Intihar Notlari

Sara Teasdale – Amerikalı şair (1933)

Teasdale aşırı dozda uyku hapı alarak intihar etmiş ve kendi yazdığı bir şiiri son söz olmaya uygun bulmuştur:

“Öldüğümde; üzerimde güneşli Nisan ayı / Yağmurda ıslanmış saçlarını sallarken / Kalbi kırık bir şekilde üzerime kapanmış olsan bile, aldırmamalıyım /Huzur bulmam için, yağmur dalları eğdiğinde / Yapraklı ağaçlarınki gibi bir huzur / Ve senin şimdi olduğundan, daha sessiz ve acımasız olmalıyım.”

Vachel Lindsay – Amerikalı şair (4 Aralık 1931)

Mutfak dolabından aldığı dezenfektanı içerek intihar etti:

“Beni haklamaya çalıştılar – fakat ben daha önce davrandım!”

Nicolas-Sebastien Chamfort – Fransız yazar (1794)

Paris’te tutuklanmadan hemen önce intihar teşebbüsünde bulundu. Son sözleri Abbe Sieyés içindi.

“Ve kalbin kırılması ya da kurşuna dönmesi gereken, bu dünyadan göçüyorum.”

Hunter S. Thompson – Amerikalı yazar (20 Şubat, 2005)

Thompson, karısı Anita için “Futbol sezonu bitti” notunu bıraktı. Dört gün sonra evde kendisini vurdu.

“Artık maçlar Yok. Bombalar Yok. Yürüyüş Yok. Eğlence Yok. Yüzmek Yok. 67. 50 yaşımı 17 sene geçmiş. İhtiyacım olandan ya da istediğimden 17 daha fazla sene. Sıkıcı. Her zaman bir huysuz oldum. Kimse için eğlenceli değil. 67. Giderek Aç gözlü oluyorsun. Yaşlı haline göre davran. Sakin ol. Hiç Acımayacak.”

Virginia Woolf – İngiliz yazar (28 Mart, 1941)

Sussex’te Ouse Nehri’nde boğularak intihar etti. İntihar notunu kocası için evinde şömine rafına bıraktı.

“En sevdiğim, yeniden delireceğime eminim. O korkunç zamanların bir yenisini daha aşamayacakmışız gibi hissediyorum. Ve bu kez iyileşmeyeceğim. Gaipten sesler duymaya başladım ve odaklanamıyorum. Bu yüzden en iyisi gibi gözüken şeyi yapıyorum. Bana mümkün olan en büyük mutluluğu yaşattın. Benim için olunabilecek her şeyi oldun. Bu korkunç hastalık çıkıp gelene kadar iki insanın daha mutlu olabileceğini düşünmezdim. Artık daha fazla mücadele edemeyeceğim. Hayatını mahvettiğimi biliyorum, ben olmazsam çalışabilirsin. Çalışacağını biliyorum. Görüyorsun ya, bunu bile düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum. Demek istediğim o ki, hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçluyum. Bana karşı son derece sabırlı ve inanılmaz biçimde iyi oldun. Herkesin bunu bilmesini istediğim için söylüyorum. Eğer biri beni kurtarabilecek olsaydı, bu sen olurdun. Senin iyiliğinin kesinliği dışında her şey uçup gitti. Hayatını mahvetmeye daha fazla devam edemem. İki insanın bizim olduğumuzdan daha mutlu olabileceğini düşünmüyorum. V.”

Hart Crane – Amerikalı şair (27 Nisan, 1932)

Orizaba buharlı gemisinden atlayarak bağırdı.

“Hepiniz hoşça kalın!”

Charlotte Perkins Gilman – Amerikalı yazar (1934)

Ölme hakkının savunucularından Gilman, aşırı doz kloroform alarak intihar etti.

