Duygular üzerine teoriler

Son iki aydır bu konu hakkında düşünüyorum ve hala net bir fikir elde edemedim. Hatta bu durum psikolojim üzerinde bazı problemlere bile sebep oldu. Neyse gereksiz şeyleri bir kenara bırakalım.

Duygular tam olarak nedir? Bir algoritma mı durumlara tepki vermemizi sağlayan, bizi koruyan bir sistem ... Acaba bu duygulara tamamen bizim diyebilir miyiz?
Bize herhangi bir kural ya da yapmamız gereken bir şeyler söylendiğinde neredeyse her zaman reddederiz. Peki duygular bu kategoriye girmez mi? Biz seçmedik onları geldiler ve bizi buldular.Aslında bakarsanız biz de Arzularımızdan, duygularımızdan ve aklımızdan bir de özgür irade'den oluşan varlıklar değil miyiz? Bu durumda akıl ve irade haricinde hepsi dayatma olmaz mı?
bu düşüncelere batmış durumdayım ve nerdeyse hiç bir duygumu hissetmiyorum. İstesem de bu lonu hakkında düşünmeyi durduramıyorum. Sizin de fikirlerinizi bekliyorum

Duygular tamamen bizimdir diyemeyiz elbet..ancak akıl ve iradenin de bunlardan farkı yok. onlarda tamamen bizimdir diyemeyiz. bazı geceler ben kimim/bu düşünen kim ? diye bilincimi taradığım olmuştur. inan bunun bile rasyonel veya sağlam bir dayanağı yok. düşünüyorum öyleyse varım ancak düşünen kim? düşünenin ben olduğuna emin olamam ama bu olanı sorgulayabildiğime /şüphe edebildiğime göre ben varım diyor filozof sonuçta..

Biz bir ilişkiyiz dostum..dışarıyla ilişkiler sonucunda şekillenen bir ''ben'iz. zorunluyla -özgürlüğün senteziyiz. en tuttuğum kısa ve net tanımlama budur.

kısacası o duygularda sen varsın dostum, onlar sana ait ..dünyayla ve insanlarla ilişki kurdun doğduğun andan itibaren.. bunun sonucunda da şekillendin işte..ve bu şekillenmede senden çok şey var emin ol..Tanrı bizi bu potansiyellerle donatıp gönderdi bu dünyaya..zorunlu öğelerimiz olması özgür olmadığımızı göstermez..zaten zorunlu öğeler olmadan tam bağsız veya bağımsız bir varoluş veya bilinç nasıl olabilir tahmin bile edemiyorum..

ve bence böyle şeyler düşünmeyi bırak..bunlar faydasız..hatta zararlı.. Camus'un yabancı diye bir romanı var ordaki felsefesi sana bu durumu daha iyi izah edebilir belki..kabacada olsa bi bak istersen..

Arzu nedir?
İsteme nedir?
Özlem nedir?
Acı duygu mudur? Mutluluk duygu mudur? Endişe duygu mudur?
Ruhsal mıdır? Fiziksel midir?
Herkeste eit ve aynı mıdır?
Duygu ya da duygular dediğimizde ilk aklımıza ne geliyor? İlk aklmıza gelen ne? Biz çağrıştırdığı ne bu sözcüğün, Ruhun doğası mı? Bi boğulma hissi mi? Yoksa sadece fiziksel-kimyasal tepkiler mi?

Farklı bi bakış ve düşünme açısı
Bedeninizi Avatarınız gibi düşünün, Evet tıpkı Avatar filmindeki gibi, bu dünyaya ya da bu gerçekliğe girmek-bağlanmak için giydiğiniz ya da içine girdiğiniz bi avatar, Şimdi Avatarınızın kimyasal-duyusal tepkileri olsun;

Hissetmek nedir?
Hissetmek fiziksel, hissetmek fiziksel-duyusal-duygasl-ruhsal;

Acı bi duyguysa bi yerinize bi şey battığında canınız acıyabilir, Bi yerinize bi şey batırarak duygu üretebilirsiniz,
Ama başka şekillerdede yapabilirsiniz bunu, Örneğin daha ruhsal bi acı, Gerçek bi hayat hikayesi ya da dram izleyin, Örneğin savaşla ve açlıkla boğuşan insanların çığlıklarnı izleyin, tepkiler üreteceksiniz,

Örneğin mutluluk, üretebilir mi diyebilirsiniz? Bi komedi filmi ya da Şaban izleyerek örneğin muhtmelen herkes gülme tepkisi üretebilir ya da ne bileyim gerçek bi sürpriz örneğin belki, bunun gibi şeyler ve muhtemelen duyusal kimyasal olarak izlenmiş gözlemlenmiş olsak, hormonlar-salgılar vb. bi çok şey ürettiğimiz görülebilir,

Ama duygu dediğimiz, dediğiniz ne?

duyguları biyolojik düşünmek gerekir.tamamı temel içgüdülerimizin yardımcılarıdır.
örneğin tehlike anında adrenalin hormonunun salgılanmasına biz heyecan diyoruz.
duyguların dozu kişiye özeldir.bu doz miktarını belirleyen faktörler ise;
genetik ve sonradan(anne karnında başlar) gibi faktörler.
duygular aslında felsefenin konusu olmaktan çok bilimin konusu olmuştur.bu yüzden şanslı bir konu.
size tafsiyem eğer çok zor durumda iseniz ya bir psikiyatrist yada bir biyoloji uzmanıyla görüşürseniz duyguların somut olduğunu profösyönel dille anlatıcaklardır.

Duygular üzerine teoriler daha çok duygu psikolojisinin konusudur. II.Dünya savaşından sonra psikanaliz geride kaldı ve bilişsel psikoloji daha ön saflarda yerini aldı. Algı, bellek, hafıza, bilişsel terapi, duygu gibi ne davranışçılar gibi sadece davranışa ne de psikanalistler gibi pozitiflikten uzak oldular. Çağdaşlardan Paul Ekman Altı temel duygu olduğunu söyler Öfke tiksinti şaşkınlık korku mutluluk üzüntü. Bunların her insanda varolduğunu evrimsel olarak geçtiğini söyler. "Açığa çıkan duygular" Kitabında Freudun seks açlık ve yaşama iradesi gibi temel itkilerden daha güçlü duygular olabileceğini söyler. Örn. Korku, Libidoya baskın gelerek cinsel yaşama baskın gelebilir. Aşırı mutsuzluk yaşama iradesine baskın gelebilir vs.

nereye battığını anlayamadım dostum var mı o batakta da yer biz de batalım ya da çekelim dışardaysak/dışındaysakta

özgür bir varoluş mu arıyoruz biz ya da soru bu değil ama ne? uygun bakış açısı ne bu anı yakalayan
soru yakalayıp kaçan sizler-bizler

Duygu,insanın zihnindeki dünyanın zahiri sayı ya da harflere dökülmesidir ve diğer dünyalarla bağlantı sağlayan köprüdür.Bu köprünün kurulabilmesi için en az bir dünyanın istekli olması yeterlidir.

Neden köprü(ler) kurmak isteriz?

Merak ederiz.Keşfetmek isteriz.Öğrenmek isteriz.Soyutlanmak istemeyiz.Dünyanın oluşmasında atom görevini üstlenen dünyacıklara kendimizi kabul ettirmek ve zincirin halkası olmak isteriz.