Neden Küfredilir

yaratmak, tasarlamak vs. sanatın bir çabası değildir diye düşünürüm. sanat bir çeşit ifadedir aslında. ifade ise bir çeşit anlatımdır, eleştiridir, yergidir... ifade,, güçlü bir bakış açısı ile sanatsal olur bu yüzden. ve ne olursa olsun, küfür ve sövme eylemleri ifadeyi her zaman daha güçlü kılmıştır, daha ilgi çekici ve daha tahrik edici olmuştur.
sonuçta sanatın amaçlarından biri de budur. sanatçı bunu ille de direk kötü söz ile yapmayabilir ki genelde üstü kapalı olan, hakaretvari küfürler daha yaygın kullanılır. dalga geçmek ve hükümsüzleştirmeye çalışmak bile bir yerden sonra küfür etkisi yaratır. bu bakımdan sanatın küfürleşmesi ya da onunla bu kadar ciddi bir bağ kurması ilginçtir...

Küfür eğer bir kavga esnasında söyleniyorsa: Karşısındakini korkutmak, duygularıyla oynayıp zayıflatmak, hassat noktalarına saldırmak için yapılır. Eğer günümüz gençleri gibi her iki kelimesinin birinde küfür ediyorsa bir insan: Artık küfür ettiğinin farkında değildir. Sinirlendiğinde, sevindiğinde, şaşırdığında vb o an ki yaşadığı heyecanın etkisiyle beynin odaklanmış olduğu küfür direk açığa çıkar. Günlük hayatta çok karşılaşıyorum, insanlar normal sohbet ortamında bile sık sık küfüre başvuruyorlar. Oysa ortada hiçbir olumlu veya olumsuz durum yok, hergün kü sıradan sohbet ama küfürler art arda savruluyor. Bu tür insanlarında kendilerini tamamen nefsin kollarına bıraktıklarını düşünüyorum. Onların nefsi bir yandan çayını yudumlarken diğer yandan da şeytanla tavla oynuyor.
Küfürler genellikle cinsellik kullanılarak yapılıyor, bu da namus kavramının çok önemli bir kavram olduğunu bilenlerin karşılarındakini derinden sarsmak için kullandıkları metotdur. Yani şunu söylemek bence yanlış olmaz: Günümüzde neden küfür edilir gibi bir soru sormanın, insan neden yemek yer, insan neden hakaret eder, insan neden sohbet eder gibi sorular sormaktan farksız olduğunu düşünüyorum. Eğer bir insana yemek vermezseniz ölür ve insana küfür ettirmezseniz nefsi ölür, demek istediğim şuan insanlık nefsinin hükmünde yaşıyor bu nefisleri öldürmek için birilerinin yemeği kesmesi lazım...

yemek yemek ile küfretmek gereksinimlerini aynı kefeye koymak mümkün değildir. doymazlığı bir kenara bırakırsak yemenin biyolojik-varlıksal ve kültürel gereksinimleri -bir yönü ile zorunluluk- olduğu halde küfretmenin şiddet ve erk-egemen olma ile ilişkisi vardır; bu durum onun olmazsa olmazını değil olmasının nedenlerini ve sakıncalarını ortaya koyar. böyle olunca küfretmek nefs denilen istenç-dışı edimle ilgili değidlir, küfür istençsel bir edimdir.

Hakaret;aklı kıt olan zavallıların,söz bulamadıklarında kullandıkları son çaredir..

Hakaret edene küfür edilir örneğin

öfkenin dışa-vurumu olarak küfür tüm cinsler açısından ve genellikle erk-egemen ise bu, yalnızca bir öfke-dışa vurumu olmaktan çıkar; onun egemen olma/tabi-kılma-hükmetme özü saklı kalır. günlük dilde alışıla-gelen küfür-leşmeler farkında olunmadan bu özü içinde barındırırlar.

küfür etmek sakıncalı bir duruma giriyor onun için kardeşler içinizden estagfirullah deyin şu kör şeytanın dediklerini bir kerede yapmayın diyorum

bir-kere ve daha-kere sakınmak ile zamanla küfürden arınmak mümkündür.

Küfür edildiğinde karşılıklı anlaşma olmuyor demektir, ne zaman ki anlaşmazlık veya uzlaşamama yani sağlıklı bir iletişim yoksa orada küfürün olduğu görülür. Tabi gündelik alışkanlıkların getirdiği bir şey de vardır aynı zamanda istemsiz şekilde kullanılan türüdür bu.

