Neden Imamlarla Ve Siyasetçilerle Tartisamazsiniz

Muftulukte çalışan bir kişinin oğlunu imam olacak şekilde yetiştirdiğini farzedelim.

Aileden zaten durumu iyi olan bu kişinin imam olduktan sonra alacağı maasta iyi olacağı için bu dünyada büyük ihtimalle maddi sıkıntı yaşamayacaktır.

Artık bu kişinin ateist olması dunyevide, öbür dünya içinde çıkarlarına terstir.

Eğer ateist olursa inanmadığı bir isi yapacağı için başarılı olması sıkıntıya girer.

Zaten dünyasını kurtarmış bu şahıs ya varsa diyerek inanmasiylada ahiretini kurtarmaya bakacaktır.

Çıkarlarına her türlü ters olduğu için sorgulayan her şahsın sorularına kulakları kapalı olacaktır.
Yani her soruya kendine göre mantıklı gördüğü bir cevapla gecistirecektir.

Bir cuma günü imamla muezzinin aralarında şöyle konustuguna şahit oldum.

Namaz kılacak yer kalmamıştı ve biri gelip imamdan namaz kilmak için yere serecek hasır istedi. O günlük cuma namazini kildirmaya gelen misafir imam hasır sermenin kovid kapsamları sebebiyle yasaklandığını söyledi.
Neyse adam gitti. Muezzinin bulunduğu yerde müezzin ile asıl imam arasında şu konuşma geçti:

İmam: Bu bilmem ne bayisinde çalışıyor.
Müezzin : Neyse "siktir et" o zaman.

Yani meali bize zarar verebilecek bir mevkisi yok öyle birilerinide tanımıyor salla gitsin.

Bu nedenle din üzerinden maddi çıkarı olan hiç kimseyle dini konular üzerine boşa tartimayin.
Sorguluyor olmakta ateist olmak anlaminada gelmez.

İmamlarla veya siyasetçilerle tartışılmaz diye bir kaide yoktur. Tartışmayı bilmeyenle tartışamazsın. Günümüzde herkes yaptığı işi alın teriyle yaptığı söylenemez. Misal veriyorum öğretmenler hepsi şahsına münsahır kişiler değiller. Kimisi öğretme gayesi sarf etmeden kitabı okur çıkar kimisi her çocuk anlayana kadar uğraşır didinir. İmamlar çok mu dindar? Karısı kızı dinine uygun mu davranıyor? İmam diye dürüst ve erdemli mi olmak zorunda? Hayır. Kesinlikle hayır. Kimse yaptığı işten sorumlu tutulmamalı. Mecburdur ve bu işi yapıyordur. Nasıl yaptığı insanları ilgilendirmez o kişinin kendi sorumluluğundadır. Tüm imamları da aynı kefeye koymak yanlıştır. Gelelim siyasetçilere. Bu devirde herkes başımıza siyasetçi olarak çıktı ve çıkmaya devam ediyor. İki kelimeyi bir araya getiren ben siyasetçiyim diye konuşuyor. O zaman her siyasetçiye her televizyona çıkan adamlar doğru söylüyorlar diyelim. Ona başımızı sallayalım sonra diğer tarafa onay verelim. Bakın bu sürü psikolojisi. Biraz aydınlatmalı insanlar. Ya bir durun, bakın. Etrafta neler dönüyor. A kişisi böyle dedi haberde ee yarın noldu, hiçbir şey. Herkes her şeyi söyler ve yapar. Neyse konuyu saptırmayayım. Kısaca herkesle her şeyi tartışabilirsin lakin tartışmayı bilenle yaparsan keyfini alırsın öbür türlü kan revan olur her yer.

Söylediklerin genel olarak doğru ama istisnaları küçümsemeyelim.
Örneğin benim tartıştığım, arkadaş olduğum ve hatta kadeh tokuştuğum 10'a yakın imamlar da oldu.
Lakin kişisel çıkarın her şeyin üstünde tutulduğu bir dünyadayız.
Bu nedenle doğruları-yanlışları maddi veya manevi çıkar belirliyor.
Kendimi bildim bileli bu anlayışa, kişisel çıkara hep karşı çıktım, lakin toplumun kendisi böyle istiyorsa yapacak birşey yok.
Dolayısıyla bu söylediğin sadece imam ve siyasetçiler için değil, herkes için geçerli.
Tartışmaktan kaçınmak diğerlerine puan vermek demektir.
Bu nedenle tartışmak sadece bir kişiyi ikna için yapılmaz, daha başkalarının fikir kazanması için tartışılır.

bilgisezgi' Alıntı:

