- Katılım
- 18 May 2011
- Mesajlar
- 10
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 35
ne yaparsam yapayım. eksiklerimi onaramıorum.Hep yarım kalıyorum. yapmam gerekenler çoğalıyor.
"Bu zamanda az dostun olsun, daha iyi.
Herkesle uzaktan hoş beş edip geçmeli.
Can gözünü açınca görüyor ki insan
En büyük düşmanıymış en çok güvendiği."
Ömer Hayyam
Ö.Hayyam'ın bu dörtlüğü bana , ilk gençlikte yazdığım bi kaç dizeyi hatırlattı (tşkler telrunya)
''..
İnsan, kendini en iyi dostu görse de
en kötü düşmanı da yine kendi, kendine
ve her şey
kendinden, kendine bir bencillikte
dostluk da düşmanlıkta yok* gerçeklikte!''
demişim o zamanlar...biz neysek O' diyorum şimdi de
*
yok yerine hikaye diyebilirmişim daha uygun düşermiş sanki : )
Sessizlik' .............
An oluyor ki; yakınımdasın bir nefes gibi
An oluyor yıldızlar kadar uzaksın.
Yakınlığın sıcacık
Uzaklığın buz gibi ama
Üşüyorum o anlarda.
Üşümeyi hiç sevmem oysa
Ben de uzaklaşıyorum sana
Üşüsen de umurumda değil diyorum ama,
İnanma sen bana.
“Eğer yeniden gelme şansım olsaydı hayata…
tüm hatalarımı yeniden yaşardım” diyen şairin
dibe vurmuş umutsuzluğuyla karşı karşıyayım…
Bir daha dönemeyecek olmak… Bir daha başlayamayacak olmak…
Bir daha gelmeyecek olmak… Bir dahası olmayacak Olric…
Bir dahası hiç olmayacak…
Bazen sana ihtiyaç duyuyorum, anlatabilmek için. Ben olsam böyle anlatamam herhalde, iyi ki varsın Olric.
Pazar herkese pazar galiba. Siteye giren çıkan, mesaj yazan yok...
tanrı mı insanı yarattı yoksa insan mı tanrıyı