Öylesine...

Hayat içerisinde hepimiz bir mücadele veriyoruz aslında çok ileriye mi gitsem yoksa çok geriden mi gelsem bilemiyorum bir yerlerden yazmaya başlamak en iyisi diyebilirim...

Çocukken büyümeyi çok isteyen biriydim büyümek ve büyük insan olmak istiyordum bende abilerim gibi işe gitmek ve kendi paramı kazanmak istiyordum zamanın evrelerinde bana büyük abilerim büyümeyi bu kadar isteme günün birinde küçük olmayı çok özlersin diyordu...

Aslında küçük olmayı çok özledim neden mi? ,
Esas ana gayem eğer küçüklüğüme geri dönebilirsem benden hayatımdan ayrılan sevdiklerim yeniden yaşamış olacaklar ve onlara sevdiklerimi daha fazla söylemiş olmam olacak kendime dair ise özgürlüğümün kısıtlanmayan dairemin keyfinide sevdiklerimle beraber daha yakınen çıkarmak istemem olacak...

Hayatımda kendime dair çok birşey istemeyen biriyim hani ihtiyacım olsa bile gidip birinin kapısına yada birine söyleyip ihtiyacımı belirten biri değilim olanla yetinmeyi ve varolanla mutlu olmayı ve etrafımı mutlu etmeyı başarabılen biriyim...

Bana gunun birinde sevdiğim bir abim sordu ne olmak istiyorsun yada hangi iste olmak istiyorsun diye...

İnanırmısın yerimde başka biri olsa sayar bir çok şey soylerdi ama ben dona kaldım 5 dk ciddiyim konuşamadım hayatımda kendım için hiçbirşey dusunmemıstım ki çalışmadığım yerden soru gelmişti 5 dk sonra soruyu tekrar sordugundan verdıgım cevap bılmıyorum değip konuyu degıstırmış olmam oldu

Hayatımda uzun yıllardır aglayamıyorum sureklı guluyorum gozlerım doluyor ufak tefek yaşlar gelıyor ama aglayamıyorum ılk defa gecende bırşey ıçın aglamayı zorda olsa başarabıldım o da çok sevdıgım ve kendı ellerımle besledıgım kedım boncuk ıcın oldu sokakta beslıyordum hergun kendısını gormek ıcın kayınvalıdeme gıder bırbırımıze sarılır bırlıkte uyurduk adı boncuktu seslendıgımde gelırdı onu o kadar çok sevmışım kı benden ayrıldıktan sonra onu daha çok dusunur oldum cunku elden yıyebılıyordu dısarıda yemek bulamaz ve yasayamazdı bır gun benden sessız bır şekılde ayrıldıgında çok uzuldum ve uzun yıllar sonra aglayabılmılştım ama kendısını kaybettıgım ıcın cok mutsuzum halen onu çok özluyorum...

Mahallemızden gecerken yaslı bır cıft vardı onları çok severdım aslında sevmeyı ve hayatı sevmeyı bana öz dedem ogrettı dıyebılırım nasıhatlerını çok dınlıyordum benım ıcın harıka bır dedeydı...herneyse yaşlı çift beni her gördüklerinde bana selam verirlerdi onları görmek içinde bende sureklı onların ordan gecerdım hergun camda denkleşır bırbırımıze selam verırdık kendıklerını cok sevıyordum benım dedem ve babannem erken yaşta olduler o yuzden onları kendı dedem ve babannem gıbı severdım...

önce dede ayrıldı sonra 2 ay sonra babanne ayrıldı aslında hayatımda buna benzer bır cok sevdıgım ne varsa benden ayrılıp gıttı buradan ne anladım bılıyormusunuz sevdıklerımın benım ve hayatım ıcın aslında ne kadar degerlı ve guzel olduklarını anlamam oldu...

Aslında onları severken kalbıme onlara daır bırşeyler ekleyebıldıgımı anlamam oldu aslında hayatı tanımlarken yada anlamlandırırken yaşama yenı şeyler ekleyebılmem gerektıgını ogrenmem gerektıgı oldu...

Aslında onları severken onlar bu dunyadan gıtmış olsalar bıle halen onların sesı kulagı oldugumu farketmış olmam oldu aslında onlar gıtseler bıle bana hayata daır ogretılerının halen var oldugunu ve yaşatan sadece ben olsamda bırılerı oldugunu farkettım...

