Kısacık Hikayecik

Gecenin bir vakti uyuyakalmışım. Ben uyumayı pek sevmem, kendime vakit ayırmak varken... Kendi isteğimle uyuduğum görülmemiştir benim. Ne zaman uyusam, hep uyuyakaldığımdandır.
***

Bir başkasına gülümsemeyi unutan, çıkarcı bir toplumda yaşadığımdandır, ben de gülümseyemiyorum. Uzakta bir ülke varmış, insanları kendilerine yararı olmayanlara da gülümsermiş. Yola koyulsam sağ salim varabilir miyim? Varsam hayatımı rahat bir şekilde sürdürebilir miyim? Değer diyorsun, denemeye değer.
***

Sordu: Kimin pişmanlıkları yok ki? Dediğine katılmıyordum, her hata pişmanlığa sebep olmaz. Kendisi ile barışmış birini tanıyordum, hatalarını düzeltmiş, tebessüm ile yaşıyordu.
***

Memleket özlemi,
Aitmişim gibi...
Kaçıp uzaklaşmayı dilerdim,
Sanki gidecek daha iyi bir yer varmış gibi.

Alın elimden her şeyimi,
Ama geri verin,
Geri verin sanki kıymet bilmişim gibi.
***

Uzun yazılar da bir çırpıda okunur, okunur da elde ne kalır? Anlık bir keyif gibi, sonrası donakalır.

Yağmurlu bir günün akşamı mum ışığında almıştım elime o kitabı, büyük beklentilerim yoktu. Bağ evindeydim, okuyacağım kitabın habercisiymiş gibi, her şey uygundu, ortam beni okuyacağım kitaba çağırıyordu. Okudum, sonra bir daha okudum. Evet, hayatım daha güzel, çünkü bana yaşamayı öğretti.