Büyüklere saygı!!!

Evet saygı konusu bence çok önemli insan kendinden başlamak üzere çevresine ailesine saygı duymalı bu iletişimin birinci kuralı sanırsam

Peki büyüklere sayg,ı yani ben otobüste yaşlı bir teyzeye yer vermekten başka bir şey kasıt ediyorum...Zaten yer vermeliyiz yoksa kabalık etmiş oluruz...

Bizden önce gelen neslin dinine siyasi görüşüne töresine saygı duymalı mıyız bu geleneği sürdürmeli mi yoksa yeniyi bulup çıkarmalı mıyız?

Yeniyi bulurken ne kadar devrimci olmalıyız eskiyi hepten mi yıkmalı yoksa iyi olan kısmını almalı mı?

İçinden çıktığın kültürü ne kadar yıkabilirsin veya ne kadar yeniyi yaratabilirsin çin kültür devrimi rus devrimi türk devrimi fransız devrimi bunu ne kadar başardı?

Muhafazakarlık ve saygı konusunda söyleyecekleriniz var mı ?

ve YENİ illa yıkıcı mı olmalı?

Gri saclar, sadece ahmakligin moruklamisliginin gostergesi de olabilir. Hayir, hic bir ideolojiye ya da toreye saygi gosterme gibi bir zorunluluk yoktur, zira adina insan denilen, ozgun-dogasindaki cehl uyarinca her turlu zararli toreyi, tabuyu, ideolojiyi kurgulamis veya uygula(t)mis olabilir. Saygi, yasamin kendisine "duyulur"; ama "gosterilmesi" gereken nitelikler onun icinde ayrisir.

Bilindigi uzere; cehaletin asli, cehlin cehaletidir. Cehlin cehaletinin "sayildigi" ortamda ise, erdemsel niteliklerin yukselmesi, olacak is degildir.

O halde saygi, "sayginliga" gosterilmelidir. Sayginligin varligini ise, cehaletin yoklugu, daha net ifadesiyle; "cehlin bilinci" belirginler.

Şiddet göstermeyen insanı kırmayan insan onuruna aykırı olmayan her cehalete saygı duyarım

cehaletle başlar çünkü bilim,toplum yaşayan bir varlıktır ne modernizm onu bozabilir ne de geçmişin

azgınlığı... o şimdiki zamandır, ama özünü geçmişten alan ve kendini yarınlara aktaran...

Siz siz olun ne kadar mürekkep yalamış olsanızda cahilin töresini hor görmeyin çünkü cahilin ki okuma

değil deneyimdir ve deneyim tecrübe kitap okumaktan evladır...

Bakın dinlere ilk geldikleri gibi mi amma değiştiler ,değişecekler tabi insana özgü olmalılar ama geçmişten

gelen töre ve kültürde bir saygınlık var bayramlaşmada el öpmede yas evinde düğün evinde

kurallar vardır ve insan buna saygı duymalıdır...

Bugun modernizm bize oyun oynuyor ne kadın kadın gibi ne erkek erkek gibi aşk ölmüş oysa bundan

1000 yıl önce leyla ile mecnun böyle mi yazılmıştı,bugun tek eşliliğe gülüp geçiliyor veya çıkarlar

aşktan önce geliyor oysa sevmek böyle mi olmalıydı ,işte insana bu zamanlarda yalnızlık düşüyor

payına...

Dinlerin savaş söylemleri hariç hepsine saygı duyuyorum bırakın insanlar inansın öte dünyanın

varlığına ne kötülüğü var...

Batıdan maalesef gelmez humanist düşünce gerçekten gerçek humanistler doğuda yaşarlar onları

göremessiniz ne bir ordunun ne bir devletin başında gerçek anarşistler onlardır sufi yaşamla

bir hırka bir lokma misali yaşarlar...

İşte ben bu cehalete saygı duyuyorum...

Bireyin kendine saygisi yoksa, kimseye yoktur.

sherlockholmes' Alıntı:

(...)ve YENİ illa yıkıcı mı olmalı?(...)

Genişletmek için tıkla ...

Yeni, eskinin tersidir.

saygıyı hakedene saygı duyarım, yaş önemli değildir, bu benim felsefem..

Saygı talep edilmez. Hak edilir. Kazanilan bir kavramdir bana göre. Hak etmeyene saygı gösteremem. büyük de haddini aşmayacak! aşarsa da gerekeni yaparım.

Donanımlı bir fikrim yok fakat şu düsüncemi paylasmadan duramadım, bu her zaman aklımı kurcalayan bir sorundur da:

yeniliğin devrimci fikirlerin, asi çıkışlardan ziyade akla dayanan cesur atılımlardan geçtiğini ve bu çıkışları bir sürec zeminine otutrmak gerektiğini savunuyorum desem. Yenilik de geçmişin köklerinde yeşerir diye düşünüyorum. Her zaman rahatsız olmuşumdur aksinden, bana hep futursuzluk gibi geliyor. Ancak çoğu kişi benim bu konularda tutucu kaldığımı düşünür, hakikaten de öyleyim, tam olarak anlatamadım ama bu hususlarda neyi kaçırıyorum bilmiyorum... Yıkıcılık kavramını saf haliyle ele almak bana doğru gelmiyor.

asıl sorun şuki saygının temeli ahlakmıdır? bu souya evrendeki hiç kimse? net! bir cevap veremez
çok karmaşıktır ahlak insan icadmı? yoksa tanrının aklımı?

ahlakı ister pragmatık olarak irdeleyin, ister teolojik olarak irdeleyin sonunda aynı yere çıkar
net bir tanımı yoktur ahlak yoksa saygının kaynağımıdır????

kimdir? bu ahlak sanki canlı bir organizma gibi biyolojıkmı? yoksa soyutmu? asla bilemiyeceğimiz bir akıl oyunu, bu tanrı enteresam olmalı akıl oyunlarını seviyor olmalı.

madem onu aklımızla bulamıyacagımız biçimde varolduysakki bu mümkündür o zaman
neden?????? onaaaaaaa inanmamızı beklerki! yoksa beklemiyormu? inanmak iman etmek
doğamızdamı? var aklımda çılgınca deli sorular sanki sınırsız bir kaynaktan geliyor.