Kum Saati

Zamanın çok engin derin sahifelerinden insanlara uzaklardan gelen o ince narin bir ses...

Belki çok uzaklarda bir yerlerde halen bir umut var olduğunu bilmek çok güzel olsa gerek...

Mektuplar tane tane yazılır çoğu zaman oysaki içlerinde hani benim inci taneciklerim diyenlerin seslerini işitir olur insanoğlu ve koca kainatt peki kaç kişi inci taneciği olabiliyor??? kaç kişi hayatından kendisinden başkası için mücadele verebiliyor??

çok öncelerden herşey insanlık için güzel başladığında yeni sayfalar için umut dolu güzel anları hepbirlikte yaşayacağımıza söz verirken geçmişten bugünlere geldiğimizde oysaki hep birbirimize karşı bir hırs ve hınç içerisinde olduğumuzu farkedebildik...

Hayatımızda neler yaptıysak bir türlü kıramadığımız şu zincirler birbirlerimiz arasında güç gösterileri savaşı haline geldi...

Zamanın derinliklerine mesajlar yollasak belkide hiçbirşey gerçek aslına ulaşamayabilir çünkü aşamadığımız gerçekler hayatla birlikte bizleyken sanırım eses derinliklere ulaşabilmemiz çoğu zaman zor olacak...

Biliyoruz anlıyoruz dinliyoruz ama iş uygulamada gerçektende çok zor....

Bugün tonlarca liret dağıtanlar yarın dünyada dağıtabilecek birşeyler bulabilecekler mi acaba???

Bazen dünyada anlaşılması zor sahifelerde kendi yapınla bir arada kaldığında görebildiğin tek şey insanların birbirlerine karşı ne denli farklılaştıklarıdır...

Kainata evrene baktığında görebiliyorsun ki burada bu dünyada sadece insan yaşamadığı...

Dünyada yaşayan diğer canlı türleri kendi aralarında hayat mücadeleleri verirken yüzlerindeki ve hayat yaşamlarında ki mahsumluğu ve güzelliği gördüğünde anlayabiliyorsun ki bence asıl güzel olanlar bunlar diye...

Onlar yani diğer canlı türleri insandan daha öte.. amaçları sadece yaşamak için zincirdeki paylarının haklarını alıyorlar olmaları, onlar doyduklarında doyduk şükür değip önüne bir başka tas yemek geldiğinde ben zincirdeki halkamdan payımı aldım karnımı doyurdum değip dokunmayabiliyor ki benden sonraki rızkını alıp kullanabilsin diye...peki insan bunu yapabiliyormu ?? yada düşünebiliyor mu??

Bazen saaatlerce diğer canlı türlerini izlemek bakmak istersin oysaki vakit soy ağacı insan için o kadar uzun süre değil...

Zamanın hangi diliminde insan doğarsa doğsun içlerindeki o benlik duyguları bununla birlikte haşet anları insanın doğasından çok öte farklı bir yerde olabildiğini farkedebiliyoruz çoğu zaman...

Bugün herşeyi ilk günkü kadar saf temiz ve berrak anlatmak ister insanın kendi ama buna ne insan hazırdır nede dünyanın gerçek yapısı...

hayatta yaptıklarımızla övünür sunduklarımızla ise güç gösterisini haşikar eyleriz oysaki gerçek tek sanatçının ve eser sahibinin sunduklarının ihtişamı ve büyüklüğü biz insanlarda hiç görülmez...çünkü insan düşünmeyi değil sadece tüketip kendini övmeyi daha çok sever bir yapıda...kimbilir belki bir gün gerçek sahibimizi yani gerçek yaratıcımızı İNSANLIK olarak hatırlayabiliriz..

Geçmişte çok uzak yerlerde bahsettiklerinde bir yaratıcı var eseri şunlar dediklerinde aslında günümüzde de çok şey insanlara farklı gelmiyor çünkü günümüzde de yaratıcı ve sanat eserlerinin muhteşem sahibi halen hatırlanıyor olmakta ....ama herşey hatırlamakta mı hayır eğer hayat bu kadar kolay olabilseydi o zaman kazanmakta basit olabilirdi..

Bazen mücadele gerek bazen inanmak gerek bazense imanı sağlam tutup ben sana inandım yüce rabbim diyebilmek gerek...

Sizler dünyada ahkam heserken dünyadaki oluşturduklarınızla övünüp gövde gösterisi yaptığınızı sanarken o muhteşem yüce yaratıcı o muhteşem sanat eserleri sahibi bir gün olsun ben yaptım demedi bir gün olsun eserlerinin ihtişamı altında insanlığa gövde gösterisi yapmadı...

Çünkü o yüceydi çünkü o makamların en büyüğüne sahipti..Ne güzel bir ihtşam ne güzel bir snaat sahibi huzurunda değil köle olmayı insan dağlar gibi erimeyi ister...

Önüne tonlarca engele koyacaklarmış....kim koyacak hangi güç insanı rabbinden ayrı koyacak...insan ne zannediyor kendini....üç beş makam üzerinde olup üç beş paraya sahip insan burada gücüm diyor öyle mi madem bu kadar güçlüsün madem bu kadar kudretlisin o halde dünyanın bir benzerini inşa etsene...

