...

...

Çok güzel bir yazı,nefes almasını beklediğin heykelcikler en azından biz insanlar gibi birbirini öldürmüyor...

Görsel zekaya sahip olmayanlar heykel yapamaz, yapsa da sanatsal bir tasarım ortaya çıkmaz. Yeteneği olmayanların bazı konularda ısrar etmesini boşa zaman kaybı olarak değerlendiriyorum. Piyano çalamaz, çalmaya çalışır ama sonuç kötüdür ancak bir kedi piyano çalmaya çalışırsa iş değişir tabii.

Ben resim ile ilgiliyim(fikrim bu çerçevede gelişiyor). Sanatın kesinlikle ilahi bir gücü olduğuna eminim. Ortaya konulan eserler tanrısal bir içgüdüyle şekilleniyor bence. Şu an her ne kadar "fabrikasyon" boyalar üretilse de çok eskilerde doğal pigmentlerin olduğunu görüyoruz. Tanrının yarattıklarının ötesine geçmek, medyumlara yeniden anlam vermek...

Bu müthiş bir şey. Kömür kaleme özellikle ilgim var. Doğanın bir zamanlar yaşamış canlıların yeniden hayata dönmesi gibi(Günümüzde ağaç dallarından yapılıyor).

Heykel ise bunların da ötesinde bence. O yüzden ilgilenmek için cesaret gerekiyor. Yaratım gücünün son evresi.

Ustaların eserlerini Tanrıya adamaları boşuna değil.

Felsefeyle ilgilendiğimden beridir, bu fikirlere ve birtakım sorularımın cevabını aldım sadece sanat icraatıyla. Felsefe ve felsefeyle ilişkilendirebileceğim şeyleri bilmeden sanatçı olunmaz bence. Çünkü tuvale atılan bir noktanın bile amacı var.

Sanatı boş işlere yüklenilen aptalca anlam olarak görüyorum ancak nasıl oluyorsa sanat düşüncelere göre ne kadar aptalca geliyorsa duygulara göre o kadar mantıklı geliyor.

Herkesin iyi bildiği bir söz vardır: "Hayat boş bir tuval ve her birimiz birer ressam."
Sanatçıları eğlenceli bulurum, hayal dünyaları çok zengin oluyor.