- Konbuyu başlatan
- #1
Şiddetli geçimsizlik mağduru ailelerde yetiştirilmeye çalışılan çocukların aile parçalanmasın mantığıyla maruz kaldıkları saldırılar ve şiddet ,eşler ayrıldıktan sonra çocukların karşılasabileceği diğer olumsuzluklarla karşılaştırıldığında daha mı azdır.
Artık aile zor kurulan çabuk dağılan, kutsallığı dirence ve saygıya dayalı bir yapı değil.Tüketmeye alışmış olan insan artık saygıyı sevgiyi hakları insanlık onurunu kemirmeye başladı.Kendini yemesinden korkulur.Ben ve benim haklarım ,çıkarlarım hayalim ihtiyaçlarım diyen eşler artık kendinden kıymetli olan çocuklarını bile çoğu zaman kendisi bile farkında olmadan benin amaçları doğrultusunda kullanıyor.
kadın topluma karşı dik durma onurunu koruma ihtiyaçlarını karşılayabilme bazında yetersizlik gösterdikçe,öğretilmiş olsada ''yapamam''ı düstur ettikçe hiç bir setin üzerinden atlayamıyor.çocukları gözünde öz saygısı ve gücü olmayan anne/kadın çocuklarının cinsiyet misyonlarını yüklenmede bizzat rol model oluyor.
Öğrenilmiş çaresizliğin sonucu şiddeti ailede öğrenen, şiddete maruz kalmayı ve çözümün olmayacağını düşünen çocuk kopya birey olup tarihi tekrar ediyor.
İnsan onuruna saygı empati kurma eğitimle elit tabakaya dağıtılan bir meselede değil.İçinde insan olanın anlayacağı basit bir arabulucu.
Nerden geldim bu konuya kısaca bahsetmeden geçmeyeyim.mutlu evlilik yoktur derken birde baktım artık normal seyreden evlilikte pek yok.bahanede şu ayrılsam çocuklar var ne yapayım.
o zaman şunu yap konu çözülemez ve kişisel çıkar ürünü değilse konuş anlat bitir arkadaşım, kendini yada çocuklarını kandırmak daha mı doğru?
Artık aile zor kurulan çabuk dağılan, kutsallığı dirence ve saygıya dayalı bir yapı değil.Tüketmeye alışmış olan insan artık saygıyı sevgiyi hakları insanlık onurunu kemirmeye başladı.Kendini yemesinden korkulur.Ben ve benim haklarım ,çıkarlarım hayalim ihtiyaçlarım diyen eşler artık kendinden kıymetli olan çocuklarını bile çoğu zaman kendisi bile farkında olmadan benin amaçları doğrultusunda kullanıyor.
kadın topluma karşı dik durma onurunu koruma ihtiyaçlarını karşılayabilme bazında yetersizlik gösterdikçe,öğretilmiş olsada ''yapamam''ı düstur ettikçe hiç bir setin üzerinden atlayamıyor.çocukları gözünde öz saygısı ve gücü olmayan anne/kadın çocuklarının cinsiyet misyonlarını yüklenmede bizzat rol model oluyor.
Öğrenilmiş çaresizliğin sonucu şiddeti ailede öğrenen, şiddete maruz kalmayı ve çözümün olmayacağını düşünen çocuk kopya birey olup tarihi tekrar ediyor.
İnsan onuruna saygı empati kurma eğitimle elit tabakaya dağıtılan bir meselede değil.İçinde insan olanın anlayacağı basit bir arabulucu.
Nerden geldim bu konuya kısaca bahsetmeden geçmeyeyim.mutlu evlilik yoktur derken birde baktım artık normal seyreden evlilikte pek yok.bahanede şu ayrılsam çocuklar var ne yapayım.
o zaman şunu yap konu çözülemez ve kişisel çıkar ürünü değilse konuş anlat bitir arkadaşım, kendini yada çocuklarını kandırmak daha mı doğru?