Madem elinde ki o muazzam metal yıgınlarına güveniyorsun unutma firavunda elindeki o dönemin en güçlü silahlarına güveniyordu hiç kullanamadan sular altında boğuldu...

sen ki vicdanı yokedip kalpleri körertip korku saldığında biliyordun ulaşamayacak kapılar vardı işte bu kapıların öncüleri seninle değildi olamazdida....

çükü terazi kaydıysa o terazi dengeye bir şekilde yeniden gelir çünkü burada insan veyahut hiçbir kimse güçlü değildir..

Onun ihtişamını her düveldeki yaratılmış herkes bilir....onun makamının yüceliği onun endamı estimi yeryüzünde toz tanecikleri ağlamaya başlar rabbim bize kızma diye çünkü o gürledimi yeryüzünde herşey yerinden oynar....

hanimiymiş benim karşımda duran güçlü olanlar çıkın der ortaya o gün kimseye çıkamaz çünkü o gürlemiştir çünkü yer yerinden oynamıştır ...

Dünyada keyif çatanlar dünyada güç kuranlar onun karşısında sesini duyduklarında erirler kaçacak yer ararlar o güvendikleri ise kendilerinden çoktan kaçmıştır bile....

onlar övündüler onlar güvendiler onlar güce inandılar oysaki geçmişte yanılanlardan hiçbir farkları yoktu...

Yaratıcı istiyordu ve diyordu ki...

Ey insanlar güzel kullar olun salih ameller işlerin yer yüzünde insanlığa dair iyi işler yapın ama aynada önce ilk kendinizi doğrultun diyordu....

Suçlamayın birbirinizi ezmeyin iyilikleri körertmeyin diyordu o bize çok şey dedi...

Peki bizler ne yaptık....??

Birbirimize karşı gelmiş geçmiş tüm zamanlar boyu hep acılar hep üzüntüler hep korkular yaşattık revamıydı onca insanın ölmesi revamıydı senin ihtirasların heveslerin yüzünden kundaktaki bebeklerin ölmesi...

hiç düşünmediniz

hayatınız boyunca bir kere olsun hiç ağlamadınız mı....?

hiç demediniz mi biz ne yapıyorz biz neden insanları kundaktayken yaşamlarını alıyoruz diye...??

herşey şu para için mi ?? aramızdaki şu ayrılıklar makam güç ve saltanat için mi??

neden hak olanı seçmek varken neden birbirimize karşı acılar yaşatıyoruz??

Gerçekte bizler bu değiliz ama şu büyülü dünyanın şu geçici makamları bizleri körertiyor bizleri birbirimizden ayırıyor...

Hani birbirimize karşı akıl ve irade den bahsediyoruz ama iş güzel gençlerin çocukların bu dünyada asrı saadet mutluluğunu yaşaması varken zor olanı seçiyoruz birbirimiz din dil ırk diyerek ayrı safa koyup vahşice hesaplarla yok etmeye çalışıyoruz...

Hayır bu bitmeli bir yerlerde durabilmeliyiz...

Öğrenmeliyiz birlikte insanlık olarak hareket edebilmeliyiz....hata yapana dünyada kötülük yapana sesler çıkarabilmeliyiz karşılarında durabilmeliyiz...

onlar kötülük yaparken nasıl siz iyilere karşı dik duruyorlarsa biz iyilerde dik durabilmeliyiz...

ama bizler kötüyüde ayırmamalıyız aramıza almalıyız aramızda sevgiyi kardeşliği birlikteliği insan için yaymalıyız...

Bugün iyilik yapan şu dünyanın nadide çiçekleri olan güzel insanlar....

iyiilikleriniz ALLAH rızası için yaymaya devam edin Atın kırlarda koştuğu gibi koşun birbirinizle iyiliklerde yarışın durmayın daim ileri değin koşun

çünkü birbirimize ihtiyacımız var...

artık aradaki çıkarları bir kenara bırakalım artık zaman yeni acıları yeni üzüntüleri istemiyor...

Koca koca büyük insanlarsınız ama anlayamadığınız birşey var oda gelecekteki kuşakların mutlu olabilmesini görememeniz olmanızdır...

Bu dünya büyük ve kocaman hepimize yeter ve artarda

Bugün dünyanın neresinde olursa olsun eğer mutlu bir çocuk mutlu bir aile portresi görebiliyorsak emin olun dünyadaki tüm hazinelerden daha değerliler...

hepimizin hayatta birer vakit ve yaşam dilimleri var....hepimiz zamanımız gelince bu hayatta göçüp gidicez yani bizim bu dünyadaki makam yada şan şöhret bize herhangi bir fayda ölümü durdurma anlamında vermeyecek....

belkide dünyada zengin çok rahat yaşayabilir ama hayatta birrşeyler kazanılırken aslında kazandığımız kadar da veriyoruz...

zengin olan mutlu değil zengin olan yukarıda yalnız zengin olan güvenecek insan bulamıyor zengin olan zaman sonra en yakını tarafından sırtından vuruluyor fakir olan ise özeniyor daha fazlası için bazen eziyor bazen eztiği kadar kazanıyor ama her yukarıya çıktıgında hep birşeyler kaybederek ilerliyor...

zamanın ilerlemesi kum saati gibidir dünya her dönüşünü tamamladığında hergün biraz daha yaşlanıyor oluyoruz...

eskiden çocuktuk daha eskiden ise bebektik geriye insan çok kez gitmek istiyor ama ileriye gidiyoruz her ileriye gittiğimizde ise yaşlanıyoruz yaşlandıkça farklı duygular istekler hevalar vss oluyor...

