Sonsuz Seri

Duvarımda yürüyen bir kırkayağın soldan otuz üçüncü ayağıyım.
Kaç kere söyledim, başıma davul tokmağıyla vurmayın! Çilek kokulu jölem bozuluyor.
O zaman da trafik polisi kırmızı ışıkta geçmeme izin vermiyor.
Vurmayın, vurmayın, güneş avuçlarımdan kayıyor.
Ayı sevmiyorum.
Karanlıkta çıkıyor.
Karanlık benden korkuyor.

İçi tütün dolu bir kağıt parçasıydım.
Dünya yaktı ucumu.
İnsan geçinenler nefes nefes tüketti.
Kendime kokuyorum şimdi çöplükte yarasalar ve soğanlarla.
Bir ayakkabı üzerime basıyor.
Benim değil, onun canı yanıyor.

Hatıralar mı dediniz?
Benim hatıralarım yok ki!
Bir fotoğraf karesinde bıraktım hepsini.
Şehirlerarası sefer yapan, kırk beş yolculu otobüsün çarptığı fotoğraf...
Şoför mü?
Bilmiyorum?
Parfüm kokusundan sarhoştu galiba.
O sırada babanem cennetde çiçekleri suluyordu.
Birer birer saydı, yanından geçen kırk beş yolcuyu.

Bir çarşafa dolandım.
Düğmeleri kulağıma batıyor, uyanıkken.
Onun için sürekli uyutuluyorum.
Hiç olmazsa benim sebebim düğme.
Ya diğer uyutulanlar, dışarıda, ayakta?

Bugün sokağa çıkmadım. Dün de çıkmadım. Ondan önceki gün de...
Yirmi Bir yıldır sokağa çıkmıyorum. Yalnız bir altı yıl –geçen süre içinde toplam- izinliydim. Ruhsatımı elimden aldılar. Gerekçe:
Etrafa değil de kendime zarar veriyormuşum, başımı vurup vurup taşlara. Etrafa zarar verenler hep dışarı da ya...

Ben ölünce –ki yaşadığımı savunmuyorum- kıyafetlerim toz bezi olacak.
Burnumu bir aslan kemirecek.
Gözlerimse baykuşların başından bakacak sizlere.
Hastalarınızı yanıma alıp, bekar kızlarınızı evlendireceğim.
Barış ilan edildiği gün tekrar aranıza döneceğim.
Gömün silahlarınızı. Burada ihtiyacınız olan tek şey kardeşlik.
Siz ısrarla ısırıyorsunuz.
Etim dayanıklı benim.
İsterseniz ruhumu göstereyim.
Masumluğundan korkarsınız.

Yok zamanlardan geldim. Beni beklemeyeceğini biliyordum. Kapı zilini çalmayışım bu yüzden. Duvardan geçemeyeceğimi düşünüyordun. Yanıldın.

Yasak meyvenin dalına tırmandığım gündü.
Seni tanımıyordum.
Kendimden başka kimseyi tanımıyordum.
Sonra tırnaklarınla yüreğimi yoldun.
Oysa yatağımda mışıl mışıl uyuyordum.
Yastığımda bir parça derinin yanında serçe tırnağın kalmış.
Almaya gelirsin diye yüzyıllardır saklıyorum.
İçinde, kan izim duruyor.
Gel artık, ev pis kokuyor ...

Ellerim titremiyor! Hayır titremiyor.
Hayır diyorsam hayırdır!
Kağıt mı?
O, tutarken canını yakarsam diye kendiliğinden titriyor.
Bilmiyor ki kalemimle kan kardeşi yaptım onu. Hiç yakar mıyım canını?

Tek bir başlık altında toplayabilirsen çok sevinirim cry site akışında spam a sebebiyet oluyorda ...

elbisss' Alıntı:

Tek bir başlık altında toplayabilirsen çok sevinirim cry site akışında spam a sebebiyet oluyorda ...

Genişletmek için tıkla ...

Çok haklısın düşünemedim , düzelttim

Cry' Alıntı:

Çok haklısın düşünemedim , düzelttim

Genişletmek için tıkla ...

