Arama sonuçlarınız

Ölüm üzerine çok düşünen ve sorgulayan biri olarak bir nevi sonsuz bir melankoli içerisinde olduğumu hissediyorum. Ölüm fikri yaşamı gözümde anlamsızlaştırıyor, ortalama 70 yıllık bir ömür için bu kadar uğraşmak mantıksız geliyor bana. Bu düşüncelerin fazla pesimist olduğunun farkındayım lakin...

İnsan bir kere sorgulamaya başlayınca ister istemez dünyadan soyutlanıyor. Ardından varoluşunun anlamsızlığını farkedince de boşluğa düşüyor. Bu boşluk hissinden kurtulmak, varoluşsal depresyonu aşmak sizce mümkün müdür?