Sevgiye Yer Kalmadı Mı?

Sevgiye Yer Kalmadı Mı?

Uzakdoğu'da bir Budist tapınağında geçmiş bir olayı anımsadım.Bu tapınak bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu ve burada geçerli olan incelik,anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti. Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi. Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi. Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu, kapıda tokmak ya da çan, zil türünden ses çıkaran bir gereç yoktu. Bir süre sonra kapı açıldı,içerdeki "bilgelik arayıcısı" kapıda duran yabancıya baktı. Bir selamlaşmadan sonra sözsüz konuşmaları başladı.
Gelen yabancı, tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu.
İçerdeki bir süre kayboldu,sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve kabı yabancıya uzattı. Bu "Yeni bir aracıyı kabul edemeyecek kadar doluyuz" demekti.
Yabancı tapınağın bahçesine döndü,aldığı bir gül yaprağını dolu kabın içindeki suyun üzerine bıraktı. Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı.
İçerdeki Budist saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı.
Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardır.
Bu sevgiydi ve sevgiye her zaman yer bulunurdu.
Nicedir hayatımızda sevgiye yer bulamadığımızı düşündüm. Bize sevgiyi anlatan bir olayı haber yapamıyoruz. Bize sevgiyi anlatan bir kişiyi dinlemiyoruz. Bize sevgiyi anlatan bir duyguyu görmüyoruz. Bize sevgiyi anlatan bir yazı yazmıyoruz, böyle bir yazıyı okumuyoruz.
Bir Polanya filminde Nazi dönemi anlatılıyordu.Nazi komutanı güzel bir evi komutanlık merkezi yapmıştı.Evin güzel sahibesi üst kata çıkmıştı ve az görünüyordu.Komutan bu kadına âşık olduğunu anladı ve aralarında şöyle bir konuşma geçti:
- Madam, aşkımız beni zayıf düşürüyor.
- Hayır komutan, sevginiz sizi insan yapıyor.
İnsan ruhu da doğanın bir parçasıdır ve doğa gibi boşluk kabul etmez. İçinde sevgiyi barındıramayan insan nefretle dolar ve insanlıktan uzaklaşır.
Nefret etmeden birine kötülük yapamazsınız.
Nefret etmeden birini öldüremezsiniz.
Nefreti içinde barındırmak isteyen insan önce kendisinden nefret etmek zorundadır.
İçinde nefreti yaşatan insan yüreğindeki sevgiyi kovmuştur. Artık onu bulması çok zordur ve bunun ağır bedelini ödeyecektir.
Sevgisizlik ağır bir yüktür ve insan bundan kurtulmak için çok kötü şeyler yapar.
Acımak sevgi değildir, üstünlüğün kabulüdür.
Hoşgörü sevgi değildir, istemediğine katlanmaktır.
Bağımlılık sevgi değildir,gereksinmenin karşılanmasıdır.
Sevgi, değer vermesini bilmektir.
Sevgi,yaşama hakkını kabul etmektir.
Sevgi, varolmaktan kıvanç duymaktır.
Sevgi, birlikte olmaktan sevinç duymaktır.
Sevgi, eşitliğin duyumsanmasıdır.
Sevgi, bütün yapay ayrımların hayattan çıkarılmasıdır.
Sevgi, bilinçtir.
Sevgi, insan olmaktır.
Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine parayı koyduk.
Para için yaşıyoruz, para için eğitim görüyoruz, para için meslek ediniyoruz, para için çalışıyoruz, para için birbirimizi çiğniyoruz, para için birbirimizi aldatıyoruz, para için savaşıyoruz.
Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine üstün olmayı koyduk.
Üstün olmak için yaşıyoruz, üstün olmak için yarışıyoruz, üstün olmak için kendimizden başkasının aşağı olmasına çalışıyoruz.
Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve nefreti içimize çağırdık.
Birbirimizden nefret ediyoruz nefretle yaşıyoruz, nefretle çalışıyoruz, nefretle dövüşüyoruz, nefretle öldürüyoruz.
Para, üstün olmak ve nefret etmek hayatımızı dolduruyor.
Hayatımız da savaşlarla, dünyayı yağmalamakla, birbirimizi boğazlamakla geçiyor.
Sevginiz olmadıktan sonra daha çok paranız olsa, daha üstün olsanız, daha çok toprağınız, eviniz arabanız, malınız olsa ne olur?
Sevginiz yok ve hiç bir şeyiniz yok.
Belki de yeniden öğrenmemiz gereken budur.

