- Katılım
- 29 May 2014
- Mesajlar
- 416
- Tepkime puanı
- 1
- Puanları
- 18
- Yaş
- 47
Neden insan yapmak için anlamaya çalışmaz da, anlatabilmek için anlama çabasına girer?
Diye sormuştum. Siz şöyle cevap vermiştiniz
gerçekten de "anlatabilmek için anlama çabasına" girilmiş olsaydı bu da iyi bir durum sayılır. çoğunlukla anlama çabası olmadan kendini kanıtlama çabası ile söz ve edimlerde bulunulduğunu belirtmek isterim.
(Teşekkür etmek için aradan bayağı bir zaman geçti ama yinede teşekkür ederim cevabınız için.)
Aslında tam olarak söylemek/sormak istediğimi buydu. Basit bir yaklaşımla; anlatmak yada kendini kanıtlamak çabasında olmayanların başarı elde ettiğini görüyoruz. Dinimiz de bu yönde tavsiyede bulunuyor:
"Asra and olsun ki insanlar hüsrandadır. Ancak iman edenler, salih amel işleyenler ve birbirlerine hakkı ve sabrı tavsiye edenler müstesna." Asr Suresi.
Sıralamaya dikkat edin.
Neden anlatmak yada kendini kanıtlama çabası ağır basıyor da yapmak/fiile dökmek göz ardı ediliyor. Yapmayı, söz etmenin önüne nasıl geçirebiliriz?
(Daha önce de söylemiştim. Bir perakende mağazada müşterilerin izin verdiği aralıklarda yazıyorum dolayısı ile odaklanamıyorum, yazdıklarımda anlam bozukluğu olabilir. Anlayışınıza sığınıyorum. )