Çağdaşlar arası kavga

Hepimizin dostları ve düşmanları var ,ama geçmişte kötü olan birisiyle veya saçma işler

yapan biriyle bu kadar yani çağdaşımızla olduğu kadar hasmane tutumlar içerisine girmiyoruz..

çünkü bunun birinci sebebi korkuyoruz zamanımızın üstadından siyasetçisinden yazarından

çünkü onları hayatımıza kasıt edebilir endişesiyle korkular biriktiriyoruz bunlar bazen

haklı çıkıyor bazen sadece bizim önyargılarımızdan oluşan şeyler olarak kalıyor...

İnsanın insana yaptığını herhalde hiçbir hayvan yapmaz bu işte bir yanlışlık yok mu?

Oysa bizlerin dürüst güvenilir bir o kadar humanist ince ruhlu insanlar olmamız lazım değil mi?



Aynı ülkede yaşayan etnik mezhepsel farklılıkları olanlar ayrı ülkede yaşayan çıkar ırk

din farkllıklarından çekiniyor oysa bizler dayanışma içerisinde olmamız lazım değil mi?

Aynı şekilde insanlar kapı komşularından korkuyor..

Oysa geçmişteki kötüden o kadar korkumuyoruz çünkü o ölü ve bize etki yapamaz gibi

geliyor,onu tanıyoruz hatalarını ve ne yapacağını biliyoruz aramızda espiri konusu bile

olabiliyorlar zaten kimin kötüsü kiminin iyisi oluyor bir yahudi için hitler çok kötüyken

bir alman faşisti için kahraman oluyor o yüzden benim birinci tercihim SİYASİ ASKERİ DİNSEL IRKSAL hiç bir konuda taraf olmamak...

Pür komunizm halledemedi medeniyetler savaşını şimdi 3. dünya savaşının halletmesini

beklemeliyiz...

Dünya er ya da geç 3. dünya savaşının içine çekilecek ve bu savaşta haritadan tamamen silinecek çok sayıda ülke olacak aslında bu bir dünya savaşı değil devlerin gövde gösterisi şeklinde gerçekleşecek. Sonrasında kaç ülke kalır bilinmez fakat ortada bir medeniyet bile kalacağına ihtimal vermiyorum.

Oysa bizlerin dürüst güvenilir bir o kadar humanist ince ruhlu insanlar olmamız lazım değil mi?

Genişletmek için tıkla ...

İnce ruhlu olmak, hümanist olmayı mı gerektiriyor?

Hümanizm denilen şey, idealist anlamdaki bir bulunuşun merkezine alınan “insan” kavramına (onun bilincini doğadan soyutlayarak) belirli bir tanım getirip, onu belirli bir içerikle yüceltmekten ibarettir, ancak her tanımlama girişimi, sanal kimlikleri dayatmacı belirli bir ideolojik istençtir, yani sanal bir etik demektir (kavga, merkeze alınan insan kavramına verilen içeriğe göre, bölgeye üşüşen ideolojilere ram edilen nesillerin çatışmasıdır), yani , saydığınız sıkıntıların kaynağı zaten hümanist metafiziklerdir.

dostum yazarken ''enter'' tuşuna basıp paragrafı aşağıya mı alıyorsun? yazıların hep bölük pörçük..

Sayın Is2 sadece şunu vurgulamak istedim niye çağdaşımızla kavga halindeyiz mesela bugun Erbakanla kavgalı bir çok insan ona hak veriyor yaşarken birbirimizi anlamalıyız ve sıfır şiddet halinde olmalıyız...

