Diktatorun Demokrasi Anlayisi

Diktatorluk aslinda demokratik bir secim ile gelebilir, ayni ulkemizde oldugu gibi. Yani bir parti %50 alarak hukumetin basina gecebilir.

Yalniz bu "ben halkin yarisinin oyunu aldim. Bundan sonra halk artik ancak benim dogrularimi dinlemeli uygulamali ve sadece benim dediklerimi ve uygulamalarimi desteklemelidir. Kimse bunun disina cikamaz ve cikarsa bertaraf olur" dusuncesi ile toplumunu sadece kendi dogrularina yonlendirmek ise demokrasi degil; aksine diktatorluktur.

Demokrasi ile gelmek, ancak demokrasi ile yonetmek ile paraleldir. Birakin halkin yarisini halkin % 99'unun bile oyunu alsa, iste o disarida kalan %1'i de kucaklamak gerekir.

Demokrasi demek sadece kendi dogrularini dayatmak ve uygulamayanlari bertaraf etmek degil; aksine toplumun her farkli kesimine kulak vermek ve onlarin hak ve ozgurluklerini tanimaktir.

Onemli olan halki kendi dogruna cekmek diktatorlugu degil; halki farklari ile birlikte kucaklayabilme demokrasisidir.

Kisaca diktatorun demokrasisi sandiktan ciktiktan sonra biter.

Iste sorun da buradadir.

Asil demokrasi sandiktan cikmak degil; sandiktan ciktiktan sonra demokratik olarak tum toplumu kucaklayabilmek ve onlarin her turlu hak ve ozgurlugunu taniyabilmektir.

Iste gezi parki eylemi tam da bu hak ve ozgurluk boslugunu meydanlara cikarak dile getirmistir.

Sokakta olan bu halk

Cagdas, aydin, devrimci, ilerici ve elit kesimdir. Sadece eylemde degil ayni zamanda her zaman dusuncesini de isletmekte, her turlu olumsuzlugu olumluluiga dondurebilecek zekaya sahiptir.

Bu oyle bir birlikteliktir ki; hic bir etnik etik politik ve izm farkinin birligi olmamakla birlikte, tamamen apolitiktir. Ortak amac yasaklanan hak ve ozgurluklere sahip cikmak ve her turlu baski sindirme yildirma korkutma girisimine karsi; direnebilmektir.

Kimsenin diktator de olsa kimseyi asagilama, kucuk gorme yasamina yedigine ictigine karisma, ne giyecegine nasil davranacagina dogurup dogurmayacagina kurtajina kac cocuk doguracagina ojesine rujuna kisaca yasam ve iliskisine karisma hakve ozgurlugu yoktur.

Halk direniscilerini provakatorler ile de karistirmamak gerekir.

Burada diktatorun halk direniscilerine yonelik uyguladigi polis siddeti ve vahsetinin yaninda, kask numaralarini tahrip etmeleri, yaralilara attiklari yalanlar, aralarinda sahte uniformali ve sivil polislerin bulunmasinin yaninda, elleri sopali teroristlerin de olmasi ise dusundurucudur.

Bu halk direnisi siddet ile durdurulamayacagi gibi, daha da korukleyici duruma gelir.

Demokrasi demokrasi ile yonetimdir, sandiktan ciktiktan sonra kendi politikani halka dayatmak ve karsi cikanlari bertaraf etmek degil.

Birinin bunu diktatore anlatmasi gerekir.

Şahsen, Akp iktidarının faşist, Erdoğan'ın diktatör olarak tanımlanmasını abartı bulurdum; ancak bu son olaylar bu tanımlamaların abartı olmadığını gösterdi bana.

İşin özeti budur!

''Birinin bunu diktatore anlatmasi gerekir.'' diyorsunuz... bu fikre bir çok insan katılıyor... ama burada bir açmaz var... çünkü diktatörler, etraflarında ''kendilerini doğru yönlendirecek'' insanlar yerine, ne yaparlarsa yapsınlar, ''kendilerini doğrulayacak, onaylayacak'' insanlar görmek istiyorlar... ayrımsız, bütün diktatörler böyle... az-çok gerçekçi olan ve kendi gerçek görüşlerini dile getiren insanları hızla çevrelerinden uzaklaştırıyorlar... ve etraflarında yalnızca kendilerini onaylayan, yücelten, pohpohlayan, yalaka tipleri bırakıyorlar ve işte bu yalakalar da onların yanlışlarını da yücelterek destekliyorlar ; sonuçta diktatör, yapay ve sanal bir gerçeklik yaratarak, sürekli kendi kendini yüceltme yoluna giriyor... burada kırılması zor bir kısır döngü oluşuyor... dolayısıyla, bir diktatöre ne kadar haklı olursanız olun, söz söyleyerek gerçeği anlatamazsınız... geriye kalan tek çıkar yol, meydanlarda hukuk içinde demokratik tepki göstererek, diktatörlerin burnunu yere sürtmektir...