sonsuzluk yanılgısı;

sonsuzluk; bir yanılgı ;sadece aklımızın alamayacagı kadar büyük.
bir şeyin baslamadan bitmiş olması mumkun degil yani bitmesi için başlaması lazım buda olan bişeyin kesinlikle bir yerden başlamıs olmasını getirir. . ozaman bitebilmek için başlamak olan eylem gerceklestıyse ;her baslayan seyde bitime degişerek gidip ve sonunda bitiyor.. herhan baslayıp her an biten(daha dogrusu baslamadan bıten bıtmeden baslayan ben buna canlılık dıyorum) var olusumuz cok kısa surelerde gerceklestıgı ıcın ve bunu fark edemedıgımız bır sureklılıkte, tek hıssedebıldıgımız sey sonsuzluk yani hıcbızaman sonunu goremeyecegımız bır son.işte sonsuz olan aslında hiçbir sey yok sadece sonunu bilmediğimiz görmediğimiz ve suan asla görüp ve bilemeyeceğimiz seyler var.( ne zamanki basladık veya bittik ; ozaman sonzuzluk biter sadece yokluk gelir. buda başlayan herseyin sonudur.)

Evet başlayan herşey biter.bizim sonsuz olduğunu farkedebileceğimiz,ayırt edebileceğimiz herhangi birşey olamaz.bu arada sonsuzluk kavramı ilk nereden geliyor acaba bakmak lazım.yani ilk neye sonsuz dendi acaba?büyük ihtimalle dinî bir kavram olarak çıkagelen bir anlamdır.
birşeyin sonsuz olacağını öngörebilmek için o şeyin ve ona etki eden tüm herşeyin tüm herşeyini bilmek gerekiyor.bilmek...
bence sonsuzluk yanılgısı da biz insanların bildiğimizi zannettiğimizden ötürü düştüğümüz bir yanılgıdır.

yanılgılardan bahsetmişken

( ne zamanki basladık veya bittik ; ozaman sonzuzluk biter sadece yokluk gelir. buda başlayan herseyin sonudur.) demişsiniz.görece tabii
ama burada herşeyin değil bir şeyin sonu da diyebiliriz. Ben size güzel bir şiir hediye etsem Esenlikle kalınız

Başlangıcı olanın, sonu vardır çünkü kendini tamamlamaya programlıdır ve tamamlandığında yeni bir oluşuma döner. Somut bir misal dünyada karbon döngüsü

Yok olmaz ,Varlık (var isek) adı üstünde var olandır. Başlangıcı olmayan/ ezel, dolayısıyla sonucunun da (düşüncemizi aşması doğalsada mevcut algılar ile) olmamasını- ebediyeti düşünmemizi ne engeller.

Ben değil biz (tekbir), burada saklıdır.

sonsuzluk bir yanılgı mıdır? "hiç" var mıdır? "hiç" nedir?
bir olgunun yanılgı olduğunu bilmek, onun ne olmadığını bilmek demektir; bu, şu anlama gelir; son olanı biliyorum demektir. son nedir ve nasıl bir öz/biçime sahiptir? sonlu evren düşüncesi kuantum fiziği ile yerini sonsuz evren düşüncesine bırakmış görünmektedir. ne ilk ne de son un olmaması, her ikisinin de olmadığının başka bir ifade biçimi olacaktır. ilk ve son, yetersiz ve mükemmel arayışları bir nirengi/sabite arama isteğinin/istencinin sonucudur; bu durum insan düşüncesinin tutucu olmasından -tutuculuk geniş anlamda kullanıldı- ,sığınmak istemesinden, dayanmak arzusundan doğar. sonu ve ilki bu nedenle arar insan; olmayanı aramak, olanı görmeye engel olacaktır.

İnsanlar her şeyin bir başlangıcı ve sonu olması gerektiğini düşünebilen canlılardır. Yani biz böyle düşünmeye alışmışız. O nedenle sonsuzluk kavramını çok rahat tanımlayamayız. Hatta düşündüğümüzdekolay kolay maddi temellere dayandıramayız. Kafamız karışır.

pratikte bunu denetlemek ve görmek olanaklıdır aslında; nasıl mı?

karşılıklı duran iki aynanın ortasına geçip aynalardan birine bakmak yeterlidir; sonsuzluğu görmek mümkündür; sınırlı olanda/alanda sonsuzu görmek mümkündür.

