- Konbuyu başlatan
- #1
İnsanlar bencil doğarlar. Doğarken bile daha fazla rahat edebilmek için annelerine zarar verirler. Bilinçsizdir . Daha sonra hayatın sınırlarıyla karşılaşıp bu sınırları aşmak için kendisine fayda getiren uğraşlarla buluşur ve hayatı da bir şekilde emmeye başlar. Kendini bu koca dünyada yalnız hissetmesin diye arkadaş edinir. Kafasına takılan birşey olduğunda gider arkadaşına anlatır ki artık o sorun sadece onun olmaktan çıksın ve bu sayede artık paylaştıkça azalır düşüncesiyele kendi sorununu azaltmaya çalışır . Kendine bir eş seçer. Hayatı boyunca en zor anlarında yanında olacak birisi bulunsun diye . Kavga eder kendine zor gelen bir şeyi daha kolay atlatmak için. Gider bir yere vurur elini psikolojisi daha fazla rahatlasın diye. Hasta olur ama çevresindekiler ondan dahah fazla çeker çünkü hasta olduğunda suçlu odur ve cezasını karşısındakine çektirir. Çocukları olur bir süre sonra ve onlara iş yüklemeye başlar kendi iş yükü azalsın diye. Çocuklar büyür ve yetişkin olurlar . Şimdi sıra çocukların büyüğüne bakma sırası gelmiştir. Büyük umursamaz tavırlarla küçüğüne müdahele eder. Çünkü kendi oluşturduğu dünyayı kendisi yönetmek ister. Ben der benim der. Ve ölürken bile bencildir insan tanrının yanına giderken tüm günahlarının silinmesini ister ki öbür dünyada dahah bencil olabilmesine imkan sağlansın.
