nejdet

LİLİTH-97

Ve Lilith,
Beni doğurduğunda
Kesmiştin göbek bağını
Yaşayabilmem için
Soluk almak ne güzel,
Peşi-sıra ağlamak…
Huzur
Doymak değildi
Üryan olsam da zemheride
Başımı göğsüne dayayıp
Tasasız
Yürek sesini duymaktı..
Ellerin var ya ellerin
Lilith
Şakaklarımda dolaşırken
Tüm ruhum senin
Sevginle dolar
Güvenle uyurdum…
Ah bu sonsuz uykular!
Bir çapıtla kundakladın,
Asıl göbek-bağı imiş meğer
Çok geç öğrendim,
Kesemedim,
Senin yokluğunda
Yaşamak için
Direniyorum
Ve Lilith!


Acı-zaman/yer-si-z-i

O

Alışkındı bu sese ve
her an hayatın keskin öğretisinde
bir öğrenci edasıyla öğreniyor ve
sabırla olgunlaşmayı bekliyordu;
zamanın ona ne gibi olanaklar tanıyacağından ve
ona ne gibi fırsatlar sunacağından hem habersiz
hem de bunu önemsemeden yaşadıklarını kaydediyor,
onunla değişiyor ve
her gün her dakika yeniden doğarak büyüyordu.
Bir yanıyla çocuk diğer yanıyla kocaman biri,
bir yanıyla yokluk içinde var olan ve
diğer yanıyla da hem öğrenci hem öğretmendi