Bazen insan başını uzak yerlere gitmek istiyor çünkü artık insanın olduğu yer artık başka duyguları benimseyenlere güzel gelmiyor çünkü o benliği kaybetmişiz o kardeşliği o güzel duyguları birbirimize has özentileri kaybetmişiz varsa yoksa dünya yaaa elbette dünya güzel ama güzele nasıl baktığımız önemli...

ona bakarsanız marsta güzel ama yaşayamayız dünyada ki gibi çünkü biz dünyada güzeliz çünkü bizim evimiz dünyanın kendisi....

Ama dünyada bizler geçici bir duraktayız çünkü esas olan güzel yer çok muhteşem çok harika yani paha biçilemez....denilir ya güzele bakarsın ama güzeli nasıl gördüğün önemli...

Bugün selam herkese verilir ama her insan selamı alırmı bilinmez (belli şartları göz önünde bulundurulması unutulmamalıdır)...ama bize düşen aramızda selamı yayabilmektir...

Yüce ALLAH kainatı yaratırken bir çok muzzam ve güzelliklerde sunarken aslında bizlerde hayatımızda anlamsızca bir çok entrikalar ve hatalar peşinden koştuk....bir çok insanı anlamsızca eleştirdik ve dedikodusunu yaptıık anlamadık bilmedik dinlemedik....

herşeyi kendi etrafımızda görebildiğimiz kadarıyla değerlendirmeye çalıştık...

Bugün sizler rahat yataklarınızda başınızı koyup uyurken geceleri sizleri düşünüp üzeriniz üşümesin etrafınız soğumasın diye sizler için nöbet tutan güzide insanlar oldu...

Bugün sizler rahat köşelerinizde tv başlarında otururken sizler için dua eden ağlayan insanlar oldu

hangi biriniz kaçınız kaçını görebildii.??...

sizler sadece kendi çıkarlarınız için birşey çabalarken onlar herşeylerini ortaya koyarak sadece insanların mutluluğu için ALLAH rızası için emek ve alın teri verdiler...

onlar yolda yarım kaldıkların ayakları sendelediklerinde ALLAH ım bana güç ver beni ayakta tut yardımcı olabilmeme vesile kıl ömrümü azda olsa uzat diye yalvardı çünkü kundakta bebekler insanlar ölmesin istediler belki kavuşabilirim belki yardımcı olabilirim dediler...

sizler onlar hakkında çok şeyin dedikodusunu yaparken onlar duydukları halde duymazdan geldiler...

sizler kapı köşelerinde kötü emeller planlarken kimse bilmediğinizi sandığınızda onlar sizleri biliyor görüyor ve duyuyorlardı...

geceler onlar geçmek bilmiyordu hegün neyle uyanakcaklarını bilmiyorlardı hergün kendilerini düşünemez haldeydiler çünkü onlar sizler için çabaladılar sadece bizler iyi olalım diye...

çünkü onlar değerli peygamberlerdi....herşeylerini ortaya koydular herşeylerini bir kenara bıraktılar...

zenginliğe güce kavuşacaklarken hayır dediler....sizler gibi davranmadılar sizler gibi insanları üzmediler onların yokluğu onların sıcaklıklarının eksiklikleri yüreklerimizi her geçen gün kavururken sizler anlamsızca nedensizce insanları öldürmeye onların canlarını almaya hiçe saymaya koyuldunuz

umrunuzda değildi hiçbirşey çünkü hiçbir söz kulak asmıyor hiçbir şeyi dinlemiyordunuz sizlerin büyüklükleri buysa olmaz olsun sizlerin bu büyüklük denilen ihtişamlarınız

özledik o güzel peygamberleri özledik o güzel eksi insanları onlar sıcak doluydu onlar sevgi doluydu şimdi dünyada ufak güzel bir söz biri söylesin diye saatlerce bekler olduk kimse kendinden başka kimseyi düşünmez oldu....

herşey şu dünya için değil mi ???

Ayıp olsun hepimize şu dünyada birbirimize karşı sevgi yi bile çok gördük kimseyi ayırmıyorum ama son söz olarak şunu söylüyorum ...

Gelmiş geçmiş tüm Peygamberlerimize SELAM OLSUN

İyi ki siz güzel PEYGAMBERLER dünyada yaşamışlar VAR OLUN ALLAH SİZLERDEN RAZI OLSUN...,

Böyle..

Teşekkürler. Konuyu güncel tutalım herkes görsün