K.K.D - Uslandım

Yine esiyor rüzgar, nereden geldiği belirsizce
Eserken alip götürüyor bende ki benliğimi
İçim de bir firtina koparken duymuyorlar beni
İçim içime siğmazken, seni siğdirdim ben kelimelerime

Ve bıkmamiştim, gitmiş olmasaydın başi sen sonu sen
Sevmekten usanmayacak biriydim oysa ki son nefesime kadar
Nefesim gibi, muhtactim ben sana sense başkasina
Giderken tek başina gitmedin, sen giderken benliğimi de aldin

Uslandim artik kimseleri sevmiyorum, sevmek istemiyorum
Yine de içim de ufak bir kirinti yaşiyor, sevgiye dair
Sevmem için, sevilmeliyim sevdikce sevmeliyim
Atan kalp atişlarim adini sayıklatmali bana

Ve ben bunları yazarken senin için en kötüsü de bunlar bilmiyor olman
Yine de bilmemeni tercih ediyorum, kaldıramazsin bu satirlarımı
Sözlerim de adini gecirmıyorum artik özen gösteriyorum
Silmişsem bir kere; ağızınla fil yakalasan ne fayda

Uslandim ben uslandirdin beni sevgi saftir, ben nefret ettim
Sen gibiler, safliğa küfürdür hakarettir ağir gelir sen gibilere
Bıkmiyorsam sessizliğimden değil, sensizliğimdendi yaşamaktan
Halim kalmamış olsa da yıkmadan dimdik ayaktayım ben

Bir gülüşümle söver gibiyim, hayata sahte mutluluğumla
Mutlu olmam için sen sade bir aractın zamanın doldu ve bittin
Usluyum artık her kelama verecek cevabım olmadığından değil
Cevabımı kaldıramayacak oluşundandır, içime atışlarım

Ve son satırları karalarken, senin adini dahi gecırmemiş
Olmanın mutluluğuyla bir küfür daha ettim işte
Yürek bu ele avuca sığmasına sığar da ben seni sığdiramamiştim
Senin olduğun Şehir, bittik gözlerim de ...

02/Şubat/14

//K.K.D