Arama sonuçlarınız

.

Kalbinden bir ses duydu, Sordu, sen kimsin? Ben tanrı. Sordu, nasıl birisin? Kalbi dile geldi, başladı anlatmaya... Ben karakterliyim, erdemlilerin en erdemlisi, erdemin biricik kaynağı benim, Severim erdemlileri, sadece erdemlileri. Sordu, erdem nedir, anlat bileyim, hem sen beni sev, hem ben...

Eğer tanrı kendisini bizzat tanıtsa, anlamak için yine insani özelliklere başvurmayacakmıydık? İnsani olması gerekiyor zaten. Böyle tanrı olacağına hiç olmasın demek yerine veya bu benim hoşuma gitmiyor ama Allah'ın bir bildiği vardır deyip sineye çekmek yerine, Allaha yakışmaz demek ve Allaha...

Başkasından duymuş olabilirim ama özümsedim, yani bu hayal artık tamamen bana ait. Kalbim tatmin, yani gerçekten inanıyorum, ikinci bir seçenek yokmuşçasına. Böyle bir hayal, umut canlıdır.

Doğru, kişiden kişiye farklılık gösterebilir. Her insan kendini tanımalıdır ki kendisi için doğru olanı yapabilsin. Bir başkası onun adına karar verirse, bu karar eksik, yanlış olabilir. Ancak tanrı birdir, şahsi doğrular üzerinden bir tanrı tanımı yapılmamalıdır. Ne yazık ki tanrı, toplumdan...

Sorgulamayı bıraktım abi. Uzun bir arayışın ardından pek çok konuda sonuca vardım. Benim inandığım Kuran alışılmışın dışında, kelimelerin anlamlarına kadar farklı bir Kurana inanıyorum. Eğer böyle yapmasaydım ben de Kurandan soğurdum. Ama yine de tanrı ve ahiret inancımdan vazgeçmezdim...

Kendi kendine oturup düşün, öldükten sonra dirildiğini ve cennete girdiğini hayal et. Hayata ve birçok şeye bakışın iyi anlamda değişir. Yararın büyüklüğünden dolayı ihtiyaç diyorum. İyisi varken kötüye talim etmek, ihtiyacı görmezden gelmektir. İnsanın iyiye, daha iyisine ihtiyacı var.

Nasıl mutlu oluyorsan öyle yaşa abi, bir şeyler tamamen beyaz veya tamamen siyah değil, eğer inancın verdiğinden çok alıyorduysa iyi ki bırakmışsın. Kaybettiğin "sevgin" de feda edilmeye değermiş. Bence inanmak için bir delile ihtiyaç yoktur, adı üstünde inanç zaten. İnanmayı kendim için çok...

Sen inanmıyorsun, ben inanıyorum, ikimiz de haklıyız. Bu bir çelişki değil. Herhangi bir delilim yok, sadece inanmayı tercih ediyorum. Ortada aşikar bir delil olsaydı haksız olurdun. Kardeşinin sorduğu sorunun tersi de sorulabilir, inanınca ne faydası olacak? Benim inanışımda inanmayanlar da...

Kimse inkar eden birinin anladığını söylemez, eğer anlasaydı inanırdı derler. Bu yüzden hep anlatmaya çalışırlar. Şöyle de olabilirdi: Anladın ama sana uymadı demek, peki. Ben senin anladığını düşüyorum abi. Uymamış işte. Sana uymayan kısımları ballandırıp sana yedirmeye çalışıyorlar. Allah...

Doğru ve yanlış birbirinden ayrıldı, doğru yol açık seçik olarak parladı. Buna rağmen uzak durdular, doğru zor geldi, zor olanı yanlış ilan edip öylece yaşadılar. Kimse inkar etmesin, etseler bile kazanan onaylayandır. Doğru felaha erdirmezse yanlış doğruya karışır, karışan ne bir doğru ne de...

İnayetimi bir kenara bırakıp, sadece kendi halime bin defa bakarım; en çok da nasıl kıvrandığıma, bakarım ki, ağıtlarım gökyüzüne ulaşsın, gökyüzündeki melekler bana ağlasın, meleklerin serzenişi acımı dindirmez ama bilirim ki benim için ağlayanlar bana ümit veriyorlar. Hülasa, korkularım ümide...

Dakikalar ve saatler ve günler ve yıllar ve bir ömür hiç değişmeden aynı kalınır mı? Yoksa bir ömür dönem dönem farklı gözlerle mi yaşanır? Çocukken kimleri dinlerdik? Gençken kimleri dinledik? Yaşlanınca hala aynı kişileri mi dinliyoruz? Kolayın ardından gidenler ilk karşısına çıkan kişiyi...

Memleket özlemi, Aitmişim gibi... Kaçıp uzaklaşmayı dilerdim, Sanki gidecek daha iyi bir yer varmış gibi. Alın elimden her şeyimi, Ama geri verin, Geri verin sanki kıymet bilmişim gibi. *** Uzun yazılar da bir çırpıda okunur, okunur da elde ne kalır? Anlık bir keyif gibi, sonrası donakalır...

Gecenin bir vakti uyuyakalmışım. Ben uyumayı pek sevmem, kendime vakit ayırmak varken... Kendi isteğimle uyuduğum görülmemiştir benim. Ne zaman uyusam, hep uyuyakaldığımdandır. *** Bir başkasına gülümsemeyi unutan, çıkarcı bir toplumda yaşadığımdandır, ben de gülümseyemiyorum. Uzakta bir ülke...

Bölüm 3: Kiraz'ın Ölümü Aniden ölmemeyi huy edinen ailenin biricik kızı ölüm döşeğinde: Kiraz: Bir başıma kaldım sonunda, huzurla doluyorum. Yaşadığım hayat, tanıdığım insanlar. Çok güzel bir hayat yaşadım, bir burukluğum yok, yarım kalan bir hevesim yok. Göçen dostlarımın yanına gidiyorum...

Bölüm 2: Kiraz Durmuş, acayip bir soru sormuş? Haydaa, neden böyleyim, beni kemiren bir hisleyim. Aramış, sormuş, durmamış ama yine de bulamamış. Biri varmış öte diyarda, ismi Kazım. Eh, bunun ismini duymuş varmış yanına bir şey öğrenirim diye sokulmuş. Yanına sokulunca bu sefer duydukları...

Bölüm 1: Ahlak Boş zamanın var mı? Yoksa bul. Gelecekten gelmiş bir adama herkes az da olsa vakit ayırır. Gelecek bugünden doğar. Bugününü gelecekteymiş gibi yaşayan birisi hangi zamanın insanıdır? Kılıçlar geçmişse barut gelecektir, aynı anda bulunabilir. Eli bıçak tutan siz eski kafalılar...

Bir zamanın daha başlamadığı dönemde başka bir zaman varmış. Heyecanlı olaylar için akıllı varlıklar gerekli olduğundan bazı canlılar aklı kazanmış. Etoburlar akıllanınca acımaya başlamışlar, çünkü avları da kendileri gibi akıllanmış. -Kardeşim, ava çıkmadan daha, kana susamış gözüküyorsun...

İnsan kedi değil ki ulaşamadığı ete mundar deyip geçsin. Güzel bir şey görünce peşinden koşarız, gerçekten bazı şeylerin, güzelliklerin farkında olmamak bazen daha iyi olabilir. Karşılıksız aşk gayet doğal bir şey, anlaşılır da. İnsan güzel olanı ister, vazgeçemez. Aşk şu dünyadaki en büyük...