Sayın Epoche humanist insan seven sayan ve kutsal bilen onun evrensel birliğine inanan her türlü yoz önyargıdan arınmış bir kimlik inşaasından bahsediyorum yoksa sorunlarımız asla çözülmeyecek düşünün neyin kagasını veriyoruz sosyalizm liberalizm islam yahudilik budizm sonunda bütün kavgalar bitecek dünya hayatımız bitecek geriye kırıp döktüğümüz kalacak özellikle ideolojinin ırkçılığın fundamentalizmin dipine vurmuşsak elimize ne kalacak ....

sherlockholmes' Alıntı:

Sayın Epoche humanist insan seven sayan ve kutsal bilen onun evrensel birliğine inanan her türlü yoz önyargıdan arınmış bir kimlik inşaasından bahsediyorum yoksa sorunlarımız asla çözülmeyecek düşünün neyin kagasını veriyoruz sosyalizm liberalizm islam yahudilik budizm sonunda bütün kavgalar bitecek dünya hayatımız bitecek geriye kırıp döktüğümüz kalacak özellikle ideolojinin ırkçılığın fundamentalizmin dipine vurmuşsak elimize ne kalacak ....

Genişletmek için tıkla ...

BİRLİK tahayyülünün kendisi bir önyargı olup, sözünü ettiğiniz bilumum sosyolojik sorunların üreticisidir Sevgi-saygı için hümanizmi şart koşmak, hakikaten, gülünç düzeyde ironik bir şeydir.

Kısa olarak, BİRLİK dediğiniz andan itibaren, bu BİR, bir tanım ister. Onu tanımlamak da sermaye sahiplerine, ideologlara, siyasetçilere, bilgi olanaklarına sahip olanlara, genel anlamıyla «iktidara» düşer, buradan hareketle, adına devlet denilen otoriter örgütün gücüyle dayatılan tüm ahlaki talepler, sanal, faşizan bir etik kuramı üreterek, suça-suçluya işaret etme olanağı yaratır, oysa sosyoekonomik ve sosyopsikolojik bağlamda suçu kendi içinden çıkaran, direkt olarak faşist hümanist dizgenin kendi yapısıdır. İkincisi, felsefi eleştiri bağlamında, adına doğa denilenin; formal anlamda ontolojik bir tekilliği yoktur, «fark yaratmayan fark yoktur», buna karşın, hümanizm denilen, hüman kavramını, ürettiği sanal tekilliklere indirgeyerek, yaşamsal bir tatmin olanağını, t-ürettiği hayali belitlere koşullar, yani hümanizm, en basit tabiriyle, bireyin aklın/d/a (dolayısıyla etiğinde) —bireyin varoluş şartlarını göz önüne almaksızın—mutlak bir hakimiyet kurma istencidir.

Anlaşılması gereken; her türlü kimlikleme çabası, bir değerler dizisini (günümüzde; küreselleşmiş kapitalizm), doğrusuna-yanlışına bakmadan tohumlamak çabasındaki propoganda ayağından başka bir şey değildir, bu da tabi ki, «birilerinin işine geldiği için» böyledir ..

İnsan yazgısı gereği dayanışma göstermelidir insan aklı olan bir varlık olduğu için kavga ile yapamadığını sevgi ile yapmalı sizin kapitalizmin pompalidığını söylediğiniz humanizm sanırım devletler arası savaşlarda bitiyor oysa benim dediğim humanizm sıfır şiddeti öngörüyor hem kapitalizmin hümanizmi pompaladığınıda nerden çıkardınız bu kadar çatışma silahlanma bombalar o zaman ne için ...

Şu ölümlü dünyada hiç bir iktidarın kudretin garantisi yoktur o zaman yapılacak tek şey kalıyor DAYANIŞMA GÖSTERMEK..

ve en az acılı şekilde ölmek en üretken ve ahlaklı şekilde yaşamak...

Sevgi saygı için humanizme gerek yok diyorsunuz ama sevginin ve saygının oluşumunda negatif rol oynayan önyargının korkaklığın önüne başka ne geçebilir soruyorum size...

KADERİN HAYIRLISI YAZILSIN ...bunu tanrı kavramı veya buyuk bir gücü dışarıda bırakarak diliyorum...

O zaman kaderin hayırlısı....