Forumumuza Hoş Geldiniz
Hoşgeldiniz. Ücretsiz içerikler ve özel hizmetler sizi bekliyor. Hemen üye olun!
- 19 Ağu 2008
- 3,589
- 179
- 63
- 61
Ynt: Mark Ryden
kimsenin beğenisine bir diyeceğim yok ancak bu resimleri hiç beğenmedim. ayrıca çocukların kesinlikle görmemeleri gerektiğini düşünüyorum. ne anlatıyor sizce?!
kimsenin beğenisine bir diyeceğim yok ancak bu resimleri hiç beğenmedim. ayrıca çocukların kesinlikle görmemeleri gerektiğini düşünüyorum. ne anlatıyor sizce?!
- 19 Ağu 2008
- 3,589
- 179
- 63
- 61
Ynt: Mark Ryden
teşekkür ediyorum emily, yanıtın için. ancak unutmamak gerekir ki, kaotik yapılanmalar her zaman umut denilen cevheri yok ettikleri sürece varlıklarını sürdürürler. bu nedenle kaotik ortamdan yararlanmak isteyen sözüm ona kemirgenleri yok etmek için, zincirin en zayıf halkası olsa da umuda tutunmak gerekir.
teşekkür ediyorum emily, yanıtın için. ancak unutmamak gerekir ki, kaotik yapılanmalar her zaman umut denilen cevheri yok ettikleri sürece varlıklarını sürdürürler. bu nedenle kaotik ortamdan yararlanmak isteyen sözüm ona kemirgenleri yok etmek için, zincirin en zayıf halkası olsa da umuda tutunmak gerekir.
- 19 Ağu 2008
- 3,589
- 179
- 63
- 61
Ynt: Mark Ryden
iyi forumlar arkadaş...
iyi forumlar arkadaş...
- 19 Ağu 2008
- 3,589
- 179
- 63
- 61
Ynt: Mark Ryden
çocuk çocuktur; rengi, dili cinsiyeti ayrıştırılamaz ve çocuklara büyük kişi görüntüsü vererek büyüklerin iç-daralmalarını resmetmek doğrusu hiç hoş değil!? ben bu resimlerde dram göremiyorum. vahşeti anlatmak için başka resimler yapılabilir.
çocuk çocuktur; rengi, dili cinsiyeti ayrıştırılamaz ve çocuklara büyük kişi görüntüsü vererek büyüklerin iç-daralmalarını resmetmek doğrusu hiç hoş değil!? ben bu resimlerde dram göremiyorum. vahşeti anlatmak için başka resimler yapılabilir.
Ynt: Mark Ryden
Mark Ryden' in illüstrasyon çalışmaları belki yetişkinlere çocuk dünyasının, nasıl da masalın içinde gerilim filmlerine dönüştüğünü anlatıyor... Ama bu tarz çalışmalara yetişkinlerden çok çocuklar ilgi gösteriyor ve kendileriyle özdeşleştirerek biraz daha yalnızlaşıp umutsuzluğa düşebiliyorlar. Sanatta acı, mutsuzluk, yalnızlık konularını anlatırken çok dikkatli olmak gerekiyor. Eğer, doğru bir dil kullanılırsa, bu ibreyi olumlu yöne bile çevirebilir. Özellikle sinema sanatında bunu yakalamak çok daha kolaydır. Çünkü işitsel ve görsel algılama birlikte işler...
Artık bu tarz görüntüler/çalışmalar her alanda yaygınlaştı...Kalbini göğsünden çıkarıp avuçlarında kanlı bir şekilde tutan insanların photoshop' ta hazırlanmış fotoğrafları ve benzerleri... Bir de üzerine o çok sevdiğimiz şiirleri eklemiyorlar mı?... Ya da çok yaygın olarak karşımıza çıkan müzik videoları... Beğenerek dinlediğimiz eski şarkılara öyle kareler ekliyorlar ki; kanlı korku filmlerinden çıkmış gibi çoğu...
İnsanlar çok büyük acılar yaşayabilirler...Öncesinde de yaşıyorlardı, yaşanmaya devam edecek... Bunu sanatın aydınlık yüzüyle, evrensel normlarda anlatan sayısız sanatçı var... Ve o aydınlığın üzerine kapkara kanatlarıyla bağıra bağıra gelen yoz bir kültürün pençesindeyiz... Bu şekilde ifade etmek duyguları eğer bir fayda sağlasaydı, mutlu insanların sayılarında artış olurdu diye düşünüyorum. Ama tam tersi bir ivme var...