Söylediklerin genel olarak doğru ama istisnaları küçümsemeyelim.
Örneğin benim tartıştığım, arkadaş olduğum ve hatta kadeh tokuştuğum 10'a yakın imamlar da oldu.
Lakin kişisel çıkarın her şeyin üstünde tutulduğu bir dünyadayız.
Bu nedenle doğruları-yanlışları maddi veya manevi çıkar belirliyor.
Kendimi bildim bileli bu anlayışa, kişisel çıkara hep karşı çıktım, lakin toplumun kendisi böyle istiyorsa yapacak birşey yok.
Dolayısıyla bu söylediğin sadece imam ve siyasetçiler için değil, herkes için geçerli.
Tartışmaktan kaçınmak diğerlerine puan vermek demektir.
Bu nedenle tartışmak sadece bir kişiyi ikna için yapılmaz, daha başkalarının fikir kazanması için tartışılır.

Genişletmek için tıkla ...

Toplum böyle istiyor diye kişi kendi çizgisinden vazgeçmemeli. Kişinin doğrusu olmalı kendi prensipleri olmalı öbür türlü kim nereye çekerse oraya gidicekse burada karakter kişilik vs bunlardan söz edilemez. Ayrıca benim yukarıda bahsettiklerim sadece imamlar ve siyasetçiler için değildi genel olarak ele aldığımı söylemiştim. Ve son olarak tartışma eylemini becerebilenlerle yapılır. Diğer türlü kaos ortamindan başka bir şey olmaz. Aslına bakarsan bazı noktalar aynı şeyi farklı yollardan anlatıyoruz. Sadece kişisel görüşüm olarak toplum istedi ve yaptım demek aciz insanların işidir diye düşünüyorum.

imamla kadeh tokusturmak guzelmis, insaat muhendisinden orman bakani yapmak gibi birsey bu.

Turgut Coşan' Alıntı:

Sorguluyor olmakta ateist olmak anlaminada gelmez.

Genişletmek için tıkla ...

Şuraya kadar anladım da şu cümleyi tam anlamamış hissediyorum

ictenlik' Alıntı:

Şuraya kadar anladım da şu cümleyi tam anlamamış hissediyorum

Genişletmek için tıkla ...

Allah'ın sistemini sorgularsan varlığını reddetmiş olursun gibi bir algı var.

Örneğin "temizlik imandan gelir" diye bir söz var. Ben biliyorum ki İngiltere'de koltukların yüzeyini mikrop ölçer aletle ölçecek kadar temizlik hastası insan var.

Bir teyze bu sözü söylediğinde bu cevabı vermiştim. Yani onlarda mi imanlı?

Böyle bir cevap verdiğinizde halk sizin imaninizi sorgular. Halbuki gayet mantıklı sözlerim.

Dogmatik saplantılılarla tartışamazsın diyelim.

Ama en saplantılı dogmalar tabii ki dinlerdir. Hiç bir dogma din kadar saplantılı olamaz. Sorun burda.

Çok sevdiğim ve her sohbette her fırsatta anlattığım bir öykü vardır:

İki Budist rahip kırda yürüyorlarmış. Bir dere kenarına gelmişler. Dere kabarmış ve yükselmiş, bir kadın da dereyi geçmek istiyor fakat geçemiyormuş. Genç olan rahip hemen koşmuş, kadını sırtına almış ve karşıya geçirmiş. Kadın teşekkür ederek uzaklaşmış.

Yaşlı rahip başlamış söylenmeye. Nasıl kadını sırtına alırsın, nerde kaldı inziva, çile, yoksunluk, nefis terbiyesi... Sayıp döküyor, genç rahip hiç sesini çıkarmıyormuş.

Sesini çıkarmadıkça ihtiyarın çenesi düşüyormuş. Sonunda tapınağa varmışlar. Genç rahip tapınağın kapısında durup ihtiyara dönmüş:

-"Ben kadını sadece derenin karşısına kadar taşıdım" demiş. "Ama siz tapınağın kapısına kadar taşıdınız. Bırakın da kadın gitsin artık!"

Bu yani, dinler içinde en ele alınır olanı. En ele alınır olanı bile bu, din denen şeyin. Diğerlerine dönüp bile bakma zaten.

Abartılı ifadeler kullandığımın ve din düşmanlığı saplantılı olduğumun düşünülmesini istemem. Bu yüzden bir açıklamayı gerekli gördüm:

Neden en saplantılı dogmalar dinlerdir, çünkü din bazında ayrımcılık sonsuz ayrımcılık iddiası içerir. Diğer ayrımcılıklar yaşam süresincedir, ölünce ayrım kalmaz.

Din ise sonsuz zevkler ve sonsuz işkenceler vaat ettiği için daha derin ayrımcılık icat etme olanağı yok. Sonsuzdan daha büyük yok çünkü.

Umarım anlatabilmişimdir ve "bu da din düşmanlığı saplantısı" denmesine engel olabilmişimdir.