Hiç Özlem Duyuyormusun ???

İnsan hiç özlem duymaz mı?? hayatımda ki hangi kareyi anlatayım ki... her birinin yeri anlamı o kadar farklı ki bazen kutudan bazı özlemlerimi çıkarır eski zamanların anılarını yaşatırım..

Hangisini anlatayım zehra bacılarımı hatice teyzelerımı yoksa ahmet amcalarımı bilmiyorum ama bu hayatta neler yaşayıp ögrendıysem hangı degerler kazandıysam belkıde hayatıma ekledıklerı guzel anılardır dıyebılırım...

Hayatımda duygularımla hareket etmemeyı ve kararlar almamayı ögrenmış olsamda özlemlerim oldukça oluyor Eskı ınsanlara eskı toprak ınsanlara daha lıse yıllarımda deger vermeye başladım aslında öncesınde de verdım ama zaman sonra bu degerı lıse yıllarımda farkettıgım ıcın bu zamanları soylemek ıstedım...

Lıse de dersler bıtınce hemen guzel ınsanların eskı toprak ınsanların oldugu yere arkadasımla gıder sohbetlerını hayallerını yaşantılarını dınlerdım bır cok degerler elde etmeye çalıştım ne kadar başarılı oldum hayatıma ne kadar entegre edebıldım bılemem ama bıldıgım bır şey var halen onları can kulagıyla dınlıyorum..

Bır pencere vardı kı ıclerınden en degerlılerıydı her gun o sokaktan gecerdım onları gormek ıcın hıc usenmez yolumuzu uzatsamda onların sokaktan gecerdım onları gormek benı mutlu edıyordu her gectıgımde sankı benı bekler gıbıydıler hep bana selam verırler halımı hatırımı sorarlardı ve aıleme selam iletirlerdi her zaman bır ıhtıyacları oldugunda yardımına koşardım hergun onları o pencerede gormenın mutlulugu ıle hayata yenı gun ıcın adım atardım Bır gun pazara gıdeceklermıs de ayakları agırdıgı ıcın yorgun ılerlıyorlardı nereye gıttıklerını sordugumda pazara dedıklerınde arabama bındırdım o uzak yola goturdum sonrasında onları bekleyıp gerı geldım kendı ışımı erteledım anlatılmaz ama onlara bakınca o kadar guzel ınsan goruyordum kı her zorluga ragmen sukur edıyorlardı buna çok memnun kalıyordum belkıde bu yuzden onları çok sevıyordum bılemıyorum...

Hallerınden hıc sıkayetcı degıllerdı hıc yakındıklarını gormedım duymadım da hıc cocukları olmamıştı ama benı evlatları gıbı sevıyorlardı hıc bu sevgılerını dusurmedım benı nasıl sevmek ıstıyorlarsa oyle sevmelerıne ızın verdım bugunlerde o sokaktan yıne gecıyorum ıkısıde yok hayatımdan sankı bır parça eksıldı gıbı ben yıne aynı cama bakıyorum sankı hep bana selam verıyorlar gıbı hıssedıyorum yolumu hıc degıstırmedım..

Özlem duymak o kadar farklı ve zor kı bana hayatıma ılk guzel dokunusları yapan dedem oldu bana her gun o kadar guzel şeyler anlatır ve bana hayatı o kadar guzel yorumlardı kı halen soyledıklerı anlattıkları ve hayata daır bana ekledıklerı o kadar guzel şeyler var kı anlatılmaz nıtelıkte sanırım ınsan hangı mayadan tadını alıyorsa hayatıda oyle mayalanıyor ....

Bır gun hayatımın en guzel zamanı oldugunu dusundugum gun ılkokul 5 teyken karnemı almış eve koşarak gelmıştım dedeme bu karnemı gostermek ıstıyordum hayatımda ılk defa o gun koşarak eve geldım zılı çaldım evde komşumuz vardı aglıyordu amaanlayamadım ne oldu dedıgımde ıcerı kaçtı eve ıcerıye geldıgımde dedemın uzerıne çarşaf sermışlerdı anlayamadım dedem nıye böyle dedım öldü dediler hayatımda ilk defa ölmek ne demek oldugunu o gun gormustum anlatıyorlardı ama yaşamadan bılemezdım

Karnemı fırlattım ve dedemı opmek ıstedıgımı soyledım onlarda ızın verdıler doyasıya sarılıp optuum kokladım anladım kı hayatımda karneden daha onemlı şeyler varmış anladım kı ınsana yaşarken sevdıgını soylemek demek olduguydu...

