Kendi köşem olsa

Sevgili angie, "İSTEMEK" eylemi içsel bir dürtü bana göre. Bedensel ve ruhsal ihtiyaçlarını ister insan. Bazen de, ihtiyacı ve hakkı olmayanı da ister, bu noktada "İNSAN NEFSİ" deriz. İstek duygumuz ne tür olursa olsun , bu isteği karşılmamızın uygun ve gerekli olup olmadığına çoğu zaman mantığımızla karar veririz. İstek eyleminin HİSSİ ve MANTIKİ bağlamını ben kendimce böyle yapıyorum.

Genel anlamda, önemli olan yerinde ve doğru davranış olduğuna göre; mantıkla hissiyatımızı harmanladığımız daha çoktur. Harmanlayamamamız da olasıdır tabii. Bu da bize "KUSUR"olarak döner çoğu kez. Kusur da insan kimliğinin,kişiliğinin bir parçasıdır. Bu yüzdendir ki;kusurlu oluşumuz hayata anlam katar, çünkü, yaptığımız hatalarla doğruyu buluruz.

Asgari kusur, bolca mutluluk ve başarı dolu günler dileğimle...

Korkarım bir yanlışlık yaptım sevgili köşem

monaliza' Alıntı:

Sevgili angie, "İSTEMEK" eylemi içsel bir dürtü bana göre. Bedensel ve ruhsal ihtiyaçlarını ister insan. Bazen de, ihtiyacı ve hakkı olmayanı da ister, bu noktada "İNSAN NEFSİ" deriz. İstek duygumuz ne tür olursa olsun , bu isteği karşılmamızın uygun ve gerekli olup olmadığına çoğu zaman mantığımızla karar veririz. İstek eyleminin HİSSİ ve MANTIKİ bağlamını ben kendimce böyle yapıyorum.

Genel anlamda, önemli olan yerinde ve doğru davranış olduğuna göre; mantıkla hissiyatımızı harmanladığımız daha çoktur. Harmanlayamamamız da olasıdır tabii. Bu da bize "KUSUR"olarak döner çoğu kez. Kusur da insan kimliğinin,kişiliğinin bir parçasıdır. Bu yüzdendir ki;kusurlu oluşumuz hayata anlam katar, çünkü, yaptığımız hatalarla doğruyu buluruz.

Asgari kusur, bolca mutluluk ve başarı dolu günler dileğimle...

Genişletmek için tıkla ...

Yanlışlamadır, doğru olan!Saygılar..

AndroNova' Alıntı:

Birşey soracağım ANGİE. İstemek duygusunu var eden nedir? Hisler mi? Akıl mı? Hangisi. Yoksa insanın kendisi mi? Bunu cevapladıktan sonra yol alabiliriz gibi.

Genişletmek için tıkla ...

İnsanın kendisi nedir?İnsanı sadece his sadece akıl olarak ele alamayız tabi ,tümel yaklaşmamız gerek, bir bütün olarak insan hem his hem akıl hem istekler hem...Dahada özele inmek gerek bence çünkü her bireyin olay devinimi farklıdır kimisi sadece duygularıyla ahmakça hareket eder kimisi sadece aklıyla kimisi sadece hazlarıyla...Bu devinim belirler aslında insanın kendisini.
Saygılar

Sevgili köşem; şu an bunalım hattındayım..Ve kimseyle paylaşmak istemiyorum.Dünya daraldı adeta..
En mantıklı şekilde çözümleyeceğimi biliyorum,tek bildiğim bu zaten.Ama nasıl???
Kırmada,n incitmeden,gemileri yakmadan,ipleri kopartmadan???
Offf ya,bazı anlar neden bu kadar zor olabilir ki?Hele benim için???

Bu köşe böyle üzgünlüklere alışık değil sanırım...Köşe adına sesleniyorum

Teşekkür ederim sevgili ve şirin aksiyom,beni gülümsettiğiniz ve içime su serptiğiniz için.
Sağlıklı diyalog ve empati sağlam ilişkilerin ve dostlukların,her şeyin zümrüt anahtarı.
Konuşmak ve sorunları tespit ederek,çözümü bulmak.İşte yine fazla ödün vermeksizin
başarımın ve mutluluğumun resmi

Çok doğru bir anahtar bu sevgili monaliza,nice nice doğru kapıların doğru anahtarla açılmasına... Saygı ve sevgiler.

Desteğiniz ve köşemi şereflendirdiğiniz için teşekkür ediyorum ve sevgilerimi gönderiyorum sevgili aksiyom.