Tabi ki pembe bir gökyüzü, çiçekler-böcekler ve sonu hep iyi biten filmlerle de bir yere varılamaz. Yaşamın bize dönük ve bizden uzaktaki yüzünü de gösterecek adımlar atılmalı. Ama bunu doğru eller yapmalı. Yapılan her işin, yazılan her sözün, çizilen en küçük noktanın geri dönüşümünün nasıl olacağını bilerek hareket etmek gerekiyor. Ve bu atılan adımların sonucunda pencereler aydınlığa açılmalı; çölü de vahayı da görebilmeli gözler... Bir yanda çaresizliği tadarken, bilmeli ki az ötede güzel olan/güzelleştirebileceği bir alan ve elinde seçtiği renkle dolu bir fırça var...
Mark Ryden' in illüstrasyon çalışmaları belki yetişkinlere çocuk dünyasının, nasıl da masalın içinde gerilim filmlerine dönüştüğünü anlatıyor... Ama bu tarz çalışmalara yetişkinlerden çok çocuklar ilgi gösteriyor ve kendileriyle özdeşleştirerek biraz daha yalnızlaşıp umutsuzluğa düşebiliyorlar. Sanatta acı, mutsuzluk, yalnızlık konularını anlatırken çok dikkatli olmak gerekiyor. Eğer, doğru bir dil kullanılırsa, bu ibreyi olumlu yöne bile çevirebilir. Özellikle sinema sanatında bunu yakalamak çok daha kolaydır. Çünkü işitsel ve görsel algılama birlikte işler...
Artık bu tarz görüntüler/çalışmalar her alanda yaygınlaştı...Kalbini göğsünden çıkarıp avuçlarında kanlı bir şekilde tutan insanların photoshop' ta hazırlanmış fotoğrafları ve benzerleri... Bir de üzerine o çok sevdiğimiz şiirleri eklemiyorlar mı?... Ya da çok yaygın olarak karşımıza çıkan müzik videoları... Beğenerek dinlediğimiz eski şarkılara öyle kareler ekliyorlar ki; kanlı korku filmlerinden çıkmış gibi çoğu...
İnsanlar çok büyük acılar yaşayabilirler...Öncesinde de yaşıyorlardı, yaşanmaya devam edecek... Bunu sanatın aydınlık yüzüyle, evrensel normlarda anlatan sayısız sanatçı var... Ve o aydınlığın üzerine kapkara kanatlarıyla bağıra bağıra gelen yoz bir kültürün pençesindeyiz... Bu şekilde ifade etmek duyguları eğer bir fayda sağlasaydı, mutlu insanların sayılarında artış olurdu diye düşünüyorum. Ama tam tersi bir ivme var...
Tabi ki pembe bir gökyüzü, çiçekler-böcekler ve sonu hep iyi biten filmlerle de bir yere varılamaz. Yaşamın bize dönük ve bizden uzaktaki yüzünü de gösterecek adımlar atılmalı. Ama bunu doğru eller yapmalı. Yapılan her işin, yazılan her sözün, çizilen en küçük noktanın geri dönüşümünün nasıl olacağını bilerek hareket etmek gerekiyor. Ve bu atılan adımların sonucunda pencereler aydınlığa açılmalı; çölü de vahayı da görebilmeli gözler... Bir yanda çaresizliği tadarken, bilmeli ki az ötede güzel olan/güzelleştirebileceği bir alan ve elinde seçtiği renkle dolu bir fırça var...
- 19 Ağu 2008
- 3,589
- 179
- 63
- 61
Ynt: Mark Ryden
emily,
inan bu resimler kan-gölü resimlerden daha iyi ve fakat çocuklar ile ilgili görüşümü hala korumaktayım.
emily,
inan bu resimler kan-gölü resimlerden daha iyi ve fakat çocuklar ile ilgili görüşümü hala korumaktayım.
gördüğüm kadarıyla bu resimleri çocukların görmemesi gerektiği konuşulmuş. bence sıra bu resimlere gelene kadar özellikle televizyondaki hemen hemen bütün dizilerde kan ve silah var biz bunları bile bu kadar tartışmazken, nerdeyse kimsenin tanımadığı bir ressamın resimlerini tartışıyoruz. bence bu resimler çocuklar için değil, büyüklere çocuklar üzerinden mesaj verme üzerine yapılmış.
