Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
boş gevezeliği bir yana bırakmak koşuluyla; konuşmak, kendini ifade etmenin önemli biçimlerinden biridir ve kendini ifade etmek (ki bu aynı zamanda 'kendini gerçekleştirmek demektir'), 'kendi olmanın' olanaklı tek yoludur... başka bir deyişle, kendini ifade etmeden 'kendi olabilen' hiç kimse yoktur ve olamaz... dolayısıyla, 'söz gümüşse, sükut altındır', değil; söz gümüşse, sükut paslı bir gazoz kapağıdır....
İsteyen su-sar isteyen konu-şuradan buradan devam eder,epeyce güzel fikirler aktarılmış.Bir önceki mesajımın hemen üstündeki yazı bayağıdır gözüme takılıyordu,sırf geyik olsun diye değil merakımdan sormuştum..Siz takılmadan asıl konudan devam edebilirsiniz..özür..
'Susmak' bi haksızlığa karşı susmak günümüzde aciz olarak nitelendirdiğimiz insanların takındıklarını düşündüğümüz bir çeşit olgu değil mi ? O yüzden yerine göre susmakda fayda vardır ama daha da önemlisi konuşmanın boyutu ve kimle yapıldığıdır.Yani 'Söylediklerin karşındakinin anladığı kadardır' ve 'Ben söylediklerimden sorumluyum anladıklarınızdan değil' mantığı konuşmanın ne boyutta olduğunu zaten vurguluyor.Susmak en son çare olmalıdır sonuna kadar inanılan şeyler konuşarak açıklanmalıdır ve ancak insan ümidini kaybettiğinde susmayı bi çözüm olarak görür o yüzden 'Susmak bazen (Ama bazen) en güzel cevaptır.
Susmak ya da konuşmak bir söze bağlı kalınarak seçilecek bir şey değil.
Birisiyle tartışırken doğru biliyorsan konuş. (Kim olursa olsun.) Baktınız adamın ikna olacağı yok, kör cahil o zaman susmak daha iyi oluyor.
Üniversitede felsefe ve sosyoloji derslerim var. Sınıfta bazen öyle tartışmalar yaşanıyor ki içimden gülerek susuyorum.
"Umarım ne demek istediğimi anlamışsınızdır." deyip sözümü bitirmiyorum. Yani diyorum ki an geliyor, yanlışlar doğruları susturuyor ve doğrular da yanlışların konuşmasına izin veriyor.
Eğer gerçekten söyleyeceğin söz boş değilse, bir anlamı varsa konuşmaman hatadır. O zaman susmak bırakın altını kömür bile olamaz. Ama ortam konuşacağın söze müsait değilse veya söyleyeceğin anlamsız birşeyse bir zahmet sus. Bu durumda susmak elmastır...
"Sözün bittiği yer" diye bir cümlenin arkasındaki sessizlik, suskunluk ürkütücü gelir bana fakat çok konuşup, boş laf üretmektense yerine göre suskun kalmayı tercih ederim.