Sevgili köşem;
Kişisel olgunluğumdan ve iç huzurumdan memnunum. Zaman zaman,çözümü zor olmayan ikilemlere yada çelişkilere ve zorluklara
kapılsam da,bunları çabuk ve kalıcı şekilde çözümleme özelliğimi de seviyorum. Ancak; bugün bir şeyin farkına vardım.Sanırım,
duygusal olgunlukta biraz gecikmişliğim var. Her olguda,yaşamın her anında,asla kendimi zorlamamaksızın ölçüyü koruyabilen,
dengeyi sağlayabilen ben; sevgi duygumu çok yoğun yaşıyorum. Kendimi tanımaya başladığımdan bu yana değişmedi bu özelliğim.
Yaşama,aileme,doğaya,hayvanlara,insanlara,değer verdiğim her şeye,ama en fazla "sevdiğim insan" a verdiğim değer???

Zor seviyorum, gerçek sevgi anlamında. "TUTKU" değil benim ki. Çünkü,her ne olursa olsun mantığımı ber taraf edemiyorum.
Oysa tutku'da mantık pek işlevsel olamaz. Kusurum; seçerek de olsa ne varsa çok sevdiğim,sevgi manyağı yapmakÇiçek,hayvan,hobi,
yada insan. Taşkın duygular da yaşamıyorum, melankolik de hissetmiyorum.Ruhumdaki dengeyi seviyorum. Sevgilerimin karşılığını da
görüyorum. Bundan da mutlu oluyorum. "Sevgi,emek ister, emek veriyorum, meyvesini de alıyorum"

Yine de,duygu açısından,kendimi biraz daha olgunlaştırmak istiyorum. Sevgimden kimsenin şikayetine tanık olmadım henüz,olmamalıyım da.
Kedimi bile sevgi manyağı yaptım,ne mutlu bana,O'da beni sevgisinin manyağı yaptı. Cinsinden kaynaklanan tüm mağruriyetine rağmen

YAŞAMI SEVİYORUM..YAŞAMIN İÇİNDE NE VARSA,KÖTÜLÜKLERDEN GAYRI,HEPSİNİ SEVİYORUM.Her zaman sevdiğim gibi...
Her zaman seveceğime inandığım gibi...

Yazının hoşluğundan ötürü kendi adıma teşekkür ederim.Sevgiden bahsetmişsiniz ve dolu dolu çok yaşadığınızı söylemişsiniz,sevgi güzeldir,olmalıdır ama baktığımızda mantıksal olmayan sevgiler çoğu zaman bireylere zarar vermiştir;intiharlar,sevgili kavgaları,bağımlılık,aşırı haz istemleri gibi gibi...Mantıksal sevgi demeniz çok hoşuma gitti aksi taktirde zarar verici olabiliyor.
Bazen dolu dolu yaşamak ve karşılığında tabir olarak ''hakedilmedik şeyler'' yaşamak insanı dolu dolu yıpratıyor bu yüzdendirki ben akıl ve sevginin dengesinden hoşlanıyorum düşünen mantıksal sevgileri asıl sevgi olarak görüyorum.
Belki çok soğuk gelebilir ama emin olun ki böyle sevgiler daha anlamlı,yararlı ve sevgiye yakışır oluyor..
Saygılar ve sevgilerle =)

Ben de Teşekkür ederim sevgili aksiyom. Sevgi;gerektiğinde acı da çekmeyi içerir. Genelde "o fas"lına aşk diyorlar. Acı ve özlem de içerdiği için olsa gerek adı değişik oluyor.
Belki de genel anlamda sevgi;karşı cinse duyulan yoğun duygu,düşünce yaklaşım eylemleri gibi algılansa da,salt anlamı bu değil bence.Dolu dolu yaşamaksa;EVET..DOLU, DOLU SEVMEKTEN
GEÇİYOR bence de.acıtarak,kanatarak belki,ama yıkarak,ezerek ve yok ederek değil.