Erdal Atabek
Cumhuriyet Gazetesi Arşivi'nden

Karşınızda dünyalara değişmeyeceğinize inandığınız birisi varsa sıkı sıkı tutun elini. Zorluk çıktıysa karşınıza ki elbet çıkacak aşın birlikte. Sizin ümidinizin bittiği yerde o, onun gücünün bittiği yerde siz destek çıkın ona. İnanın, şu kısacık hayatta kendinizi birine adayın. O heyecanı o duyguyu yaşayın. Fedakarlık neymiş, evden o'na giderken etrafa gülücük saçma...k neymiş görün. Sabahları gözünüzü bile açmadan elinizin telefona gittiği o anda günaydın mesajını görüp yüzünüzdeki gülümsemeyle güne merhaba deyin. Utanmayın. Çekinmeyin. Seviyorsanız sevin. Kusurları görmeyin. Öfkenizin size hakim olmasına izin vermeyin. Ağır başlı, olgun olun kızmadan önce nedenini iyice bi öğrenin. Onu üzdüğünüz için üzülüyorsanız özür dilemeyi de bilin. ''Gurur'' demeyin. Güzel cümleler kurup güzel kelimeler seçin. Uyuyakaldıysa uzun mesajınızda o'na onu ne kadar sevdiğinizden ve mutlu anılarınızdan bahsedin. Ertesi sabah uyandığında yazdıklarınızı okuduğunda kısa ama güzel bir cevap verecektir, kısalığına takılmayın hevesinizi kırmayın uyku sersemidir deyin empati kurup kendinizi onun yerine koyup birde öyle düşünmeyi bilin. Kelimelerde cimri olmayın emek verin düşünün yada boş verin zaten sol yanınızdaki sevginiz gerçekse kelimeler kendiliğinden dökülüverir. Şaşarsınız. Elinizden geleni yapın. Gelmeyeni de yapmaya çalışın. O yapamıyorsa anlayışla karşılamasını bilin. Bilin ki yeri geldiğinde o da size karşı anlayışlı olsun. Herşeyi ama herşeyi bırakıp onunla bir defa kahvaltı yapın. İsterse ekmek peynir olsun sofranızda, onu o uykulu haliyle, sizin için sıcacık yatağından kalkıp hazırlanıp gelmiş haliyle bi görün. Uyuyun. Yada o'nu uyutup öylece izleyin. İzlerken dua edin, çünkü allah birbiri için çarpan iki kalbi öyle yada böyle bir araya getirir. Küçük jestler yapın. Küçük dediysem gerçekten küçük şeyler, dikkat etmediği detaylar yüzünü gülümsetebilecek espriler. Emek verin. O'na onun için emek verip birşeyler yaptığınızı gösterin. Gösterin ki yüzündeki o tebessümü o mutluluğu görebilesiniz.
Tüm bunlar sonunda işler kötüye gidiyor, o mutlu geceleriniz yavaş yavaş azalıyorsa çabalayın bir şeyler yapın. Fakat o üzgünse, o yıpranıyorsa, o günden güne mahvoluyorsa, artık o'na iyi gelmiyorsanız, gülümsemesine hasret kalmışsanız o'nun iyiliği için o'nun mutluluğu için acı da olsa gözlerinizden yaşlarda aksa hatta erkek halinizle kendinizi güpe gündüz ağlarken yakalasanız bile elinizi sol yanınıza koyup düşünün. Önemli olan o'nun mutlu olmasıysa gerektiğinde ağlayarak gitmeyi bilmelisiniz. Çok zor olucak. Böyle bi durum da sevginiz asla bitmeyecek, kendinizi arkadaşlarınıza adayacaksınız fakat her gece ama her gece eve dönerken ellerinizi cebinize sokup içinizi kaplayan bir hüzünle eve girip yatağa kıvrılacaksınız. Acı olacak, durup dururken kokusu gelicek burnunuza o'ndan kalan eşyalara bakamıycaksınız bir süre. Dinlediğiniz müzik hatta konuştuğunuz bir filmi bile görseniz içinizde birşeylerin parçalandığını hissediceksiniz. Kafanızı dağıtmak için kilometrelerce öteye bir yerlere gitmek isteyeceksiniz gidiceksiniz de fakat kafanızın dağılacağını düşündüğünüz yerde ''keşke o da burda olsaydı'' diye düşünüvereceksiniz birden. Sonrası da hüzün. Kötü olacak, onsuz uyuyup onsuz uyanmak o'ndan haber getiren arkadaşınızla bozuşacaksınız hatta çok geçmeden ona sorucaksınız bir yerlerde gülüp oynadığını duyduğunuzda ise içiniz taa içiniz acıyacak ama çok geçmeden ''mutlu lan işte'' deyip bi nebze içinizdekini, kalbinizi avutacaksınız. Her gece yatmadan önce ettiğiniz duanın sonuna o'nu da koymayı ihmal etmeyip Allah'tan onun için sadece mutluluğunu isteyeceksiniz. Tüm bunlar olurken içinizde hep bir umut daha olucak elbet. Eliniz telefona defalarca gidicek. Fakat her gece sadece şununla dindiriceksiniz göz yaşlarınızı, ''olsun, o mutlu ya..'' deyip kapatıcaksınız ıslak gözlerinizi..
Sevin. Sevgi kolay kolay bitmez. Aşk'ı tadın. Mücadele verin. Yılmayın.
Unutmayın. Hayattan yediğiniz hiçbir darbe için dönüp hayata küfretmeyin. Demir ne kadar dövülürse o kadar sert, o kadar dayanıklı olur, unutmayın.

