sevgi

sevginin gücü, güce olan sevgiyi yendiğinde ve sen başkasının yediği tokadı kendi suratında hissettiğinde, bir adım daha yaklaşmış olacağız ütopya diye adlandırılan o hep hayal sandığınız dünyaya.kim ne derse desin hırs,kıskançlık,bencillik doğamızda yoktu bizim..ama çok güzel öğrendik başkalarından..artık elindeki çekici bırak ki, herşeyin çivi olmadığını anlayasın...

Sevgi'nin gücü günümüzde yön değiştirdi değil mi?
İnsanoğlu doğanın dengesini bozduğu gibi sevginin de
dengesini alt-üst etti.
Katılıyorum size.

Önemsemeden sevgi olmaz; önemsemek için bir emek harcanmalıdır; emek ile yoğrulan her olgu gücünü emekten alır. Salt tüketen insan sevgiden yoksundur/güçsüz/sefildir. Ne ki, görünseller/görünenler/algılananlara bakıldığında sevgi bir derya-deniz gibi akmaktadır; kabına sığmaz; herkes bir şeyleri sever, herkes birçok şeyleri sever! Oysa sevenlerin sayısı sevildiğini düşünenlerin sayısından daha çok çıkar! Görünsel ile gerçek arasında giderilemez ve açık bir fark ve çelişki çok net bir şekilde görünmektedir. İnsanı ararken insan salt kendini mi aramış olur? Sevginin bir paylaşım biçimi olduğunun unutulduğu gün-bugündür ağaçlar gölgesiz kalmıştır. Ne, neden önemseniyor/önemsenmiyor ise sevgi denilen o bitmez derya-denizin ölçüsü ancak bunlar kadar olacaktır.

Sevgi değer vermekten doğmuştur. Kendimize önemli gelen ve buna değer yüklediğimiz kimselere veya daha genel anlamıyla varlıklara sevgi gösteririz.Bu bir akrabamızda olabilir,bir komşumuzda veya yurt dışında tanıştığımız bir arkadaşımızda . Burada önemli olan sevgi oluşabilmesi için değerin o varlığa yüklenilmesi söz konusu olmasıdır.

Konu hakkında farklı düşüncesi olan var mı?