Kım bılır belkı gunun bırınde kendı evladım olursa bende bu degerlerı belkıde bu evladıma aşılarım umudu ıcındeyım onlar kadar başarılı olabılırmıyım bılemem ama en azından deneyecegımı ıyı bılıyorum yeter kı evlat hayırlı evlat olsun...

Sizler benım gibi dusunurmusunuz bılemem ama ben hayatımın her alanında çok dusunmeye çalışıyorum o kadar çok şey dusunuyorum kı bazen o kadar detaylar ı anlamlandırmaya çalışıyorum ki bazen durmalısın dıye kendıme dıyebılıyorum fakat dusunmenın benım hayatımın bır parçası oldugunun farkına vardıgımda aslında nesnelere ve objelere anlamlar ve ısımler vermem gerektıgının farkına vardım...

Dusunmek aslında benı hıc yormuyor aslında hayatta benı hıc yormuyor çunku hersey hayatta mutlaka bır yol ve nefes bulabılıyor önemlı olan neler olduğunu farketmeye başladığımda aslında bu hayatta nefes alabıldıgım her an ıcın şukretmem gerektıgının farkına vardım...

Hayatımda bırden fıt yukarı çıktım bırden ıse fıt asagıya ındıgımde oldu ve genellıklede sıklıklada ınıslı de olsa cıkıslıda olsa hayatım olagan seyırde devam edıyor aslında hayatıma yaşantıma daır ozentıler hıç eklemedım sadece ufak hedefler koydum hayatım anlamsız olmasın dıye onun dısında ozentı hıç olmadı kaldı kı kendımı hıç şımartmadım çızgım bozulmasın dıye başarılı oldugum anda oldu olmadıgı anda ama her duruşta nefes almasını ıyı ogrendım...

Hayatımın en zor yıllarını yaşadığımda hemde çok zor yıllarını yaşadıgımda etrafımda olan ınsanların aslında yanımda olmadıklarını farkettım bazıları harıc anladım kı bu hayatta ne durumda olursam olayım hayat ıcerısınde yalnız ve tek oldugumu farketmış olmam oldu hayatımdaki zor yıllarımdan sonra kendımı toparlamaya başlayınca etrafım yenıden toplanmaya başladı fakat bu sefer mesafelerı ve cızgılerı ben koymaya başladım cunku gercek dost her anınla senın yanında olandır ı cok ıyı ogrendım...

Aslında hayata daır ılk zor anım degıldı fakat en çetını bu oldu dıyebılırım..kendımce bir çok dersler odevler ve sorumluluklar ve hatta yukumlulukler çıkardım ama hayata ve yaşama dair asla kusmedım cunku ben guclu ve ıradelı bır ınsandım bır sekılde ustesınden gelebılecegımı dusundum gelenın allah tan oldugunu ve kaderımın yenı bır sınavı oldugunu dusundum...

İşin en guzel yanı neydı bılıyormusunuz...

O kadar uzun bır zorlu maceradan sonra yuce ALLAH ın benı sevdıgı kulun yanına goturmuş olmasıydı buna çok sevındım hanı bazı anılar vardır soylenmez ya ıste bu da o cınsten..

Hayata daır çok şeyler her geçen gun ogrenıyorum ve ogrendıkçe yapılan hataları ve dogruları gun ıcerısınde sentezlıyorum ve yaşantıma artı ve eksılerı degerlendırerek yon verıyorum öyle yapmamda gerekıyor...

Yaşamımda ınsan olan ve ınsanı degerler ıcerısınde kalan kımseyı dışlamıyorum fakat sınırlendıgım ve öfkenlenıp kızdıgım anlarda ınsalara karşı olabılıyor bu da tamamen ınsanı davranışların ınsancana olmamasından oturu oldugu ıcın oluyor....

Hayata daır o kadar kendı adıma buyuk beklentım yok soyledıgım uzere ufak şeylerle mutlu olmayı başarabılıyorum hayatımda o yuzden kendıme daır buyuk hayaller hış kurmadım var olanı ekleyerek ve yenıleyerek ve yorumlayarak paylaşmak çok hoşuma giden birisiyim..


herneyse yaa kendimi anlatmayı sevmiyorum bakıyorum da yazılar kendimi anlatmaya donuk gıdıyor o yuzden bu günlük yazıları siteye yazmayı burada noktalıyorum....

Yeni yılın hepimize güzellikler getirmesini temenni ediyorum Sevgilerimle.

Öylesi...