Karınca Kito'nun sahibi olmak

Mahkumun biri, yalnız kaldığı hücre içinde bir karınca ile arkadaşlık yapar. Kito adını verdiği bu karınca zaman içerisinde adamın talimatlarına göre hareket eder hatta takla atmayı bile öğrenir.
Mahkum, insanların Kito´ya hayran kalacağını ve göreceği büyük ilgi sayesinde zengin olacağının hayalini kurmaktadır. Hapisten tahliye olduğu gün Kito´yu kibrit kutusunun içine koyarak bir kafeteryaya gider. Amacı insanların Kito´ya nasıl tepki vereceğini test etmektir.
Karıncayı kibrit kutusundan çıkaran eski mahkum garsonu çağırır. Amacı garsona Kito´nun marifetlerini göstermektir. Garsona "Masanın üstünde duran şu karıncayı görüyor musun?" diye sorar sormaz, garson elindeki bezle karıncayı alır ve "Afedersiniz beyefendi" diyerek Kito´yu öldürür.


Düşündümde bazen karşımızdaki insanın ne düşündüğünü önemsemeden hareket ederiz çoğu zaman...Onlar cümleye başlar, biz tamamlarız kendi düşündüğümüzce cümlelerini....Şimdi itiraf ediyorum evet..Bunu ben de bazen yapıyorum...Belki de çoğumuz karşımızdakinin karıncasını böylesine öldürüyoruz? Düşündünüz mü ! ya kito sizin olsaydı...Düşünceleriniz gibi..

Ne kadar yapmıyoruz desek de hepimiz yapabiliyoruz bunu. Biraz daha özveri gerekli sanıyorum.

Güzel paylaşım. Teşekkürler.

Bu hikayede biraz da şu yok mu., bir şeyler paylaşacağımız insanları iyi seçmeliyiz. Hikayede garson karıncayı görünce aklına başka bir şey gelemezdi çünkü görevi , bulunduğu konum ve karşısındaki insanın kendisine göre konumu nedeniyle karıncayı ancak bir şikeyet nedeni gibi algılayabilirdi.
Belki de karıncamızı herkese göstermemek gerekiyor. Ya da uzun açıklamalrdan sonra karıncamızı çıkarmamız gerekiyor.

Yaşamımızın belki en büyük kaosu neyi kiminle ve nasıl paylaşacağımız. Yaşamın önemli ölçüde anlamlanmasını ya da anlamsızlaşmasını sağlıyor.
Mahkum;belki kişisel yapısı itibari ile düşünce sığılığı veya mahkümiyet sürecinde düşünme ve algılama yeteneğinin daralması sonucu ilk adımı yanlış yerde atıyor.
Öykü ile,sonucu pek bağdaştıramadım açıkçası yada ben de doğru anlayamadım öyküyü.
İletişimde en önemli adım yerinde ve doğru ifade yeteneği ile karşımızdakini dinleme sabrını,sanatını icra edebilme sanatıdır,bu doğru da;garson başka ne yapabilirdi?
Sonuçta garsonunda beyninde bir şartlanmışlık var.
Belki de sorun,geniş düşünme yeteneği geliştirememekte,ama bu ne kadar mümkün olabilir?

Kİminle neyi paylaşacağımız önemli ama insanların söylediklerini sonuna kadar dinlemeden de hemen bir davranışta bulunmak da her ne kadar işinin gereği de olsa ön yargı gibi geliyor bana..İnsanların cümlelerini bitirmelerini beklemek dinlemekte önemli bir faktör olsa gerek..Tüm yanlış anlamalar burdan başlamıyor mu zaten....

Sevgili mavi; konuyu genel yaşam alanına yaydığımızda ve iletişimsel başarısızlıkları gözönüne aldığımızda son derece haklısınız. İnsanın kendisini doğru ifade edebilmesi kadar, dinlemeyi bilmesi de, sağlıklı diyaloglar ve verimli iletişimin olmazsa olmazları. Yine, yaşama yaydığımızda belki örneksel bir uygunsuzluk vardı. Yanlış anlamaların," ifade ve dinleme özürlü olmak" kaynaklı olduğunda sizinle hemfikirim.

Hikayeden ve gözlemlerimden çıkardığım şu;alışkanlığa alışkanlığımızın düzeyi oldukça yüksek ve hep bir ustanın yaptığını yap mantığı işliyor.Yok oluş başlıyor...
Bana göre insanın yokluğu üretimin azalmasıyla doğru orantılı böylelikle iletişimden yoksan üretemeyen birkaç kelimleyle salt anlamda işini gören insanlar doğuyor.Böyle bir bireyden 'iletişim' yüceliğini beklemekte ne kadar beklendik olacaktır ki?..
Saygılarımla

Gerçekten güzel bir metin. Ben bir çok kez aşağılandım bu gibi durumlarda. Ve aptallık edip savaşmadım. Yalnızca uzaklaştım. Ve intikam duymuyor değilim.

hemeros;merakımı bağışlayınız lütfen, siz karınca kito'nun sahibi eski mahkum'un yerinde olsaydınız,neyin savaşını verirdiniz?
Ve hangi aptallığınız nedeni ile kimden ve nasıl intikam almak isterdiniz?
Şimdiden teşekkürler.

Ben karıncayı hapiste bırakırdım. Belki başka suçsuz bir mahkuma dost olurdu. Düşünceli hayatında.

Fakat diğer sorunuzu cevaplamayacağım. Sorunuma bir katkınız olmaz gibi. Yalnızca biraz daha derine inecek bıçak.