- Konbuyu başlatan
- #1
Oturup düşündüğümde saçma şeylere takıldığım oluyor bazen. Aslında bazen değil de çoğu zaman. Öyle çok düşünme demişti bir arkadaşım da bulaşınca bir kez duramıyorsun düşünmeden. Her neyse nasıl girsem diye düşünürken laf kalabalığı yaptım. Şunu demek istiyorum, benim düşüncelerim benden dolayı şekillenmedi. Doğduğum çevreden, yaşadığım çevreden, okuduğum bir kitaptan, tanıdığım bir insandan, hatta belki dinlediğim bir müzikten, izlediğim filmden.. Her insanın düşünceleri böyle şekilleniyor. Peki 'Bu benim düşüncem' fikrinden bahsedebilir miyiz? Asla hiçbir düşüncenin etkisinde olmadan yetişseydim (ki bu imkansız) o zaman nasıl bir düşünce yapısında olurdum? Veya bir düşünce yapısına sahip olabilir miydim? Düşüncenin düşünce ile şekillendiğine inanıyorum fakat ilk düşüncenin kaynağı ne? Bazen bunu düşünürken öyle sürükleniyorum ki, kendi kendime 'Yok yahu' diyorum, 'Yok kitap okumayacağım artık.' Doğru bir şey mi bu düşünce bilemem fakat kitapların bize 'Benim gibi düşün' diyip yönlendirdiğine inanıyorum. Ama beni bu inandığım düşünceye de kitaplar getirmedi mi? Gerçekten çok mu saçma düşünceler içerisindeyim bilemiyorum fakat kafamı kurcalamakta. Burada da böyle bir bölüm olduğunu görünce yazmak istedim. Herkes böyle yerleri görüp bu şekilde yazmaya sığınamıyor, şanslıyım sanırım..