İnsanlar neden birine ihtiyaç duyar ?

İnsanlar neden birine ihtiyaç duyar ?
Arkadaşa,dosta,sevgiliye,aileye niçin ?
Yalnızlıkla geçen bir hayat olmaz mı ? Ben insanın içindeki boşluğu kendisinden başkası dolduramaz diye düşünmekteyim.
Kendimi tanımak için kimsesin olmaması gerekir. Eğer kimsen olursa ona göre davranır ona göre hareket edersin aslında sen sen olamazsın sadece onlarla olmak için öyle olursun. Buda gerçekte kim olduğun arayışına baya zarar verir gibi düşünmekteyim. Ayrıca bir insan diğerler insanlardan etkilenir,özenir oyle olmaya çalışır bu cidden kimliğe baya zarar vermez mi ?

Insan tek basina hayatta kalma endisesi olmadigi tropik bir adada dogup buyuse, kendisi mi olur yani?

dünya algımızla,inançlarımızla,düşüncelerimizle psikolojimiz nasıl şekillendiyse öyle yaşıyoruz sonuçta..belkide sosyal bir canlı değilizdir..bu genel kanıya genelde hepimiz inanırız..

(önceki yazım ne kadar karışık olmuş berbat ifade etmişim tekrar okuyunca kendim bile anlamadım bu yüzden değiştirdim)

İnsan yalnız kaldığı vakit kendini mutlu hissedebilir. Geçici olan bir şeydir bu. Bir sürü sorularla boğuşur ve kafası iyice dolar. Boşaltması lazımdır beynini. Bunun için paylaşacak biri arar. Eş, dost, sevgili. Ya da herhangi biri. Birileriyle bir şey paylaşmak insana rahatlık veriyor evet. Bu biyolojik açıdan da kanıtlanabilen bir şey. Bazılarımız bir arkadaşımız yanında daha mutlu ve güvenilir hissedebiliyor kendini. Biraz da beyne söz geçirmekle alakalı.

GöreBilenKör' Alıntı:

İnsanlar neden birine ihtiyaç duyar ?
Arkadaşa,dosta,sevgiliye,aileye niçin ?
Yalnızlıkla geçen bir hayat olmaz mı ? Ben insanın içindeki boşluğu kendisinden başkası dolduramaz diye düşünmekteyim.
Kendimi tanımak için kimsesin olmaması gerekir. Eğer kimsen olursa ona göre davranır ona göre hareket edersin aslında sen sen olamazsın sadece onlarla olmak için öyle olursun. Buda gerçekte kim olduğun arayışına baya zarar verir gibi düşünmekteyim. Ayrıca bir insan diğerler insanlardan etkilenir,özenir oyle olmaya çalışır bu cidden kimliğe baya zarar vermez mi ?

Genişletmek için tıkla ...

yani bu soruyu ve soruları soruyor ve düşünüyor olduğunuda zaten kendinizi üç çocuk babası ve annesi-zaten annesinin babasının yada özkardeşlerinin (doğal toplumsal faktörlerin ve mirasın/özgeçmişin-ekinin kendi içinde dayattığı) ve başka şeylerinde çevresel faktörlerin/toplumsal dinamiklerin doğal etkileşimli sorunların dayattıkları ile boğuşurken ve herkesle paydaş boğuşurken buluyorsunuz;

yazdığımı/yazdıklarımı sildim/d-silmişim şimdi alıntılıyorum diye ; her neyse ;

İnsan kendi kendine yeter mi yetemez mi?

Yetemez.

Yetse insan olmazdı.

İnsan eksiktir.Kimisinin zihni,kimisinin fikri,kimisinin sevgisi.Eksiklerle yaşamayı öğrenmiştir insan.Ancak onun eksik gelip,eksik gideceğini öğrenemez.Aynaya düşen aksin peşine düşer.Neden abi? Neden? Zarar vereceğini bile bile insan neden düşer eksikliklerinin peşine?

Cevap basit.İnsanın yaratılışından bellidir bencil yaratıldı.Sen sanıyor musun ki insanlar seni seviyor?Sevmiyor.Çünkü onlarda eksikliklerini doldurmak için sana yem atıyor sadece.

Bir güle bak,bir ağaca bak,bir binaya bak.Ne görüyorsun? Bir resim.Sadece bir resim.Neden biliyor musun?Eksiği yok o baktığının.Sevgiye,ilgiye ihtiyacı yok.O yüzden senle etkileşime girmeye ihtiyacı yok.

Nasıl acı verici değil mi?

GöreBilenKör' Alıntı:

İnsanlar neden birine ihtiyaç duyar ?
Arkadaşa,dosta,sevgiliye,aileye niçin ?
Yalnızlıkla geçen bir hayat olmaz mı ? Ben insanın içindeki boşluğu kendisinden başkası dolduramaz diye düşünmekteyim.
Kendimi tanımak için kimsesin olmaması gerekir. Eğer kimsen olursa ona göre davranır ona göre hareket edersin aslında sen sen olamazsın sadece onlarla olmak için öyle olursun. Buda gerçekte kim olduğun arayışına baya zarar verir gibi düşünmekteyim. Ayrıca bir insan diğerler insanlardan etkilenir,özenir oyle olmaya çalışır bu cidden kimliğe baya zarar vermez mi ?

Genişletmek için tıkla ...

İnsan yalnızlıktan bir süre sonra sıkılacaktır çünkü paylaşmadan yaşamak bir noktadan sonra yetersiz gelecektir. Toplum ve çevrenin insan üzerinde etkisi büyüktür fakat kişi kendini özgürleştirerek de toplum içinde yaşayabilir. Krishnamurti, toplumun en büyük hapishane olduğunu ifade etmiştir. Kişi içindeki "ben"i ararken veya boşluğu doldurmak isterken ister istemez toplum kurallarının dışına çıkamaz fakat yine de tamamen toplumdan uzak kalmak gerekmiyor. İnsan başkalarının gerçeğini yaşamak yerine "hakikat"i aramanın bir yolunu bulmalı ve bulduklarını da paylaşmak yönünde çaba sarf etmelidir yoksa eskiden günümüze herkes inzivaya çekilip, bildiklerini kendine saklamaya çalışsaydı ne düşünürler olurdu ne de bizler!

GöreBilenKör' Alıntı:

Yalnızlıkla geçen bir hayat olmaz mı ?

Genişletmek için tıkla ...

Çok var, milyonlarcası..

Ben insanın içindeki boşluğu kendisinden başkası dolduramaz diye düşünmekteyim.

Genişletmek için tıkla ...

Boşluğu "doldurmaksa" maksat, diğerlerine ihtiyaç tükenmez.

Boşluğu alt edemeyeceğinin idrağına varmış bir zihin istemsizce de olsa yalnızlığı aramaya başlıyor.

"yalnızlıktan zevk alan, ya ilkel bir hayvan, ya da bir tanrıdır" (Aristo)

Değerli yalnızlık diye bir söz vardır bazen en güzeli bu şekilde davranmaktır, birine ihtiyaç duymadan da yaşanabilir. Tek başına tiyatroya,sinemaya veya yemeğe gidilmiyor mu? Birisine ihtiyaç duyarsan bu durumu sana karşı kullanırlar, yanında olmak istemediğin birisine muhtaç kalmak, çok ürkütücü göründü:redface: