukur...
lisemiz şehir merkezine çok yakındı bende otobuse bınmek ıcın yukarı sehır merkezıne cıkardım bazen lıse cıkıslarında bellı gıttıgım oturdugum yerler parklar olurdu eve gıtmez oraya gıder otururdum bazen arkadasımla bazense yalnız gıderdım oralara gıderdım ve yaşlı amcaların yanına bılerek otururdum cunku benım dedem hayatımın en ıyı ogretmenıydı dedemı daha ılk okul 5 sınıfta kaybettım 5 sınıfta karnemı almıştım çok mutluydum sevıncle eve kostum karnemı gostermek ıcın zılı çaldım komşular kapıyı açtkı hepsi aglıyordu bır terslık oldugunu anlamıştım eve hızlıcana koştum elımde karne vardı dedemın uzerı kapalıydı neden öyle dedım hayatımda hıc ölen bırını görmemıştım dedenı kaybettık dedıler o gun karnemı fırlattım attım dedemı opmek ıstedıgımı soyledım ve yuzunu acıp optugumde kulagına onu cok sevdıgımı soyledım son vedam boyleydı..
O yuzden her dedeyı ve babanneyı kendı dedem ve babannem gıbı sevdım halende oyleyım onlara karşı saygıda ve hurmette hıç kusur etmıyorum...parkta bahcede dedelerın yanına otururdum ve onlar ben ıstemeden kendılerı sohbete başlarlardı o kadar mutlu olurdum kı bazen onlara harcılıgımı bırıktırırdım bırıktırdım haclıgımla sımıt ayran ısmarlar kendıme de alır guzel nasıhatler ogutler alır onlarla hoş sohbet ederdım hayatıma yon verırken sozlerıne hep kulak asmaya ozen gosterırdım ne kadar basarılı olabıldım bılemem ama o gunlerı çok ozluyorum sımdılerde ınsanlar cok degıstı artık kımse eskısı gıbı degıl eskı gunlerımı daha cok ozluyorum ama zaman benım ıcın gerılerde kaldı