YAŞAMIN ANLAMI ( E. Frankl)

'' Bir doktorun bu soruya genel terimlerle cevap verebileceğinden kuşkuluyum. Çünkü yaşamın anlamı insandan insana, günden güne, saatten saate farklılık gösterir. Bu nedenle önemli olan, genelde yaşamın anlamı değil, daha çok belli bir anda bir insanın yaşamının özel anlamıdır. Sorunu genel terimlerle ortaya koymak bir satranç şampiyonuna sorulan soruyla kıyaslanabilir: ' Söyleyin Ustam dünyadaki en iyi hamle nedir?' Bir maçtaki belli bir durumdan ve rakibin özel kişiliğinden bağımsız en iyi hamle ya da iyi bir hamle diye bir şey kesinlikle yoktur. Aynı şey insanın varoluşu için de geçerlidir. Kişinin soyut bir yaşamın anlamı arayışına girmemesi gerekir. Herkesin yaşamında özel bir mesleği veya uğruna çaba harcanacak bir misyonu, yerine getirilmeyi bekleyen somut bir görevi vardır.
Logoterapi insan varoluşunun özünü, sorumlulukta görmektedir.''

Yaşamın anlamı ya vardır ya yoktur bu öznel bir şey olamaz, kendimizi oyalamak için oluşturduğumuz saçma koşturmacalar mı yaşamın anlamını oluşturacak? Sorularımızdan kaçıp sürekli bir şeyler yaparak mı bulacağız yaşamın anlamını, kaçarak. Offfffff!

'' Yaşamda anlam bulmanın ikinci yolu, bir şey -iyilik, doğruluk, güzellik gibi- yaşamak, doğayı ve kültürü yaşamak, son ve bir o kadar önemlisi de olanca eşsizliğiyle bir insanı yaşamaktır. Yani onu SEVMEKTİR. ''

ayşenur' Alıntı:

Yaşamın anlamı ya vardır ya yoktur bu öznel bir şey olamaz, kendimizi oyalamak için oluşturduğumuz saçma koşturmacalar mı yaşamın anlamını oluşturacak? Sorularımızdan kaçıp sürekli bir şeyler yaparak mı bulacağız yaşamın anlamını, kaçarak. Offfffff!

Genişletmek için tıkla ...

Çoğunluk bunu yapıyor bazen sürüden ayrılıyor sonra atalarımız koşuyor sürüden ayrılanı kurt kapıyor birkaçı içindeki çocuğu ağlatarak uyutuyor bazıları ayık olduğunu her fırsatta yineliyor ve yinelenmesini istiyor ordan narsizm doğuyor canım nar istiyor hatıralar canlanıyor iki üç isyan naraları atılıyor böyle devam ediyor.. Bu devamlılık hafızamı canlandırıyor Dücane hocanın kitapta bahsettiği cümleler beliriyor, bunları aktarma isteği doğuyor ve cümleler klavyemden yol alıyor ankaradaki süper hiper marketteki enerji içeceğine doğru;
...
Çoğunluğun çözümü çoğunluğun içinde kalmaktan ibarettir; yani hiçbir şeyin farkında olmamak, hiçbir şeyin farkına varmamak, mümkün olduğunca, olabildiğince, üzerinde yürünen zeminin mahiyetinden habersiz bir surette yaşamak. İşte öylesine yaşamak, gaflet içinde, gaflet halinde, bilmeksizin, görmeksizin, söylemeksizin yaşamak, itirasızca yaşamak, muhalefet etmeden değil, bilmeden bilmeye çalışmadan..meraksızca..öylesine..gittiği gibi..olduğu gibi..sormadan, soruşturmadan, öğrenmeye çalışmadan..
D. Cündioğlu

her kişi yaşamın anlamını kendince çözümlemek durumundadır; en azından öyle olması gerekir; değilse, bir dayatmayı yaşadığının farkında olmadığı sonucu ortaya çıkar ki, bu benimsenecek bir durum olmasa gerek.

"İnsan, kendi ördüğü anlam ağlarına takılıp kalmış bir hayvandır" Söyleyeni bilmiyorum,bana aktaran kişi de bilmiyordu.Ama çok anlamlı bulduğum-ağıma bir ilmik atıverdim hemencecik - için paylaşmak istedim.Söyleyeni biliyorsanız lütfen yazar mısınız?

