Özgür bir yaşam?

" o kadar duydum ki bu cümleleri fakülte zamanlarımda,
hoşça arkadaşım sözüm size değildir ama bu cümleleri kuranların kütüphaneye ayda bir uğradıklarını, okudukları şehirde tek bir araştırma yapmadıklarını, aldıkları dersten bihaber olup dersin hocasını deli gibi eleştirdiklerini, kendi arkadaşlarına dahi birçok konuda tahammül edemeyip organize olamadıklarını... çok gördüm. (iki farklı şehirde iki farklı fakülte bitirdim ve bu konudaki deneyimlerin oldukça iyidir.)
fakültede ne adamlar gördüm ki, fakir oldukları halde sadece aldıkları burslarla ya da yaptıkları ufak tefek işlerden kazandıkları paralarla yaşadıkları şehirde binlerce fotoğraf çeken, şehrin tüm ilçelerini hayranlıkla araştıran ve dahası kulüpler kurup oralarda bağımsız bir şekilde tartışma ortamları yaratan, etkinlikler üreten.................... kişilerdi bunlar
ve inanın ki parasız insanlardı bunlar (nazım'ın şiiri, arhavili ismailin hikayesi gibi oldu)
fakültede kimseye bir rol biçilmez oradaki rolünüzü siz kendiniz kendinize biçersiniz. stant kurup birilerini uyandırmaya çalışmak, güzel fakat işe yaramayan bir girişimdir ve hala bunu deneyim edinip de yeni yollar bulamamış bir öğrenci kitlesi etrafta dolaşır durur. aynı şeyleri aynı şekilde işe yaramayacak yöntemle savunup durur peki neden?
özgürlük, babanın parasını sömürüp, devletin sistemine karşı gelerek yaşanacak bir şey değildir. eğer ki taşı sıkıp suyunu çıkaramıyorsa kişi zaten özgür olamaz ve zaten kanatları zayıf kalmışsa kişi için en iyi yer bir kafestir. "


enkaz arkadaşım o işe yaramıyor diye bahsettiğin şeyler bugün benim 2000 tl değil de 200 tl harç ödememi sağladı.. (sıcak gündem bunlar).. aynı şekilde sistemin kendi krizlerini işçiye asgari ücretliye, yani zaten üç kuruşa çalışan açlık sınırındakilere ödetmek için milyonları işten çıkarıyorlar.. işte bu işe yaramaz dediğin aynı yöntemlerle o insanlar iş bırakarak, greve giderek, sokaklara dökülerek haklarını alıyorlar.. 2 3 ay önce TOKİ işçilerinin çatıya çıkarak yaptıkları eylem sonrasında aylardır alamadıkları maaşları ödenmişti(bir sıcak gündem daha)...

yani öğrencilerin yaptığı şeyler sadece sisteme sövüp siğmekle kalmıyor enkaz.. bu mücadeleler hayatımızda belki size küçük görünen ama yaşayabilmemiz için(iyi yaşamak demiyorum, yaşayabilmek için) gerekli haklarımızı bize sağlıyor..

verdiğin örnekler doğrudur.. ama ben sana kendi çevremden gördüklerimi söyleyim.. örgütlü insan örnek insan olmak adına hak mücadelesini verirken derslerini asla ihmal etmez.. evet bazen sistem karşıtı eylemler yapıldığı için cebine girecek milyarlardan bir kaçı eksildi diye göbekli rektörler para babaları özel güvenlik şirketleri falan rahat bırakmayıp öğrencinin eğitiminin aksamasına sebep olabiliyor.. ama asla bu öğrenciler kendileri derlseri bırakmıyor.. bilimsel eğitim isterken varolan eğitimden de gerektiği kadar faydalanıyor.. ve sonra da yazın boş durmayıp "okumuş insan halkın yanındadır" kampanyası yapıp yoksul mahallelere ilkokul orta okul çocuklarına ders vermek için yazın yan gelip yatmayıp çalışıyorlar..

yani güzel işler yapılıyor.. ve şunu da söyleyeyim, gerçekten insana hak olan şeyler için verilen hiçbir mücadele sonuçsuz kalmıyor.. bugün siz 10 tane şart sunarsınız , dersiniz ki barınma hakkımız var yurtlar bedava olsun, ulaşım hakkımız var ücretsiz olsun vs.. bunlar olmaz ama ulaşım fiyatları düşer, bunlar olmaz ama yemekhane ücreti düşer, bunlar olmaz ama yurt koşullarınız düzeltilir(rutubetli duvarlar yenilenir mesela)...

yani öğrenci hareketlerini hafife almamak lazım.. 2000 tl harç parasını (sözde)devlet üniversitesine yatıramyacak binlerce öğrenci var..

