İnsanoğlu neden benmerkezci olmasına rağmen toplum dayatmalarına göre yaşamını şekill

Sanıyorum bu da bizim en çelişkili yanlarımızdan birisidir. Hem dünyanın bizim etrafımızda döndüğünü zannederiz ancak çevremizdeki dürtülere de kulak kabartmadan edemeyiz

[h=3]“ ASLINDA BİZ... ”[/h]Evet aslında biz insanız ,her ne kadar bazen hayvandan daha aşağı davransakta... Değer yargılarımız var , saygı duyduğumuz insanlar ve görüşler var. Bir kere misafirperverizdir biz ; tüm dünyaca taa Osmalı zamanından bu yana bilinen ,hoşgörü ile bir arada yaşayabilen bir toplumuz. Dostumuzun dertleriyle dertlenir , gözyaşı döker ve omzuna dokunuruz sımsıcak ellerimizle... Evet biz buyuz aslında ; sevdiğinin alnından öpüp evinin sultanı yapan erkekleriz , işten geldiğinde kocasına günün yorgunluğunu unutturan ve çocuklarına tertemiz bir gelecek verebilmek için durmadan çalışan ev hanımlarıyız , kardeşlerine sahip çıkan abiler ve ablalarız , torununu kucağına alamadan ölmemek için hergün Allah' a dua eden dedeleriz, anneanneleriz, babaanneleriz... Komşusu siftah yapmadan kendi müşterisini geri çeviren esnafız , bayramlarda ailesinin hatırını almak için dünyanın bir ucundan gelen akrabalarız, sevdiğine en güzel " seni seviyorum ' u" diyebilmek için kapı kapı arkadaşlarından akıl alan gençleriz , yolda yoksul gördüğümüzde karnını doyuran biziz , öğretmenler gününde çok sevdiği öğretmenlerine hediyeler alan beyaz önlüklü tatlı mı tatlı öğrencileriz. Komşusu aç iken kendisi tok yatan bizden değildir diyen bir peygambere sahibiz , "Samanyolu" şarkısıyla tüm kalplerin bir araya geldiği bir toplumuz , komşusuyla telefonda saatlerce kek tarifleri için konuşan kadınlarımız , kahvehanelerde tatlı ama bir o kadar da hararetli politika ve spor tartışmaları yapan erkeklerimiz , birbirinin kokulu silgilerini çalan ve sonra hemen barışan küçüçük ana okulu çocuklarımız... İşte bunlar hep biziz aslında dostlar.....

Evet aslında biz insanız, her ne kadar bazen insanların hayatlarının anlamı olabilecek kadar değerli olsakta... Kıskançlıklarımız var , ihanetlerimiz var , kırdığımız ve ahını aldığımız kalpler var. Bir kere ; sadık değiliz. Gönül ihtirasları uğruna; ona hayatını adamış karısını aldatan veya şiddet uygulayan erkekleriz , çocuğunu ağladı diye evire çevire döven kadınlarız , bırakacağını bildiği halde sevdiğinin ellerini tutan gençleriz... Bir kere biz ; başkasının mutsuzluğuyla mutlu olan insanlarız öyle değil mi? Hep bir adım önde olmak için dostunu hançerleyen arkadaşlarız , aile dostlarının kıymetini ; düğünde takmış olduğu altına göre belirleyen aileleriz , beğenmediği yahut tüketemediği yiyeceği dünyadaki yoksul ve karnı aç insanları düşünmeden gözü kapalı çöpe atabilen , bir kuru ekmek uğruna para isteyen yol kenarlarındaki yoksul kardeşini azarlayan , yol vermediği için kavga ve küfür edebilenler bizleriz dostlar... Kız çocuğunu paha biçilebilir bir eşya gibi görüp istemediğiyle baş göz eden , kız çocuk doğuran eşini erkek çocuk doğurmadığı için hayatından silebilen babalarız , çocuğunun üzerinde sigara söndürebilen ya da gözünden damlalarca yaş gelene kadar şiddet uygulayan anneleriz, yalan söylemeyi adet edinmiş insanlarız... İşte bunlar da hep biziz aslında dostlar...

Aslında biz ; hormonlarıyla beyni arasında gitgellerle sıkışmış, tamamen komplike ve en kötüsü; ne zaman , kime , nerede , neler yapabileceğini bilmeyen ; bir tatlı kaşığı iyilik , bir su bardağı kötülük ve iç harcı için ise ihtiraslardan ve melankolik düşüncelerden oluşan bir yemek tarifiyiz...
Hadi buyrun afiyet olsun...

ÖZKAN

Çünkü iki yüzlüyüz..çünkü korkağız..çünkü aciziz..çünkü gafiliz..çünkü muhtacız... vb vb

ve sonrada sürekli kendimizi kandırırız..bazen akla -mantığa bazen duygulara tutunuruz..ama illa ki birşeye tutunuruz..

Aslında rasyonel olarak tutunacak hiçbirşey yoktur.. bu hiçlik içinde en sağlam ve kolay olan imge, topluluk-toplumdur.. ve çoğumuz ona tutunmayı yeğler..

Hep daha fazlasını istiyoruz , başkalarının mutsuzluğuyla mutlu oluyoruz ... Mutsuzken herkes mutsuz olsun isteriz mutluyken herkes daha da mutsuz olsun isteriz