Zamanla Neyi Kaybettik?

Bundan 5 sene öncesini, düşünme işinin gerçekten anlamlı, değerli ve keyif verici olan bir şey olduğunu keşfetmiş bir genç olan kendimi hatırladım. Her şey yeniydi, her şey araştırılmalıydı, her şey sorgulanmalıydı... Böyle düşünüyordum ve böyle de yaptım, bir süreliğine...

Sonrasında ne değişti? Ulaştığım yarım yamalak sonuçlar zihnimdeki soru işaretlerini giderip beni evrenin sırrına erişmiş bir bilge mi yaptı? Hayır. Düşünmekten mi yoruldum? Hayır. Daha önemli işlerim mi var? Hayır. O zaman neden elimdeki tek gerçek olan kendi ürettiğim düşüncelerimden bu kadar uzaklaştım? Neden heyecanımı kaybedip diğer herkes gibi var olan düşüncelerimle yetinip günlerimin önüne başka günler koymaktan başka hiçbir şey yapmadım?

Lanet olsun, düşünürler olarak elimizde düşünecek bir zihin ve kısıtlı zaman var. Hepimiz bu temel değerin bir gün sonlanacağını biliyoruz peki neden bu tekdüze hayatta fazla gelişmiş maymunlar gibi yaşıyoruz?
Ah şimdi aklıma geldi, içimden bir ses olanca gerçekliği bütünüyle suratıma çarptı "ÇÜNKÜ BU HİÇBİR ŞEYİ DEĞİŞTİRMEYECEK" diye.

Şimdi anlıyorum zamanla kaybettiğimiz şey düşünmeye karşı olan hevesimiz değildi, aksine kazandığımız şey ne kadar uğraşırsak uğraşalım yaptığımız şeyin felsefi mastürbasyondan başka bir şey olamadığını anlamamızdı.

Not: Biz kimiz ki?

Kendimize gereĝinden fazla deĝer biçmeye kalkarsak, eninde sonunda sonumuzun hüsranla sunuçlanması kaçınılmaz. Farkındalıĝımızın farkına vardık diye, kendimizi kainatın merkezine koymaya kalkıyoruz. Tüm mesele saĝlıklı bir orta yol bulabilmek.

Çocukken ve gençliĝimizde her şeyi yapabileceĝimizin enerjisi ile dolaşıyorduk. Yaşlandıkça hayatın gerçekleri yüzünden ister istemez törpüleniyoruz. Belirli bir yaştan itibaren her şeyden önce en önemli şeyin aslında saĝlık olduĝunu keşfediyoruz.

Yeni şeyler ögrenme arzumu hala kaybetmedim ama bende son 2 yıldır hız kestim. gerçi bu 2 yıl içinde meslek kariyerimi artırmayla uğraştım başardım da eskisinden daha çok kazanıyorum. şu an boş zamanım çoğaldı ama eski hızıma dönme hevesim yok. resmen aylaklık yapıyorum.

aylaklık yapmamda senin söylediklerinin etkiside var genç. bir başka etkide eskisine göre birçok konuyu daha iyi kavrayıp daha iyi ifade etmeme rağmen yakın çevremdeki hiç kimseyi bu düşüncelerle etkileyemiyor olmam. (dini ve siyasi düşüncelerini). 2 ci neden entelektüel bilgi pratik hayat ve iletişimde de fazla bir işe yaramıyor. ha biz bunu kendimiz için yapıyoruz elbet ama sonuçta sosyal maymunuz bir karşılıkta bekliyoruz ister istemez. felsefi sebepse dediğin gibi hiç bir şeyi değiştirmeyecek olması. ne duygularımız nede düşüncelerimiz cosmosun umrunda değil. kierkegaardında dediği gibi bizleri umursayan bir Tanrının olmaması umutsuzluga sebep olabilir...