- Konbuyu başlatan
- #1
- Katılım
- 15 Şub 2011
- Mesajlar
- 13
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 34
kadınlar..
önce duyarlar beni
sonra bakarlar..
"bu ukala da kim" der gibi bakarlar..
sonra gülümserler..
sonra gülerler..
sonra güleriz..
sonra ararım onları..
cevapsız bırakmazlar çağrılarımı..
sonra onlar ararlar..
laf aramızda kalsın ama,
aslında pek de aramaz onlar..
sonra severler beni..
sonra ağlarlar yanımda..
silerim o küçük burunlarnı..
düşerler sonra..
inkar ederler düştüklerini..
çok düşerler aslında..
tutarım onları hiç bırakmayacak gibi..
sonra daha çok severler beni..
beni öyle çok severler ki,
öyle çok severler ki beni,
benim onları bir türlü sevemediğim gibi..
sonra alışırlar bana..
benimserler beni..
yaklaşırlar bana..
içlerine alırlar beni..
sonra ben çekerim kendimi..
sonra bakarlar bana küçük gözleriyle..
küçük gözleriyle öyle içten bakarlar ki bana,
ağlatırlar beni..
hıçkırarak hemde, deli gibi..
ama duymazlar beni..
duymadılar hiç..
görmezler ağladığımı..
hiçbiri görmedi bu ukalanın ağladığını..
hiçbiri silmedi düşüp dağılan o yağmur damlalarını..
bu yüzden hiçbiri inanmadı bana..
bu yüzden hiçbiri sevmedi beni..
bu yüzden hiçbiri dokunamadı tenimin altındaki bana..
içimdeki bana..
gerçek bana, dokunamadı hiçbiri..
göremedilerki zaten..
onlar göremediler beni..
sonra gittim ben..
ben hep giderim zaten..
yalnızlığım yalnızlığına armağan olsun..
buda benim sana ayrılırken hediyem olsun..
yada olmasın kaya ahmet..
hediye mediye olmasın..
gittim ben..
ama hep gittim ben..
yalnızlığım kaldı benden..
ikimizdik çoğu zaman onla..
yalnızlık ve ben..
ve yalnızlık hiç yalnız bırakmadı beni..
bi ondan gidemedim belkide ben..
ama hep gittim..
önce gördüler gittiğimi..
sonra fark ettiler..
sonra hissettiler..
ama en sonunda bu ukaladan hep
NEFRET ETTİLER..
S.Üstüngel ARI
önce duyarlar beni
sonra bakarlar..
"bu ukala da kim" der gibi bakarlar..
sonra gülümserler..
sonra gülerler..
sonra güleriz..
sonra ararım onları..
cevapsız bırakmazlar çağrılarımı..
sonra onlar ararlar..
laf aramızda kalsın ama,
aslında pek de aramaz onlar..
sonra severler beni..
sonra ağlarlar yanımda..
silerim o küçük burunlarnı..
düşerler sonra..
inkar ederler düştüklerini..
çok düşerler aslında..
tutarım onları hiç bırakmayacak gibi..
sonra daha çok severler beni..
beni öyle çok severler ki,
öyle çok severler ki beni,
benim onları bir türlü sevemediğim gibi..
sonra alışırlar bana..
benimserler beni..
yaklaşırlar bana..
içlerine alırlar beni..
sonra ben çekerim kendimi..
sonra bakarlar bana küçük gözleriyle..
küçük gözleriyle öyle içten bakarlar ki bana,
ağlatırlar beni..
hıçkırarak hemde, deli gibi..
ama duymazlar beni..
duymadılar hiç..
görmezler ağladığımı..
hiçbiri görmedi bu ukalanın ağladığını..
hiçbiri silmedi düşüp dağılan o yağmur damlalarını..
bu yüzden hiçbiri inanmadı bana..
bu yüzden hiçbiri sevmedi beni..
bu yüzden hiçbiri dokunamadı tenimin altındaki bana..
içimdeki bana..
gerçek bana, dokunamadı hiçbiri..
göremedilerki zaten..
onlar göremediler beni..
sonra gittim ben..
ben hep giderim zaten..
yalnızlığım yalnızlığına armağan olsun..
buda benim sana ayrılırken hediyem olsun..
yada olmasın kaya ahmet..
hediye mediye olmasın..
gittim ben..
ama hep gittim ben..
yalnızlığım kaldı benden..
ikimizdik çoğu zaman onla..
yalnızlık ve ben..
ve yalnızlık hiç yalnız bırakmadı beni..
bi ondan gidemedim belkide ben..
ama hep gittim..
önce gördüler gittiğimi..
sonra fark ettiler..
sonra hissettiler..
ama en sonunda bu ukaladan hep
NEFRET ETTİLER..
S.Üstüngel ARI