“İnsan artık bir işe yaramadığında, kaçınılmaz ve yakın bir ölümden emin olduğunda, yavaş ve feci bir ölüm yerine hızlı ve kolay bir ölüm seçmek en basit insan haklarından biridir. Kloroformu kansere tercih ettim."

Robert E. Howard – Amerikalı yazar (11 Haziran, 1936)

Howard’ın intihar notu ise Viola Garvin’in “Sezar’ın Evi” (The House of Caesar) şiirinden bir alıntıydı:

“Herkes kaçtı – her şey bitti, öyleyse beni odun ateşinin üzerine koyun; Şölen bitti ve fenerler söndü.

Chris Chubbuck – Amerikalı Gazeteci yazar (15 Temmuz, 1974)

Chubbuck kendini canlı bir televizyon yayını sırasında kafasından vurdu.

“Ve şimdi, Kanal 40’ın size her zaman en son şiddet olaylarını sunduğu yayın politikasına bağlı kalarak, canlı renklerle bir ilki daha göstermek üzereyiz – bir intihar girişimi."

Heinrich von Kleist – Alman yazar (1811)

Kleist, kanser hastası olan genç kadın arkadaşıyla birlikte bir intihar anlaşması yaparak öldü. Kız kardeşine bir intihar notu bıraktı.

“Bütün dünyayla – ve her şeyden önce seninle – uzlaşmadan sevgili Ulrike, şu anda olduğu gibi rahat ve huzurlu ölemem. Bana yazdığın mektupta başvurduğun güçlü ifadelerden vazgeç: Bırak onların hükmünü kaldırayım; gerçekten de beni kurtarmak için gücünün yettiği her şeyi yaptın, yalnızca bir kız kardeş olarak değil fakat bir insan olarak da yapılabilecek her şeyi yaptın. Gerçek şu ki, yeryüzünde hiçbir şey bana yardımcı olamaz. Ve artık hoşça kal: Tanrı sana benimkinin yarısı kadar olsa bile, keyifli ve tarifsiz mutluluk içerisinde bir ölüm bahşetsin: Bu senin için düşünebildiğim en içten ve en büyük dilek. Henry. Stimmung, Potsdam, ölümümün sabahında.”

Sergei Esenin – Rus şair (1924)

Kendi kanıyla yazdığı ve kendini asmadan bir gün önce arkadaşına verilmiş bir not.

“Hoşça kal dostum, hoşça kal. Aşkım, kalbimdesin. Ayrılmamız da bir kader. Çok geçmeden bir araya gelecek olmamız da. Hoşça kal, el sıkışmaya gücüm yok. Üzülmek, kaş çatmak yok. Şu anda ölmek yeni bir şey değil. Çünkü yaşamak da yeni değil.

Romain Gary – Fransız yazar, yönetmen, senarist (2 Aralık 1980)

Eski eşi Jean Seberg’in 1979′daki ölümünün de etkisiyle, 1980′de, Paris’te yaşamına son verdi. Arkasında şunu notu bıraktı:

“Çok eğlendim, hoşçakalın ve teşekkürler!”

Sylvia Plath – Amerikalı romancı ve şair (11 Şubat, 1963)

Plath, Londra Primrose Hill’deki evinde kafası gazlı bir fırının içinde ölü bulundu.

Bıraktığı notun biçiminden dolayı bazıları onun kendini öldürmek niyetinde olmadığını fakat hareketlerinin yardım istediğine işaret ettiğini düşündüler.

“Dr. Horder’ı arayın.”

Phi' Alıntı:

Virginia Woolf – İngiliz yazar (28 Mart, 1941)

Sussex’te Ouse Nehri’nde boğularak intihar etti. İntihar notunu kocası için evinde şömine rafına bıraktı.

