sonsuzluk yanılgısı;

donkişot' Alıntı:

ya herşeyi anladıkta bi sonsuzluk kaldı düşüncede çekici olan ve alışılamamış/tam kavranamamış şeylere yöneldiğimizin farkında mısınız?.. neden hergün kahvaltıda yedigimiz yumurtanın içinden uygun sıcaklık ve sürede Civciv çıktığına şaşırmıyorsunuz? yada gökyüzündeki aya yıldızlara bakıp hayret etmiyorsunuz? güneşle birlikte kapkaranlık uzayda hem dönüp hemde belirsiz bir istikamete giden dünyanın üstünde oturduğunuza şaşırmıyorsunuz? bunları çok mu anladık !!? sadece alıştık benimsedik demi? bunların hepsi oldukça tuhaf bence..ya yapmayın şöle bir etrafınıza bakın, burda hiçbirşey normal (!) değil !! anladıgımız ne var ki !!!

Genişletmek için tıkla ...

Ben bunu "bir garip 'yaratik' insanoglu" basliginda acikladim. Burnunun ucunu goremezken, uzayi gormeye calisir, elinin altindakine dokunmak yerine, uzaya dokunmaya calisir, ayagi yokken, 100 metre de dunya rekoru kirdigini sanar. Herturlu konu ve kavram gozlemini gunumuzden algilamak yerine, zaman ile tarih ile ugrasir. Kendi anlattigi masala, kendi inanir, kendi actigi kuyuya kendi duser, kendi eder, kendi bulur kendi eker kendi bicer. Kendi kendine gelin/guvey olur.

Eh, bu kadar tasvir yeterli sanirim.

En büyük yanılgı matematiktedir.Matematikte sonsuzu çok büyük bir sayıya yaklaşma gibi öğretilir(ya da lisede hatta üniversitede öyle algılanır).Halbuki iki sayı arasında sonsuz rasyonel sayının olduğu da sonsuzluk belirtir.

Olduğunuz yerden hep bir önceki adımınızın yarısı kadar ilerleyin.Hiç bir zaman belirlediğiniz hedefe ulaşamayacaksınız.Çok yaklaşacaksınız ama ulaşamazsınız.Bu örnek matematikte bir sonsuzluk belirtir.

Sonsuzluk, son kavraminin sonlu ve sonsuz olarak belirlenmis, her iki ucudur. Bu temelde sonsuzlugun, ayni sonluluk gibi son em sabitinde ne oldugunun anlam ve icerik ile ortaya konmasi, her bilgisel disiplin ve her bakis acisina gore degisken ve gorecelidir.

Cunku ortada bir sonsuzluk tarifi ve tanimi varsa, o sonsuzlugun noktalandigi sondur. Ayni yok'un tanim ve tarifi gibi. Cunku insanoglu algisi her zaman pozitif ve bir noktadir. Bunun sabitliginin her iki ucu da onun olumlu ve de olumsuz ifadesidir. Ifade de gramer olarak olumsuz ve anlam olarak olumsuz olabilir. Yalniz algi her zaman pozitif ve bir noktadir (uclem) Buradaki nokta, dilden, pozitif bildirme ve belirtmeden, bir de sabit em den gelir. Yani son sabit emi, ifadeye tasinmadikca, her zaman bir pozitif noktadir. Onun ifadesi karsitligidir ve bu da karakteristigidir. Ayni karakteristikte de ikilem vardir. Son dur/degildir, son var/yok A sonu/sonu A v.s.

sonsuzluk bir yanılsama değildir. bütün çeşitliliği içinde varlığın bütünlüğü,mekanı; ve yine bütün çeşitliliği içinde hareketin bütünlüğü, zamanı ortaya koyar ; ve her ikisi de sonsuzdur.... sonsuzluk karşısında bocalamamız, duyularımızla elde ettiğimiz algılarımızın ve bunların soyutlanmasıyla ürettiğimiz kavramların hep sonlu büyüklüklerden yola çıkılarak elde edilmiş olmasındandır.... oysa direkt olarak algılayamadığımız ''gerçekliğin bütünü'' sonsuzdur... matematikte 'olmayana ergi' denilen bir kanıtlama yöntemi vardır... burada bir an için kanıtlanmak istenen tezin tam tersi doğru kabul edilir ve bu tam ters tezin olanaksızlığı gösterilerek, tezin kendisi kanıtlanmış olur... yani bir an için, gerçekliğin bütününün sonlu olduğunu kabul edelim; bu demektir ki onun bir sonu vardır, ama öyleyse sonundaki son varlığın, -örneğin bir duvarın- arkasında ne vardır...? burada açıkca görülüyor ki koymaya çalıştığımız her son duvarın , bir arkası olacağından, bir son koyamıyoruz demektir... ve böylece ''sonluluğun olanaksızlığı'' ortaya çıktığı için, akıl yoluyla sonsuzluğun zorunluluğunu kavramış oluruz...

sanki dönüp dolaşıp yine aynı cevabı bulmuşun, asıl soru hala cevapsız.

gökyeleli' Alıntı:

sanki dönüp dolaşıp yine aynı cevabı bulmuşun, asıl soru hala cevapsız.

Genişletmek için tıkla ...

gerçekten mi... bana kalırsa açıklamayı bir daha okuyun ve derin bir nefes alıp, itiraz noktalarınızı bir daha değerlendirin...

Konu aktiftir teşekkürler.