Sevgili nejdet, o halde sonsuzluk kişinin gördüğünü sandığı bir yanılgımıdır?

Sonsuzluğu görmek adına insanoğlunun görebildiği en uzak -astronomik açıdan en eski(uzay/zaman bağlamı)- alanı görmek isterseniz Hubble Teleskobunun çektiği fotoların birleştirilmiş bir hali olan ''ULTRA DERİN ALAN'' fotosuna bakmanızı öneririm.İnsanoğlunun ''ufku'' nun nereye kadar olduğu görülebilmektedir.Felsefi sonsuzluk ''hiç'' ve ''var'' kavramlarının varlığı devam ettikçe devam edecektir.Sonsuz küçüklükler ve sonsuz büyüklükler(sonsuza dek bölünebilirlik/birleştirilebilirlik) aslında İlk Çağdan beri insanların ilgisini çekmiş ve meşhur Xenon paradokslarının doğmasına yol açmıştır.

hayır, sevgili cogito, kesinlikle değil; sonsuzluk var-olandır ve bir yanılgı değildir. sonlu olmak yanılgıdır; Heraklit ne diyor "akan suda iki kez yıkanılamaz" , demek ki hiç bir olgu aynı kalmıyor ve her şey sürekli değişip dönüşüyor. ben sonlu evrenin olabileceğini hiç düşünmedim.

O halde neden günlük yaşantımız bu düşünceye bu kadar tezat. Hep bir başlangıç ve bitiş döngüsü içinde yaşıyoruz. Sonsuzluk kavramı da felsefi olarak düşündüğümüz ve düşündüğümüz zaman da bizi rahatsız eden, tanımlayamadığımız bir düşünce oluyor

ilginç olan ise sevgili tribalistic,
Hubble uzayı görüntülerken "büyük-patlam" denilen olayı henüz resmedebilmiş değil; sanırsam ters yöne bakıyor ve onu görebilmesi için ileriye, tam tersine döndürülmesi gerekir derim. Işığın yayılma hızı bunu gösteriyor. evrenin oluşumu big-bang ile açıklanamaz; ki, öyle olduğu söyleniyor ve zaman sıfırlanıyor; bu mümkün mü?

Evrende görmüş olduğumuz 'en uzak' alan aslında 'en eski' zamana denk geliyor.Anladığım kadarıyla uzaklık/zaman ilişkisi var.Büyük Patlama yı gözlemlemek için teleskobun çok daha ''DERİN'' likleri görmesi gerekiyor.
Cern deneyiyle -İsviçre'de yapılan ve sonuçları 20 yıla yayılacak olan deney- ; Büyük Patlamanın ilk ''AN'' ına yada diğer bakış açısıyla Tanrı nın ''OL'' dediği ana dönülecekmiş.Dediğin gibi bu anda zaman sıfırlanacak.Zamanın zamandan bağımsız birvarlığı oluşması gerekiyorki bunu fizik ve astronomi açıklamakta zorlanıyor.Felsefe tarihindede zamanın nesnel bir algısı olamamış.Bu beni hep düşündürmüştür.

zamanı maddeye eklemlenen bir boyut olarak alırsak onun ne maddeden ne de kendinden bağsız olmadığı sonucuna varacağızdır. Spitzer adlı teleskpun 13 milyar ışık yılı geçmişteki bir kara-deliğin fotoğrafını görüntülediğinden söz edilmektedir. Büyük patlama kuramcıları sıfır zamanda ne olduğunu açıklayamadıklarına göre parçacıkların süper iletkenler ile hızlandırılmasına bağlı yapılacak deneyin ona/büyük patlamaya ışık tutması beklenemez; ne ki parçacık teorisine katkıları olacaktır. bilinen zaman büyük patlama teorisi ile ilişkilendirilebilirse de, bunun, evreni açıklamya yeterli olmadığını düşünüyorum.

nereden geldigini bilmedigimiz bir temel soyut gerçeklik varki,KARŞITLIKLAR yani herşey karşıtlıgıyla vardır biz kimini görebilelim kimini göremeye bilelim(başlangıç veya son)var veya yok,sonuçtaçevremizde geçmişte veya gelecekte herşeyin karşıtlıgı oldugu gerçegini görmek başlangıcın biz göremesekte birgün bilmedigimiz bir şekilde sonu oldugu bir mutlak gelecektir.

