Şairin Sessiz Yürüyüşü...

Yıkık bir şehirde insan ne gezer? Üç-beş karga, sen; bir de yağmacı...


Kızıl konfetiler serpilmiş gün yorgunu şehrin semasına

Bir meyhanede üç-beş adam sohbette; az ötede çiçekçi

Beli bükük, yüzü asık; dönüyor biri yalnızlık yuvasına

Sokak başında sohbette gençler, sigara satıyor marketçi



Göçenler çoğalıyor, sonbahar rüzgarı savuruyor saçları

Kimi mont giymiş, kimi kısa kollu, nezle grip çoğu

Uğurluyor gri şehir, sessizce göçüp giden kuşları

Bir köpek lokantaya bakıyor, ne bilsin varı yoğu

Akbil ile aşk bir arada ne gerek
sahte cennetler var, varmak gerek
Koltuk,halı vesaire...
insanlığa duygu vesaire ne gerek

Parasız insana yaşamak ne gerek
paralılar var sana ne gerek
araba, yat, kat vesaire...
kalbin satılık ise ne kadar gerek

Sokakta hayvana aş ekmek ne gerek
evde var güzelleri, size ne gerek
fino, van, iran vesaire...
kalbin yoksa sokakta sana ne gerek

Alkışla, yaşa; utanma sana ne gerek
herkes bu işte, geri durmak ne gerek
rihanna, gaga, adele vesaire...
çoktan ölmüşsen selaya ne gerek

Fakir-fukara aç sefil; sana ne gerek
kapa gözünü, sana görmek ne gerek
radyo, dergi, ruj vesaire...
vicdan susmuş ise kulağa ne gerek

savaş, ölüm, soğuk sana ne gerek
bak keyfine, senin nene gerek
bar, pavyon, gezi vesaire...
ağlamayan göze, mendil ne gerek