/ /

yalnız kapitalizmin değil, daha bir çok kültürel kalıntının insanı da, sevgiyi de yok etmeye çalıştığı bir ortamda, 'her şeye rağmen sevmek' çok zor... ama belki, zor olduğu kadar da gerekli...

kalliope' Alıntı:

Sevgiye Yer Kalmadı Mı?

,,, insan yüreğindeki sevgiyi kovmuştur. Artık onu bulması çok zordur ve bunun ağır bedelini ödeyecektir.
Sevgisizlik ağır bir yüktür ve insan bundan kurtulmak için çok kötü şeyler yapar.

Acımak sevgi değildir, üstünlüğün kabulüdür.
Hoşgörü sevgi değildir, istemediğine katlanmaktır.
Bağımlılık sevgi değildir,gereksinmenin karşılanmasıdır.

Sevgi, değer vermesini bilmektir.
Sevgi,yaşama hakkını kabul etmektir.
Sevgi, varolmaktan kıvanç duymaktır.
Sevgi, birlikte olmaktan sevinç duymaktır.
Sevgi, eşitliğin duyumsanmasıdır.
Sevgi, bütün yapay ayrımların hayattan çıkarılmasıdır.
Sevgi, bilinçtir.
Sevgi, insan olmaktır.
Sevgiyi hayatımızdan kovduk ...

Genişletmek için tıkla ...

çok güzel/özel bi yazı;
Erdak Atabek tarıyordum biraz önce ; bu sayfada karşıma çıktı
Güncellemek istedim ve yorum/saygı-sevgi-içtenlik sunmak
kim sözüm sanadır/sizedir ya da bize;

her şeyin sevginin üzerine inşa edildiğini düşünüyorum. yani ne edindiysek, ne yaşadıysak hepsini sevginin üzerine yaşadık ve kattık. bazı yaşadıklarımız, düşündüklerimiz vs.. sevginin üzerini örttü örttü ve örttü. bundan sonra yapmamız gereken sanırım arınmaya çalışmak ve en saf sevgiye tekrardan ulaşmak

yani demem o ki sevgiye yer kalmadı değil sevginin üzerine çokça gereksiz şeyler örttük ve onu tekrar edinmemiz gereken bir şey gibi görüyoruz, halbuki yapmamız gereken örtüleri kaldırmak

sevgi sevgi deyince oluşan bi ad ve belirim
sevmek sonsuz tad-tanım ve belirim ve belirsizlik
sevgi deyip gösterebileceğimiz-anlaşabileceğimiz bi şey olamdan ne anlaşabiliriz onda ne de uzlaşabiliriz sanırım
- tanımlayıp belirsizleyip duracağız
ve yemeden onun tadını alamayız sanırım biz-tüketmeden;
birileri üretmeli-tüketmeli onu ve yetiştirmeli; ama birileri gösterip sevgi bu işe bu! demeli ve tadı böyle- cinsi şekli böyle demeli-fizik ölçmeli sonra- bilim tatmalı
bol bol satılmalı- sunulmalı pazarda; üç kuruşa, beş kuruşa olmalı- yiyen doymalı- bi daha acıkmalı