Matematiksel sonsuzluk fikrini ortadan kaldırmadığımız müddetçe sonsuzluk kaçınılmazdır.(1,2,3,4......)Bu fikir yok edilemez.

Sonsuzluk, her şeyi kapsayan mı?.. Sonu olmayan mı? Sonsuz olan tek midir bir çok mudur? Ya da sonlu bir şey sonsuzu barındırabilir mi ve yahut sonsuz bir sonsuzu kapsayabilir mi? .....
Zamanı çözememişken, bir niceliği hatasız ölçemezken, soz yüzyılda belirsizlik ilkesi konuşulurken.., zaten sonsuzluğun; bize verilen ya da bizim bulduğumuz ya da bizi bulan ne olduğunu anlayamadığımız bir akılla anlamak da biraz anlamsız olabilirdi..

Bununla ilgili bir benzetme yapmak istiyorum.. Bir arkadaşım bir gün ya hayat rüyaysa ya hayat şöyleyse böyleyse ne ilginç diye konuşuyordu.. Döndüm dedim ki hayatın gerçek olduğunu en azından bizim sandığımız şekilde olduğundan emin olsan hiç mi ilginç gelmezdi peki..

Yani sonsuzluğu anlayamamak ve diğer ağırlık olarak dini konular, bende bir bitkinlik yaratmaya, umursamazlık yaratmaya devam ediyor.. Bu da son 2-3 güne vuran psikolojim.. Düşünmeye devam ettiğim sürece de hep böyle değişik psikolojilere giriyorum, bu da benim kişiliğimi oluşturdu sayılır.. Mutlu muyum? Ne önemi var ki, önem ne demek bilmezken, bilirsem de benliğimi bilmeyen bir beyin buna nasıl bakar bilmiyorum.

Kısacası sonsuzluk; yanılgı olsa da yanılgı olmasa da yanılgı bence, çünkü ruhlarımızın iz düşümü bizim büyük çoğunluğumuzu beden olarak bu dünyada yerini almış bir yanılgı.., ruh hakkında da pek fikrim yok ama karamsarım tabi

Beynimizin hala çok az bir bölümünü kullandığımız ispatlanmışken, bu kadar sınırlılıkla sonsuzluk kavramını anlayabileceğimizi nasıl düşünüyoruz?

Sn. yağmurr düşüncelere karşı çıkmak pek düşündürür beni ama ben sizin gibi düşünmüyorum.. Bence buradaki nokta beynimizin ne kadarını kullandığımız değil, büyük olasılıkla sonradan oluşturulmuş bir beyin, çok sonrası olmayan bir beyin ve sınırlı bir beyine mi sahibiz.. Ayrıca beynimizin yüzde kaçını kullanıyoruz, yüzde kaçını kullanmıyoruz ve nedenleri diye bilimsel olarak bakıldığında; sanırım cevabı beynimizin kullanmadığımız kısımları, görev gelmediğinde deaktive olan sinir hücreleridir, veya zamanla körelen.. Diğer kısımları söylentiden ibaret diye biliyorum.. Kaldı ki bu dünyaya ait bir cisim bu dünyayı kavrayabilir, sadece ruhun diğer tarafı anlama kapasitesi vardır bence, yani sonsuzluğu.. Kısacası bu dünyadan bağımızı kopararak, ölerek veya psiklojik olarak, sonsuzluk durumunu anlamamız tek bu yolla mümkün olabilir diye düşünüyorum.. Beyinden hiç ümidim yok

ya herşeyi anladıkta bi sonsuzluk kaldı düşüncede çekici olan ve alışılamamış/tam kavranamamış şeylere yöneldiğimizin farkında mısınız?.. neden hergün kahvaltıda yedigimiz yumurtanın içinden uygun sıcaklık ve sürede Civciv çıktığına şaşırmıyorsunuz? yada gökyüzündeki aya yıldızlara bakıp hayret etmiyorsunuz? güneşle birlikte kapkaranlık uzayda hem dönüp hemde belirsiz bir istikamete giden dünyanın üstünde oturduğunuza şaşırmıyorsunuz? bunları çok mu anladık !!? sadece alıştık benimsedik demi? bunların hepsi oldukça tuhaf bence..ya yapmayın şöle bir etrafınıza bakın, burda hiçbirşey normal (!) değil !! anladıgımız ne var ki !!!