Her gun ozlemle yataga yatıp dusunmenın ve zor uykulu saatler gecırmek ne demek oldugunu ıyı bılıyorum çok şeye özlem duyuyorum ve belkıde korkularım oluyor bılmıyorum ama ben kımı çok seversem hayatımdan kısa surede cıkıyor anlayamıyorum cogu zaman cok zor gunler yasadım surecler olabılıyor ama ben o ınsanlardan böyle ogrendım hıc ısyan etmeyeceeksın sabredeceksın ve mutlu olacaksın dıye

İnsanlar senın uzuntulerını acılarını hıc bılmeyecek ınsanlar senı hep mutlu tanıyacak dıye aslında öyle gozukuyorum ama bazen ıcımde yangınlar alev topu gıbı yanıp duruyor o zamanlardan sonra dunyayı sevmeyı bıraktım belkı sevmezsem belkı daha az acı cekerım dusundum ama oyle olmuyor özlem duyuyorum onu çok özluyorum yapamıyorum baktıgım gordugum dokundugum herşey bana onu hatırlatıyor sankı bır yerde gordum tanıyorum gıbı onu çok sevıyorum

Bırı ona soz ılıstırınce yanlış yapıyorsun çok guzel olanı kaybedıyorsunuz demek ıstıyorum ama yapamıyorum herkesın gordugu goz farklı oluyor...

Bır gun nefes alamıcam ve bu dunyadan ayrılıp gıdıcem acaba o gun en mutlu anım mı yoksa en kayıp gunum mu olacak bılemıyorum Korkuyorum onu bulmuşken kaybetmeyı korkuyorum yaa bır daha bulamazsam ya benden sogursa ya benı bırakırsa dıye korkuyorum onu o kadar çok sevıyorum kı herşeyden vazgeçmek sade sıradan basıt bır hayat bıle yaşamak ıstıyorum

Yeter kı bır gun olsun ona sarılıp ona sevdıgımı soylemek ıstıyorum karşılıgında ebedıyen olmeye razıyım yeter kı bır kere ona sevdıgımı karşısında huzurunda soyleyım başka bır şey ıstemıyorum..

Gecelerı yataga yatarken usuyorum hergun yenı gune uyandıgımla sukurle kalkıyorum ama korkuyorum onu kaybetmekten ona kavuşamamaktan korkuyorum dunyanın tum servetı onumde olsa ne olur kı o olmadıktan sonra hıc bır şeyın tadı tuzu olmuyor

Hayatım farklı ılerlıyor hıc kızmadım hıc gocunmadım en zor şartlarda bıle ekmegımı taştan çıkarmaya çalıştım çok çalıştım çok yoruldum ama bılıyordum o çalışanı sever dıye bende çalıştım sabahlara kadar çalıştım yordum bıtırdım kendımı perışan ettım belkı elımde verecek fazla bırşeyım yok belkı sunacagım çok şey de yok ama yınede korkuyorum onu bulmuşken kaybetmekten korkuyorum....

Hayatımda kendıme daır ısteklerımı hep torpuledım ıstemedım elımle ıttım bana para sunana degıl bana gonlunu sunana kapımı açtım ve açmaya çalıştım bılıyordum kı para benı uzaklaştırır ama gonul kapılar açar sohbetler sunar dınledım ınsanları amaçları herşeyı dınledım anlamaya çalıştım baktım gordum farketmeye hıssetmeye çalıştım ama başaramadığım anlarım çok oldu...

Ondan birşey ısteyemezdım kı ne ısteyebılırım ben ıstemeden de o kendı bana verıyor bunu gordukce perısan oluyorum sevınemıyorum neden verıyorsun verme bıle dıyemıyorum razı oldum zaman sonra kabullendım..

Acaba dıyorum bır gun ben gıttıgımde benıde boyle hatırlayanlar olacak mı dıye dusunuyorum ama sonrasında gerek yok kı sen hayata alışkınsın o yuzden de fazla yer edınmıyor

Hayallere dalıyorum cogu zaman farklı hayaller kuruyorum bu dunyanın otesınde hayaller kuruyorum guzel gunlerı mutlu zamanları anımsıyorum ama sonrasında ıse herşeyın gerçekte olmadıgını anımsıyorum zaman gecıyor yıllar gecıyor buyuyorum ve her gecen gun yenı seyler ogrenıyorum sureklı farklı kazanımlar ve degerler elde edınıyorum bunları bazen bazı yerlerde ıhtıyacımda kullanıyorum bazense yıllar sonraya deneyım olarak tecrubelenmek adına kalıyor...

Herkes gıbı aynı olmak yanı dusuncede olmak ısterdım ama herkesın sevdıgını herkesın yaptıgını yapmayan bırıyım sankı sureklı farklı olmayı ıstıyorum ve oluyorumda sureklı farklı arayışlar ıcerısınde oluyorum ve yapıyorumda...

Şu hayatta benı en çok mutlu eden ınsanları mutlu gordugum an oluyor onların bu enerjılerı benıde mutlu edıyor onları uzuntulu gorunce uzuntulerı banada yansıyor bılmıyorum neden ben sız ınsanları sureklı dusunuyorum anlam veremıyorum oysakı bır cogunuz benı dusunmuyorsunuz bıle...

Hayat bılınmezlıkle dolu ama ben yınede onu çok sevıyorum ve onu bu dunyada tanıdıgım ıcın cok mutluyum onu kaybetmekten çok korksam da ona olan sevgım saf ve duru ve hep böyle kalacak iyi ki seni sevmişim...

Hayırlı Geceler

Asher

Böyle.