Teşekkurler bende yazdıklarını toplayıp tek başlık altında sunmak ıstıyordum sen yaptın sagol....Ona ragmen emeklerın boşa gıtmesın dıye ben kayıtladıklarımı buraya yazdım..

Duvarımda yürüyen bir kırkayağın soldan otuz üçüncü ayağıyım.
Kaç kere söyledim, başıma davul tokmağıyla vurmayın! Çilek kokulu jölem bozuluyor.
O zaman da trafik polisi kırmızı ışıkta geçmeme izin vermiyor.
Vurmayın, vurmayın, güneş avuçlarımdan kayıyor.
Ayı sevmiyorum.
Karanlıkta çıkıyor.
Karanlık benden korkuyor.

02 02 02

İçi tütün dolu bir kağıt parçasıydım.
Dünya yaktı ucumu.
İnsan geçinenler nefes nefes tüketti.
Kendime kokuyorum şimdi çöplükte yarasalar ve soğanlarla.
Bir ayakkabı üzerime basıyor.
Benim değil, onun canı yanıyor.

03 03 03

Hatıralar mı dediniz?
Benim hatıralarım yok ki!
Bir fotoğraf karesinde bıraktım hepsini.
Şehirlerarası sefer yapan, kırk beş yolculu otobüsün çarptığı fotoğraf...
Şoför mü?
Bilmiyorum?
Parfüm kokusundan sarhoştu galiba.
O sırada babanem cennetde çiçekleri suluyordu.
Birer birer saydı, yanından geçen kırk beş yolcuyu.

04 04 04

Bir çarşafa dolandım.
Düğmeleri kulağıma batıyor, uyanıkken.
Onun için sürekli uyutuluyorum.
Hiç olmazsa benim sebebim düğme.
Ya diğer uyutulanlar, dışarıda, ayakta?

05 05 05

Bugün sokağa çıkmadım. Dün de çıkmadım. Ondan önceki gün de...
Yirmi Bir yıldır sokağa çıkmıyorum. Yalnız bir altı yıl –geçen süre içinde toplam- izinliydim. Ruhsatımı elimden aldılar. Gerekçe:
Etrafa değil de kendime zarar veriyormuşum, başımı vurup vurup taşlara. Etrafa zarar verenler hep dışarı da ya...

06 06 06

Ben ölünce –ki yaşadığımı savunmuyorum- kıyafetlerim toz bezi olacak.
Burnumu bir aslan kemirecek.
Gözlerimse baykuşların başından bakacak sizlere.
Hastalarınızı yanıma alıp, bekar kızlarınızı evlendireceğim.
Barış ilan edildiği gün tekrar aranıza döneceğim.
Gömün silahlarınızı. Burada ihtiyacınız olan tek şey kardeşlik.
Siz ısrarla ısırıyorsunuz.
Etim dayanıklı benim.
İsterseniz ruhumu göstereyim.
Masumluğundan korkarsınız.

07 07 07
Yok zamanlardan geldim. Beni beklemeyeceğini biliyordum. Kapı zilini çalmayışım bu yüzden. Duvardan geçemeyeceğimi düşünüyordun. Yanıldın.

08 08 08

Yasak meyvenin dalına tırmandığım gündü.
Seni tanımıyordum.
Kendimden başka kimseyi tanımıyordum.
Sonra tırnaklarınla yüreğimi yoldun.
Oysa yatağımda mışıl mışıl uyuyordum.
Yastığımda bir parça derinin yanında serçe tırnağın kalmış.
Almaya gelirsin diye yüzyıllardır saklıyorum.
İçinde, kan izim duruyor.
Gel artık, ev pis kokuyor ...

09 09 09

Ellerim titremiyor! Hayır titremiyor.
Hayır diyorsam hayırdır!
Kağıt mı?
O, tutarken canını yakarsam diye kendiliğinden titriyor.
Bilmiyor ki kalemimle kan kardeşi yaptım onu. Hiç yakar mıyım canını?

10 10 10

Oksijenli su içiyorum. Başka türlü iyileşmeyecek içimin yaraları ...