- 19 Ağu 2008
- 3,589
- 179
- 63
- 61
- Konbuyu başlatan
- #21
Üzüm salkımındaki taneler kaçınılmaz olarak bir-diğerine bakmak zorunda kalırlar. Büyüyüp geliştikleri gibi olgunluk dönemlerinden sonra büzüşmeye ve öz-sıvılarını yitirerek kararmaya, yanmaya başlarlar/bir tür oksitlenme/ışınım etkisi sonucunda kararırlar. Üzümün salkım kararması insan topluluklarının yek-diğerinden etkilenmesini simgelediğinde ise sonuçta takdir edeceğiniz gibi bir benzetme ile karşı-karşıya kalındığını ifade edecektir. Buradaki kararmanın olumsuz olarak kullanıldığını düşünmekteyim. Kararmanın üzüm tanelerinin öz-sıvısını yitirmesi gibi insanın ruhsal/duygusal/içsel yapısındaki kararma ile örtüştüğü görülecektir. Kimlik erozyonunun insandan insana etkileşim ile aktarıldığı/aktarılabileceği ve insanların bu etkiye açık olduklarının benimsenmesi bir öz-eleştiri olarak algılanmalı ve yine değiştirilmesini istemediğim bir ana/ata sözü ile noktalamak istiyorum. Derler ki; “iğneyi kendine batırmadan, çuvaldızı başkasına batırmayacaksın”