Kullanıldığı yer ve zamana göre amacı değişebilir ama genel itibariyle bilinçsizlik halidir,öfke dışavurumudur.Mantıklı bir yanı yoktur ama kendilerini rahatlattığını ve 'ben böyleyim' deyişleri vardır küfredenlerin...

küfür alışkanlığı istem dışı değildir; ancak, söyleme alışkanlığına dönüştüğünde çatışma olmayan yerde de söz arasına küfür yerleştirilmeye başlanır; her ikisi de bilinçli edimlerdir.
../
"ben böyleyim" ister kabul et, ister etme şeklindeki yaklaşımlar maalesef oldukça yaygın bir edim şekli ve aslında küfürbazlığı içselleştirmenin bir göstergesi ve ayrıca küfür alışkanlığını sürdürme iradesi ile onunla mücadele edememe güçsüzlüğünü göstermektedir.

küfürün aslında içini deşmek için, küfürün (edilen ve yaygın olanlarını) düşünürsek, cinsel anlamda bir aşşağılama içerdiğini görürüz.
önemli olan noktada budur.bu kadar cinsel istismar içermiş olması, küfürü kullanan kişilerin sosyolojik- psikolojik ve kültürel durumunu yansıtır.argoyla karıştırmamak lazım argo zaman zaman herkez kullanmaktadır.(denizin ortasında bir çocuk görmüştüm, sürekli küfür ediyordu. niye böyle konuştuğunu sordum. annesi söylemiş. hem güldüm , hem de üzüldüm..)

"küfürün aslında içini deşmek için, küfürün (edilen ve yaygın olanlarını) düşünürsek, cinsel anlamda bir aşşağılama içerdiğini görürüz." karamel yazdı,
../
kesinlikle katılıyorum. bu konuda giriş metninde tespitlerde bulunduğum için gönderme yapmak ile yetineceğim.

Nejdet Evren' Alıntı:

küfür alışkanlığı istem dışı değildir; ancak, söyleme alışkanlığına dönüştüğünde çatışma olmayan yerde de söz arasına küfür yerleştirilmeye başlanır; her ikisi de bilinçli edimlerdir.
../
"ben böyleyim" ister kabul et, ister etme şeklindeki yaklaşımlar maalesef oldukça yaygın bir edim şekli ve aslında küfürbazlığı içselleştirmenin bir göstergesi ve ayrıca küfür alışkanlığını sürdürme iradesi ile onunla mücadele edememe güçsüzlüğünü göstermektedir.

Genişletmek için tıkla ...

Düşüncelerinize katılmakla birlikte bir şeyler daha eklemek istiyorum. Küfürbazlığı içselleştirme ve küfür alışkanlığını sürdürme iradesi konusunda kendilerine söyledikleri yapmacık olacağıma içimden geldiği şekilde konuşurum geçersizliğini kullanıyorlar genelde.Ama içinden neden küfür etmek geldiği üzerine düşünülmüyor pek.Karamel'in dediği gibi cinsel anlamda bir aşağılama içermesine rağmen noktalama işaretlerini yerine kullanılıyor nerdeyse.Kullandığını bilir istem dışı değildir ama bir süre sonra o kadar alışkanlık edinilmiştir ki kullandığının farkına varmıyor olabilir.İşte o zamanlarda bilinçli bir edim mi emin değilim!

Alışkanlık haline gelmiş bir davranışı bir süre sonra bilinçli olarak yapmazsınız eğer bilinçli olarak yapılırsa ne kadar alışkanlık olduğu tartışmaya açılır. Gündelik konuşmada laf arasına küfür sıkıştıran insanlar kurdukları normal cümleyle küfürlü cümleyi birbirinden ayırt edemezler normalmiş gibi gelir dediğimiz gibi alışkanlığının ürünüdür burada bilinç aramak hatadır

Evet şu noktayı unutmamak gerekir.Mantıksal düşünme parametreleriyle konuşuyoruz ama sırf Tv'lerde bip'ten geçilmeyen diziler de var.
Evet halk bunu istiyor, o seviyedel duralım diye , ağır küfürler yerleştiriliyor.Sanki erkek olmak, cool olmak,biraz da perişan görünüm bu milletin vaz geçilmezi oluyor gibi replik araları küfürden geçilmiyor..

Ne için küfrettikleri değişkenlik göstersede müşterek payda küfürün insanlara iyi geldiğidir. neden iyi geliyor çünkü içinde bir çok insani ve sosyal ögeyi barındırıyor..İsyan,reddediş,serzeniş,anarşi,adalet,arabesk,deşarj olma,yansıtma,tepki,eylem,kendini güçlü hissetme,haykırma,meydan okuma vb vb.. birde madolyonun diğer yönü var , neden küfretmemeyim? toplumsal kabul görmüş nerdeyse kültürleşmiş bir davranış biçimi küfür, ve oldukçada bulaşıcı..

hayata ve getirdiklerine karşı duruşu güçlü,kendini ifadesi yüksek ,kendine güveni yeterli seviyede olan, olgun,görmüş geçirmiş insanların daha az küfür ettiğini veya bu küfür alışkanlığına daha az yakalandıklarını düşünüyorum..

Fikretme yeteneği gelişmeyen insanların Küfretme yeteneği gelişir.

her an üzerimizdeki giysileri hissetmeyiz; ancak üzerimizde giysi olduğu bilincine sahibiz. Bunun gibi günlük dilde küfreden kişinin bunun bilincinde olmadığını söylemek mümkün değildir.
../
Tv jargonu, sokak jargonu kitleleri pasifize etmeye yönelik yayın yapmakta kendi içinde tutarlı görünmektedir; mesele giydirilmek istenen jargonun farkında olunarak seçenek söz dizinlerini yaratmaktadır.
../
Küfür psikolojik bir rahatlık sağlamaktadır; ve fakat erk-sefaletin kabulüne dayandığı sürece bu rahatlık gerçek bir rahatlama sağlamayacaktır.