- Konbuyu başlatan
- #1
(1780 Montauban – 1867 Paris), Fransız ressamı. Küçük yaşta resim ve müziğe başladı. Dokuz yaşında ilk desenini çizdi, on dört yaşında ise bir orkestrada keman çalmaya başladı. Ancak sonunda resim sanatını seçti.
1796′da Paris’te Louis David’in akademisine giren İngres, David’in ölümünden sonra akademinin müdürü oldu. 1806′da İtalya’ya giderek uzun süre orada yaşadı. İtalyan ressamlarından esinlendi. 1924′te Paris’e döndü.
Bir portre ressamı olarak saraylıların ve ileri gelen kişilerin resimlerini yaptı. İngres, resimleriyle 19. yüzyılın ortasında klasik okulun vazgeçilmez bir öncüsü ve çağdaşları arasında bir sanat otoritesi olduğunu kanıtladı.
Fransız çizgi sanatının en güzel örneklerinden sayılan, kurşunkalemle yapılmış çok sayıda portre ve tarihî tablolarla büyük bir ün kazandı. Tablolarında etkileyici bir cinsel çekicilik vardır. İngres, Raffaello’nun ve İlk Çağ heykeltıraşlarının etkisinde kaldı ve kesinlikle klasik olmak istedi, bununla birlikte resminde romantizme geniş ölçüde yer verdi.
Örneğin 1804′te yaptığı kendi portresinde aşırı bir romantizm göze çarpar. En ünlü tabloları arasında “La Grande Odalisque” (Odalık), “Le Bain Turc” (Türk Hamamı), “La Belle Zélie” (Güzel Zelie), “Madam de Senonnes” sayılabilir. 1862′de III. Napoléon’un senatör yaptığı İngres, Degas ve Cézanne gibi öncü ressamları da geniş ölçüde etkiledi.
1796′da Paris’te Louis David’in akademisine giren İngres, David’in ölümünden sonra akademinin müdürü oldu. 1806′da İtalya’ya giderek uzun süre orada yaşadı. İtalyan ressamlarından esinlendi. 1924′te Paris’e döndü.
Bir portre ressamı olarak saraylıların ve ileri gelen kişilerin resimlerini yaptı. İngres, resimleriyle 19. yüzyılın ortasında klasik okulun vazgeçilmez bir öncüsü ve çağdaşları arasında bir sanat otoritesi olduğunu kanıtladı.
Fransız çizgi sanatının en güzel örneklerinden sayılan, kurşunkalemle yapılmış çok sayıda portre ve tarihî tablolarla büyük bir ün kazandı. Tablolarında etkileyici bir cinsel çekicilik vardır. İngres, Raffaello’nun ve İlk Çağ heykeltıraşlarının etkisinde kaldı ve kesinlikle klasik olmak istedi, bununla birlikte resminde romantizme geniş ölçüde yer verdi.
Örneğin 1804′te yaptığı kendi portresinde aşırı bir romantizm göze çarpar. En ünlü tabloları arasında “La Grande Odalisque” (Odalık), “Le Bain Turc” (Türk Hamamı), “La Belle Zélie” (Güzel Zelie), “Madam de Senonnes” sayılabilir. 1862′de III. Napoléon’un senatör yaptığı İngres, Degas ve Cézanne gibi öncü ressamları da geniş ölçüde etkiledi.