Aşk;
Azat ettim artık
Geçtim sevdandan
Bir gece yarısı
Bir caddenin başında
Bir sinema panosundaki
Bir aşk filminin
Fragmanına hapsettim,
Seni.
Damarımda kan,
Dalgalarımda damla,
Ruhumda zerre
Olmayacaksın artık.
Bende olmayacaksın
Bundan böyle,
Değilsin derdime çare
Sana;
Sevgiden,
Kine dönme
Payesi bile vermeyeceğim.
Gerçek görünen sahteliğinle
Ruhumu kirletmeyeceğim…

Köşem,seninle başbaşayız yine..İnterneti ortak kullandığımız komşumun sözleşmesi Nisan'da bitiyor. Ben istersem sözleşmeyi uzatacaktı,istemezsem iptal ettirecek ve kendisine vın alacakBugün detaylıca düşündüm bu konuyu ve devam etmeme kararı aldım..Yani sana veda etmem yakın görünüyor sevgili köşem..Ayrılık zor veya dayanılmaz gelirse,ben de vın alırım yada eskisi gibi kendim bağlatırım..Belki de,sanal alemden uzak kalmak iyi bile gelebilir.Bakacağım,zaman ne gösterecek???

kuytu ormanın derinliklerinde; sessizlik içerisinde çığlık atar şarkılarım..
yolunu kaybeden bir yol gezer sürerken kendi ayak izlerini
savaşır insanoğlu ençokta kendi içindeki sesle..
oysa kaşif bir dağın uğultuysla uyanmalıdır güne
arıların su birikintilerinden yapraklardan su içişinden tut
çalılıklarda fısıldaşan tavşanlara kulak vermelidir
kuşluk vakti uyanıp göğe savrulan kuşlardan ziyade
tüm bunlara anlamını katan insan hep uyanıktır..
içimizdeki bu çok seslilik ve sessizlik
olsa olsa bir düşün statikliği olabilir ki
köşen burada gürül gürül çağlıyor..

hem zaman dediğin nedir ki; farkı varmıdır tarladaki ürünü öğen değirmenden... yüreğin.. yüreğin seninde dediğin gibi insanlığındır onlar sahip çık hep.. esenlikle kal monaliza.. sevgi sağlık barış ve huzur hep seninle olsun.

Çok iyisiniz sevgili kuzeys.Dizeleriniz bal,biraz da ilaç kıvamındaydı. Anlamak,anlaşılmak,paylaşım,paylaşmak ne de hoş değil mi,yüreklerin boğuldu anlarda özellikle.
Keşke;gidişler de/çaresizliğe rağmen/,gelişler kadar haz verici olsa. Teşekkürler yüreğinize. Sağlıcakla ve mutlu kalın sizde. Saygıyla..

Merhaba sevgili köşem...Yine aklıma sen geldinYa sıkılıp üzüldüğümde koşuyorum sana,yada çok güldüğümdeNedense bu akşam gülerken,gülerek geldim buraya...Her şeye at gözlüğü ile bakan,beyinleri kirli sularla yıkanmış bazı insanların dar bakışlarından uzaklaşmak için geldim şu an buraya...Kim ne hali varsa görsün demek istiyorum. İnsan,özüne böylesi mi düşman olabilir?Böylesi mi kör olabilir? Yada özünü mü farklı hissedebilir ve yanlış işater eder,tanımlar kendini?

Özden kastınız nedir sevgili monaliza,İNSAN olmak mı?Artık o özüde reddediyor insan,üst-insan diyor kendi kendine.İlk başta acı çekiyor reddediyor uzak geçmiştekileri...zamanla anlıyor ve aydınlanmanın sloganını haykırıyor ''Anlığını yaşama cesareti göster!''.....

Sevgili aksiyom,özden kastim "İNSAN OLMANIN AYRICALIĞI"..Maddesi ile maneviyesi ile insan...
İnsan surati dahilinde olmakla,gerçekten insan olmanın ayrımı...Kavrama kabiliyeti inceliğinin
önemi ve özeni...
Aldatmacalı bir moderniyet modası derdinde darmadağın olmuş ruhların acınası halleri.
Daha ne olsun ki?

Zaman nasıl da hızlı geçiyor.Aylar olmuş köşeme sığınmadığım.
Bu zaman zarfında neler yaşandı neler...
Acılar,kızgınlıklar,mutluluklar,üzüntüler,öfkeler,sevinçler.
Akıllarda ve yüreklerde kalanlarsa çoğunlukla güzellikler.
Öfkemi çabuk yenebilen bir insanım,seviniyorum bu yüzden.
Kin tutma huyum yok,affedip,hoşgörebiliyorum;üstüme fazla gelinmezse tabii.

Üstüme fazla gelinirse...
Yüreğim incitilirse...
Vay haline beni üzenin,
kırıp incitenin...
Eskiden böyle değildim.
Daha sakin,daha hoşgörülüydüm.
Zaman;
geri istiyorum eski sabrımı ve yaşam aşkımı...