- Konbuyu başlatan
- #1
F
faust
Ziyaretçi
Daha önce ki konulardan hückel yaklaşımı ve dalga fonksyonu üzerine fazlasıyla durmuş,bu yaklaşımlarda i ve j atomlarının çakışma integralleri fonksiyonunun determinant düzlemde tek bir atom için 1’e eşit olduğunu ve bu değeri alan sistemlerde i,j atomlarında toplam değerinin 0 olduğunu söylemiştik,işte bu yapıların dalga fonksiyonlarına uyarlanmasıyla,sistemde atomlarda ki elektronların yük yoğunlukları kolayca bulunabilir ve elektronun belirli değerleri kesin olarak saptanabilir formülasyonlarda,örneğin bir atomun lineer kombinasyon uyarlaması
Ψ=c(i).X(i)+c(j).X(j)
Denkleminde yerine konulur ve birim hacim olarak da yazılırsa elektronun çakışma integralleri kolayca bulunup elektronun yük yoğunluğuna ulaşılabilir,bunu da formülde yerine koyarsak
∫ψ²dτ=∫∑c₁²X₁²dτ+∫∑c(j)²X(j)²dτ
=∑c₁²∫X(i)²dτ+∑c(j)²∫X(j)²dτ
Denklemine ulaşmış oluruz,fakat bu denklem çakışma integralleri için geçerlidir,yani mutlak olarak bize elektronun yük yoğunluğunu vermeyecektir,burada atomik orbitallerin dalga fonksiyonları integral değerini verdiğinden çakışma integralleri,fonksiyonun sadece 1’e eşit olan değerini verecektir,bu durumda fonksiyonumuzu yani mutlak olarak elektronumuzun yük yoğunluğunu bulmak için şu denklemleri kullanmamız gerekiyor
Z₁=X-[x(x/x)²+x(-x/√x)²] =X
Z₂=X-[-x(x/√x)²+x(x)²]=X
Burada X değerleri bir moleküler yapının orbitallerinin dalga fonksiyonlarında ki değerleridir yani toplam orbitallerde ki elektronların dağılımıdır,X değerleri yerine elektron değerlerini konulursa mutlak elektronun yük yoğunluğu bulunabilir ve bu değerler orbital sayısının yarısı kadar bir değerdir tahmini olarak ama asla ondan daha fazla değildir,bununda sebebi dalga fonksiyonlarının orbitaller de ki elektronların dizilimlerinde ki lineer seri gruplarıdır.
İsmail Çelik
Kaynak:
Prof.Dr.Fevzi Köksal – Doç.Dr.Rahmi Köseoğlu – Kuantum Kimyası (Bilim Yayınları-2012)
Ψ=c(i).X(i)+c(j).X(j)
Denkleminde yerine konulur ve birim hacim olarak da yazılırsa elektronun çakışma integralleri kolayca bulunup elektronun yük yoğunluğuna ulaşılabilir,bunu da formülde yerine koyarsak
∫ψ²dτ=∫∑c₁²X₁²dτ+∫∑c(j)²X(j)²dτ
=∑c₁²∫X(i)²dτ+∑c(j)²∫X(j)²dτ
Denklemine ulaşmış oluruz,fakat bu denklem çakışma integralleri için geçerlidir,yani mutlak olarak bize elektronun yük yoğunluğunu vermeyecektir,burada atomik orbitallerin dalga fonksiyonları integral değerini verdiğinden çakışma integralleri,fonksiyonun sadece 1’e eşit olan değerini verecektir,bu durumda fonksiyonumuzu yani mutlak olarak elektronumuzun yük yoğunluğunu bulmak için şu denklemleri kullanmamız gerekiyor
Z₁=X-[x(x/x)²+x(-x/√x)²] =X
Z₂=X-[-x(x/√x)²+x(x)²]=X
Burada X değerleri bir moleküler yapının orbitallerinin dalga fonksiyonlarında ki değerleridir yani toplam orbitallerde ki elektronların dağılımıdır,X değerleri yerine elektron değerlerini konulursa mutlak elektronun yük yoğunluğu bulunabilir ve bu değerler orbital sayısının yarısı kadar bir değerdir tahmini olarak ama asla ondan daha fazla değildir,bununda sebebi dalga fonksiyonlarının orbitaller de ki elektronların dizilimlerinde ki lineer seri gruplarıdır.
İsmail Çelik
Kaynak:
Prof.Dr.Fevzi Köksal – Doç.Dr.Rahmi Köseoğlu – Kuantum Kimyası (Bilim Yayınları-2012)