Masum İnsanlar Neden Acı Çeker?

İnsanların cevabını aradıkları öncelikli sorulardan bir tanesidir. Öyle olması da doğaldır çünkü adalet arayan gözler, adaletsizlik olarak niteledikleri bu durumun nedenini merak etmektedirler. Çoğumuz bu soruyu kendimizce cevaplamışızdır. Peki size göre bu sorunun cevabı nedir?

Ferdinand Bardamu' Alıntı:

İnsanların cevabını aradıkları öncelikli sorulardan bir tanesidir. Öyle olması da doğaldır çünkü adalet arayan gözler, adaletsizlik olarak niteledikleri bu durumun nedenini merak etmektedirler. Çoğumuz bu soruyu kendimizce cevaplamışızdır. Peki size göre bu sorunun cevabı nedir?

Genişletmek için tıkla ...

gözlerini sadece bu dünyaya dikenler,adalet yok gibi algılayabilirler.Oysa bu dünya sadece bir ruyadan ibarettir.
bebek doğarken anne neden sancı çekmek zorundadır,büyük buluşlar neden sancılı fikir çilelerinin peşinden gelir,büyük zaferler neden büyük yıkımlardan sonra gelir.........
manevi doğumda bile içsel çilelerle olgunlaşılmadan hakikatin kokusu alınamaz.
neden yemek ağza layık olmak için ateşte pişirilir,neden altın saflaştırılmak için ateşe atılır,neden çeşmi bülbül bir sürahi yapmak için kum ateşte eritilip cam olur?
çile,değişmek için,olgunlaşmak için,
çile çekmemiş bir peygamber var mıdır.? ya filozof?bilim adamı?sanatçı?mutasavvıf?

"Masumiyet nedir?" diye bakıldığında suçsuzluk, günahsızlık, saflık, temizlik vb. gibi niteliklerle ilişkilendirildiği görülüyor. "Acı çekmek" de ceza olarak görüldüğünde, masumun cezalandırılması gibi bir adaletsizlik ortaya çıkıyor. Bu sorunun anlamlı olabilmesi için öncelikle bir "yaratıcı"nın var olması gerekir gibi duruyor. Aksi halde acı çekmenin masum olmak yahut olmamakla ne gibi bir ilişkisi olabilir? Bir suç tanımı yapılmış ve bunun üzerinden masum olma-olmama durumu belirlenmiş olmalıdır.Eğer masumiyet ve cezalandırma arasında bir ilişki varsa "cezalandıran kimdir?" sorusunu sormak mümkündür. Belki de kullandığım "yaratıcı" kelimesi yerine "otorite" kelimesini ikame etmek--yerine kullanmak-- daha isabetlidir. Çünkü bir otorite varsa; illa da insanı yaratmış olması gerekli değildir.Sorular çoğaltılabilir: Otorite kimdir? Masumiyet neye göredir? Suç nedir? Neyi cezalandırmaktadır? vb. Eğer bu soruyu bu şekilde soruyorsak aklımıza gelen ilk şey ilahi adalettir. Yani memleketimizin hukuk sistemini kast etmeyiz. Bence bu kısmı da düşünülmesi gereken bir meseledir. Neden aklımıza ilkin bir hakimin yanlış karar vermesi yahut kanunlarımızın, adalet sistemimizin yetersizliği gelmez de ilahi adalet gelir? Böyle düşünmeye alıştırılmışız. Adaletin gökten indiği fikrini kanıksamış bir çoğunluk, adaleti ilahiye bağladığından sorunu pratikten kopuk bir biçimde algılamaktadır. İnsanoğlunun teori ve pratiği idealist bir biçimde ayırmış olmasının etkisi, burada da kendini gösteriyor bana göre. Konu konuyu açıyor... Felsefenin güzelliği de burada. Bir soru bin soru doğuruyor, her doğumla bilinç tazeleniyor.

. Çünkü bir otorite varsa; illa da insanı yaratmış olması gerekli değildir.Sorular çoğaltılabilir: Otorite kimdir? Masumiyet neye göredir? Suç nedir? Neyi cezalandırmaktadır? vb.