özgürlüğün tanımını yaparken onu ütopyalaştırıyoruz. varoluş geçeginden koparıyoruz, fazlaca soyutluyoruz. özgürlüğün tanımı, insanın yaşayışını karşılamalı.
başkalarının bize sundukları özgürlük değildir. özgürlük haktır ne alınır ne de verilir.

meraklı siz beni yanlış anladınız herhalde. mücadele etmek bir özgürlük değildir,, sadece özgür olmayı istemektir ve sonuçta güçlü olan kazanır. sömürülenlerin, zayıfların, tek çareleri var o da güçlenmek... başkalarının onlara tanıdığı özgürlüğü ben tam olarak kafes diye niteliyorum.
örneğin bir müzisyen müziği para için yapıyorsa ve kendini iyi hissediyorsa ve belki de en önemlisi para kazanabiliyorsa o kişi özgürdür,,, ya da kişi müziğini kendisi için yapıyorsa, bundan para kazanamıyorsa fakat kendini iyi hissedebiliyorsa o da özgürdür. kişi eğer müziğini para için yapıp da para kazanamıyorsa o kişi özgür değildir,,, kişi eğer müziği sanat için yapıyorsa fakat sanatını icra edemiyorsa o da özgür değildir.
buradaki kısıtlama ya da kafese sokma olayı her anlama getirilebilir.
insanlar olmayacak şeyleri de isteyebilirler ve kendi kafeslerini kendileri yaratırlar o ayrı...

ne diyeyim hoşça arkadaşım lafı iyi oturttunuz gibi ama gene de katılmadığım bir çok nokta var söylediklerinizde.

ivanov size katılıyorum ama "özgürlük haktır ne alınır ne de verilir" diyerek özgürlüğü fazlasıyla soyutlamış olmuyor musunuz?

Sayın Enkaz, demişsin ki kişi istediğini yapabiliyorsa özgürdür.

Bu durum isteğini gerçekleştirmesi için başka şeylere ihtiyacının olduğu anlamına gelir belirtmek istediğim buydu o başka şeyleri istemeside özgürlüğün kısıtlandığı anlamına gelir. Bu sebep ile özgürlük kısıtlıdır. Özgürlük kendi içersinde incelenmelidir ki bu da ne kadar özgür olabileceğimizin bir göstergesidir.

ne kadar sonuç alıyoruz peki

özgürlük hakkında tartışanlar ne bizle başladı ne de bizimle bitecek. binyılların biriktiğirdi bir bilgi kirliliği ve tanımlar karmaşası içinde özgürlüğü arıyor olmamız bile ne kadar geriden takip ettiğimizi gösteriyor. tanımlar üzerinde ortaklaşamadığımız müddetçe de bu böyle devam edecektir. neredeyse her felsefi akım özgürlüğü kendisine göre yorumladı ve yorumlar geliştikçe netleşeceğine karmaşıklaştı özgürlük problemi.
doğru herkes kendisini ilgilendirdiği oranda özgürlükle ya da özgürlük problemiyle ilişkileniyor. ama bu özgürlüğün gerçek tanımına ulaşmakta gürültü kirliliğinden başka bize ne kazandırıyor. hep yakınırız insanlar özgürlük problemleri olduğunu fark edemiyor diye, ama anlaşılıyor ki en çok da özgürük problemi olanlar değil özgürlük üzerine tartışanlar özgürlüğü kısıtlıyor. ben hep şunu düşünmüşümdür. affınıza sığınarak söylüyorum önümüze atılmış bir et parçası üstüne üşüşen yırtıcılara benziyoruz. hepimiz açız, açlığımızı gidermeye çalışıyoruz ama etin kaynağını değil önümüze atılanla yetinip birbirimizi incitiyoruz.
abes kaçabilir ama özgürlük üzerine tartışmalarımızı da buna benzetiyorum. tekrar özür diliyorum, fakat bir musibet bin nasihattan daha değerlidir.
bir bakıma halen özgürlük problemi üzerine tartışmak sistemin bir yerlerinde gedik açtığından değerlidir ama eğer ortaklaşan noktalar çoğalmıyor ve kendisini bir örgütlülüğe kavuşturmuyorsa inanın tartışmanın bir anlamı yok. sadece kendimizi tatmine gitmiş oluruz ki bu da "özgürlük uğruna bir şeyler yaptım" düşüncesine götürür. haliyle bu da insanı geçici bir tatmine kavuşturur, bunun dışında yapabileceği bir şey yoktur.

özgürlük mücadelesi içinde savaşanların, sabredenlerin, ölmeyi bekleyenlerin ya da kısacası bunu amaç edinenlerin, özgürlüğün tanımı ile herhangi bir sorunu almaz "meraklı" arkadaşım. zaten özgürlüğün ne olduğunu iyi bilirler, doğal olarak bilirler... fakat bu mücadeleyi vermeyenler, vermek istemeyenler, sadece dışarıdan seyredenler, durumu yaşayamadıkları için anlamlandıramazlar ve ne olabileceği konusunda tartışırlar. çünkü sadece yaşayarak anlayabileceğimiz şeyleri eğer ki düşünerek ve tartışarak anlamaya çalışırsak çelişkilerden ve eksik anlamlılıktan kurtulamayız.
büyüzden özgürlük basittir, yaşarsın, görürsün ve anlarsın