Antropolog Clifford Geertz söylemiş sanırım, benim de hoşuma gitti...

Hayatın anlamını aramak saçma çünkü arayınca bulunmuyor. Nasıl kaybettiğimiz bir şeyi arayıp bulamamamız sonrası ummadık yerden çıkıyor, aynen öyle ben aramıyorum ve parçalar ara ara kucağıma düşüyor.

birey için , hayatın anlamı açık ve nettir...bu da daha doğuştan getirdiği potansiyelleri, gerçekleştirerek hayata aktarmaktır; böylelikle ''kendi '' olmak , ve kendi bireysel varlığını , insan türü varlığına bağlayarak , biz ölümlülere açık tek ölümsüzlük türünü kazanmaktır......itiraz edenle tartışırız.......

yaşamın anlamı derken, varoluş nedir yani.... dinelr buna hayatın bir sınav olduğunu söyler, çünkü dinlerin amacı insanları çökmekten kurtarmaktır.bu bir korkutmadır.yani yaşamın amacı sınav değildir.yaşam tesadüfi bir oluşum mudur.buda saçmadır.bu akla sığınan insanın çaresiz cevabıdır.hayat desadüfte değildir ama bir inançta değildir. varoluş bir oyundur.eylemdir.yaratmaktır.sevgidir.çünkü sevgi, insan varlığının özüdür.beden, ruhun kullandığı, yani bizim kullandığımız bir araçtır.ve bu deneyimleri yaşayalım diye.ama varoluşun amacı oyundur.sevgi dolu oyunlardır.ama oyun yani varoluş maddi gezegenlerle veya dünya ile sınırlı değildir.burda olduğumuz için hedeflerimiz burada ve buraya göre şekilleniyor.yada hayat amacımız.ama bu evren yani bu alan bir oyun alanıdır.ve biz oynuyoruz.. ve evrensel olarak hayatın amacı, sevgi dolu oyunlardır...

aeon' Alıntı:

varoluş bir oyundur

Genişletmek için tıkla ...

yok yok ! kamera şakası kurguya daha uygun bence

glsezinrs' Alıntı:

"İnsan, kendi ördüğü anlam ağlarına takılıp kalmış bir hayvandır" Söyleyeni bilmiyorum,bana aktaran kişi de bilmiyordu.Ama çok anlamlı bulduğum-ağıma bir ilmik atıverdim hemencecik - için paylaşmak istedim.Söyleyeni biliyorsanız lütfen yazar mısınız?

Genişletmek için tıkla ...

Sadece anlam ağlarına da değil.. hayallerine,arzularına, benciliklerine,korkularına,kaygılarına,güdülerine ve hatta kısmende olsa düşüncelerine takılıp kalmış bir hayvan. insan olmak çok zor. belkide insan dediğimiz şey olabilmek için gönderildik buraya..

"hayatın anlamı yoktur, onu biz kendimiz yaratırız"...demişti bir arkadaşım bana zamanında..anlam yaratırken de kendi arzularımızı ve beklentilerimizi ve geçmişimizi de yaratıyoruz...bunlar yüzünden de anlamsızlığa düşüyoruz...hayatın anlamı nedir sorusunun cevabı yok...ama sadece bir yöntemi var : zihni tüm ağlarından boşaltıp boş tutunca, tüm hayat anlamlı geliverir insanın gözüne..bu neden böyledir...bilmiyorum ama sanırım, anlamın bizim beklentilerimizden ve anılarımızdan çok çok çok daha büyük olmasıyla ilgili...bizim anlam verme çabamız her zaman başarısızlıkla sonuçlanıyor bu yüzden...anlam bize geldiğinde ise, sözlere dökemiyoruz ama yine de anlamlı hissediyoruz hayatı...

akıl yaşamı anlamlandırmanın tek yoludur. ama nihai yanıtı veremez. bunun nedenleri;

zaman
İnsanın herşeye alışabilir olması
ve ölümdür.

Zaman ve herşeye alışabilme herşeyi saçma kılar. bence bir/ikiside bir.

-annem öldüğünde bu acıyla yaşayamayacağımı sanıyordum ama şimdi yüzünü bile hatırlamakta zorlanıyorum. (replik)

-Ve aşık olduğunuz zamanları düşünün. (zaman ve alışılabilirlik hepsini anlamsız kılar)


L'etranger /Albert Camus