Genişletmek için tıkla ...

otorite,ilahlık davasındadır o zaman efenim.Firavun gibi;"sizin en ala rabbiniz benim" demektedir." ben sizin babanızım ben ne dersem o olur" demektedir.bu tanrıcılık oynayanın keyfine ters düşen herşey suçtur bu durumda.
Kuran;" insan zaim ve cahildir "der.neyin cahili? en başta kendisinin.Kendini bilmeyen insan cahildir,zalimdir.zulmetmek onun ayrılmaz vasfıdır.Kime zulmeder?en başta kendine ve halka halka etrafına.Hatta elinden gelse tüm dünyaya.

insan kendini masum hissettiğinde acı çekmeye başlıyor. ben bu acıyı pek sevmem. yani masumiyetin o dayanılmaz duyarlılığı. her halükarda hatalıyız, mutlaka hatalarımız vardır. kendini eleştiremeyen, hatalarını göremeyen ve sürekli başkalarını suçlayan kişiler acı çekmeye mahkum oluyorlar.
acı çekmek demek biraz da acıya yenik düşmek olduğundan, bu durumun yani masumiyetin o mahzun duruşunun kabul edilebilir yanı olmamalıdır ya da hoş görülmemelidir. hoş görülse bile bu hoşgörü zamanla kişiyi şımartabilmektedir.
kendi adıma masum olduğumu düşündüğüm anlarda normal halimden daha güçlü ve savaşır halde olurum, gözüm döner acıyı def ederim üzerimden...

çok basit... bu dünyada acı çeken insanlar, zaten( çoğunlukla) masum insanlardır... ve bu durum da, dünyada adaletin bulunmayışındandır... ama neden adalet yok... bence, belki iki ayaklıların ikiye ayrılmasındandır...

Masum insanlar acı çeker... Çünkü kendilerini çok yabancı hissedecekleri kadar kirlidir yaşadıkları dünya.

evet kirletilmiştir... iki ayaklıların ikiye ayrılıp sayıca küçük bir kısmının, geri kalan geniş kesimler üzerinde egemenlik kurmuş olması adaleti olanaksız kıldığından, büyük çoğunluğa acı çekmek düşer...

Önerme “masum insanların acı çekeceği” ön-kabulüne dayandırıldığına göre bunun karşısında “masum olmayanlar acı çekmez” düşüncesi saklı bulunmaktadır. Masumiyet, kirletilmemiş, saf, arı ve temiz olmayı ifade eder. Suç ise belli yer/zaman dilimindeki toplumsal yaptırıma bağlanmış edimi...böyle olunca suçsuzluk ve masumiyet aynı olgu olarak değerlendirilemezler. Her ne kadar bin yıllardır “masumiyet karinesi” suç ve ceza kavramları ile yakından ilişkilendirilmiş ise de; masumiyet olgusu suçsuzluk olgusundan daha geniş bir içeriğe sahiptir. Her birey doğup-büyüdüğü toplum tarafından bir şekilde giydirilir/kuşandırılır/cilalanır; bu edimler canlı-doğayı yeniden paylaşabilmek için üretime yönelmedikleri sürece bireyin kirlenmesine/masumiyetinin ortadan kalkmasına neden olur. Yer-yüzündeki tüm çocuklar istisnasız masumdurlar; onların masumiyetlerini alanlar/çalanlar-çırpanlar/kirletenler yine istisnasız büyük olanlardır. Öyle ise her toplumun –yer ve zaman ayırmaksızın- büyüklerinin –ki, bir zamanlar çocuk ve masum oldukları da dikkate alındığında- toplumsal kirlenmeye karşı ne derece bireysel ve toplumsal karşı-koyabildikleri ile yakından ilgili bir sorundur.

“acı”/eza/üzüntü psikolojik, bedensel ve ikisi bir arada duyulan bireysel ve toplumsal bir üzüntü/süreçleridirler. Yukarıdaki analizden hareketle görülebileceği gibi masum olmayanlar da acı çekebilirler. Her acı çekenin mutlak surette masum/kirlenmemiş olması ne doğru bir önermedir ne de mümkündür. Öyle olsaydı acı çekenler yalnızca çocuklar olurdu.

konu, birazcık ciddiyetle ele alınırsa, sn. evren'e hak vermemek elde değil... suçsuzluk, masumiyeti garantilemediği halde; suçun, suçluyu kirletmesi kaçınılmaz olduğundan, suçsuzluğu masumiyet için gerek ama yeter olmayan koşul olarak düşünebiliriz, sanıyorum... kuşkusuz masum olmayanlar da acı çeker... ama eylemli ve ağırlıklı olarak suçsuzların / masumların acı çektiği olgusal bir durumdur... en ağır acıların yaşandığı bir savaş sürecinde, 'karar verici' durumunda olmayan masumların, kadın ve çocukların koşullarını düşünürsek; çıkarları için savaş çıkaran asıl suçluların yerine esas olarak masumların harcandığını yadsıyamayız... dolayısıyla adaletin bulunmadığı bir ortamda, acı çekmeyi (ya da çekmemeyi) suçluluk / suçsuzlukla ilişkilendirmekten çok, ekonomik, sosyal ve siyasal alanda güçlülük ve güçsüzlükle ilişkilendirmek yerinde olur, diye düşünüyorum...