“En sevdiğim, yeniden delireceğime eminim. O korkunç zamanların bir yenisini daha aşamayacakmışız gibi hissediyorum. Ve bu kez iyileşmeyeceğim. Gaipten sesler duymaya başladım ve odaklanamıyorum. Bu yüzden en iyisi gibi gözüken şeyi yapıyorum. Bana mümkün olan en büyük mutluluğu yaşattın. Benim için olunabilecek her şeyi oldun. Bu korkunç hastalık çıkıp gelene kadar iki insanın daha mutlu olabileceğini düşünmezdim. Artık daha fazla mücadele edemeyeceğim. Hayatını mahvettiğimi biliyorum, ben olmazsam çalışabilirsin. Çalışacağını biliyorum. Görüyorsun ya, bunu bile düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum. Demek istediğim o ki, hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçluyum. Bana karşı son derece sabırlı ve inanılmaz biçimde iyi oldun. Herkesin bunu bilmesini istediğim için söylüyorum. Eğer biri beni kurtarabilecek olsaydı, bu sen olurdun. Senin iyiliğinin kesinliği dışında her şey uçup gitti. Hayatını mahvetmeye daha fazla devam edemem. İki insanın bizim olduğumuzdan daha mutlu olabileceğini düşünmüyorum. V.”

Genişletmek için tıkla ...

Olsun, Yaşanabiliyor, Çokta güzel yaşanabiliyor ve dalga geçerek hatta;

Korkunç bi hastalık değil bu olmamalı, doğal süreç vya da belki duyarlılık, bunun ya da bunların getirisidir bu, dayanılmalı ve sabredilmeli ve aşılmalı; Dönemseldir ve eğlencelidir;

Diyorum ama kişinin yaşadıklarını ve deneyimini kimse bilemez;

İçimden geçense şu;
bunlar hastalık değil okuyan/duyan böyle bilmeni/inanmanı istiyorum; Tüm bunların hepsinin, geçerli, mantıklı, tutarlı açıklamları olmalı, Ama bu açıklamların hiç biri neredeyse belki çok azı dışında hastalığa gitmez; Başka bulgulardır; ama buna kimse inanmaz, güvenmez ya da böyle bilmez yada böyle söylesende böyle kabul etmez/ bi şey ideğiştirmez; evet, bende bunu diyorum zaten içimdeki ses;

eğer bir gün intihar kararına varırsam.. beni bu noktaya getiren yolu çok iyi irdeleyip inceleyeceğim..yolumu intihar varış alanına çeviren yol üzeri mihenk taşları/dönüm noktaları varsa..giderken onlarıda yanımda götüreceğim..(sistemleri ,kurumları suçlarsam onların temsilcilerinden birkaç tanesi olacaktır benimle gelecek olanlar ) adil olmaya çalışacağım.. etkilerinin büyük olması değil çok büyük olması şartını arayacağım..ancak adaletim normlara yada evrensel kabullere göre olmayacak elbet..yasam ruhum olacak..jürim duygularım..yargıç ise aklım..toplumun beni katil ilan etmesi veya normları umrumda olmayacak.. sonuçta kendimide öldüreceğim..haksızlık yapmışsam bu adaleti sağlamasa da en azından geldiğim hali ve samimiyetimi kanıtlar.. ve belli mi olur ruhumu bilen Tanrı belkide yanımdakileri ve beni affeder..

yaşamak zannedildiği yada lanse edildiği gibi önemsiz olsaydı,ölümünde anlamı olmazdı,anlamıyorum. boyut farkı nasıl tahayyül ediliyorsa artık, ulaşmak istenen tek kalan istekse intiharla boyut değiştirmek hayali, bu bile esas intihar kavramını bozar.değersizlik hissi çıkışı külliyen kapsamalı varoluşu ,intihar bu olmalı.bilincinle oksijen cihazına bağlatabilmelisin kendini mesela,adını unutabilmelisin,zaman kavramının en küçük biriminde boğabilmelisin kendini,sosyal mesaj içerikli bişey ne tuhaf.şu saçmalığıda yapıyım içimde kalmasın'' kendi kendini intihar etmiş''

Böyle paylaşımlar ve konular görmek güzel. Çok teşekkürler