masum insanlar acı çekmez.
bkz. : ben

raskolnikov' Alıntı:

masum insanlar acı çekmez.
bkz. : ben

Genişletmek için tıkla ...

bu konu bağlamında acı kavramı, 'vicdan azabından' ibaret olmadığı için; pek de haklı görünmüyorsunuz...

"Masum insanlar acı çeker", "Her acı çeken mutlak surette masumdur" anlamına gelmez ki! Tıpkı "Çinliler kısa boyludur" demenin"Her kısa boylu mutlaka Çinlidir" anlamına gelmeyeceği gibi... Masum insan da açı çeker, masum olmayan da... İnsanoğlu bu koca ömür içinde o kadar farklı durum içine girer ki zaman zaman acı çekmemesi mümkün değildir. "Masum insanlar acı çeker" sözünde, sırf masum olmaktan kaynaklanan acılar kast ediliyor. Yani başka herhangi bir nedenle acı çekmek için ille de masum olmak gerektiği gibi bir yaklaşım yok bu sözde.

Depremde sadece meyhaneler değil, mabedlerde yıkıldığı için acı çekerler...

bu soruyu sorup, sonra bunu dayanak alıp teolojik bir düşünceye ulaşmak aşagıdaki düşünce ile benzer mantalitedir.

Bu cümle "İnsanlar masum olmalarına karşın neden acı çekerler?" anlamındadır. Örneğin bir çocuk düşünün, 9 yaşında kansere yakalanmış ve büyük acılar çektikten sonra hayatını kaybetmiş. Masumsa bu kadar acı neden?

Soruyu soran biliyor olmalıdır ki ,bu tip sorulara metafizik alana geçmeden cevap verilemez. metafizik alanı reddeden biri bu soruyu neden sorar ki? ortak paydamız olan acıları alıp neden belirli bir düşünceye pay pay eder ki?

biyolojik/psikolojik acı çekmek ayrı bunun hak edilip edilmediğini değerlendirmek ayrı olgulardır. masum çocuk ve kanser örneği bu iki olgunun karıştırılmasından başka bir şey değildir. "hak" lar alanına geçildiği an değer yargıları tartışmaya dahil edilmiş olacaktır. masumlar acı çekmeyi hak eder mi sorusu ayrı bir soru olsa gerek. böyle bir soru için "masum" nedir tanımına da ihtiyaç vardır?

Maddenin/determinizmin bilincide yoktur metafiziğide. öyleyse bu sorunun bu ölçülerle cevabıda yoktur. hak yerine evrilme /değişim /dönüşüm falan demeliyiz. neden? diyebiliriz ama duygusuzca ve bilinçsizce naturel bir neden/nedensellik aramalıyız o zaman.. bu da şu şahane lojilerin işi olmalı bize söz düşmez herhal

Nejdet Evren' Alıntı:

biyolojik/psikolojik acı çekmek ayrı bunun hak edilip edilmediğini değerlendirmek ayrı olgulardır. masum çocuk ve kanser örneği bu iki olgunun karıştırılmasından başka bir şey değildir. "hak" lar alanına geçildiği an değer yargıları tartışmaya dahil edilmiş olacaktır. masumlar acı çekmeyi hak eder mi sorusu ayrı bir soru olsa gerek. böyle bir soru için "masum" nedir tanımına da ihtiyaç vardır?

Genişletmek için tıkla ...

Öncelikle ben bu soruyu "masumlar acı çekmeyi hak eder mi?" şeklinde anladım. Masumiyet kavramından da "hak edilme" ifadesine bağlı olarak suçsuz olmayı anlıyorum. Yani insan suçsuz ise, neden cezalandırılır? Söz konusu çocuk suçsuz/masum ise sahip olduğu hastalığa neden yakalanmıştır/cezalandırılmıştır? Sizin "ayrıdır" dediğiniz olgular arasında toplumsal anlamda bir neden sonuç ilişkisi kurulmuştur.