Hayata Dair...

Aslında yazılara nasıl başlayacağımı pek bilemiyorum ama yazıları her zaman olduğu gibi akışına bırakıp yazmak istiyorum hem böylesi daha samimi hem daha doğal olacak yani hiçbir zaman yapmadığım süslemeleri yine yapmayarak olduğu gibi yazmak istiyorum..

Aslında kolay kolay duyguları paylaşan yada belli eden bir insan hayatımda olmayan biriyim bir çok duyguları kendi içimde yaşayan ve yaşatan bir insanım duygularımı ne zaman paylaşıma döktüysem o zaman duygu paylaşımlarımı daha net ifade edebiliyorum..

Aslında hayatımda bazen ne kadar çok doğru şeyler yaptığımı zaman sonra farkedebiliyorum mesela bir konu hakkında karar ve fikir alırken yıllar sonra bu dogrulukların ne kadar iyi şeyler olduğunu görebiliyorum..

2 gün evvel çok sevdiğim ama yüzüne karşı söyleyemediğim mahallemizde sevdiğim değer verdiğim dedem gibi gördüğüm komşumuzu kaybettik kendisine çok üzüldüm ve halen bu üzüntümü bastırabilecek birşeyler bulamıyorum sürekli aklıma geliyor bazen zorlanıyorum bazen bu hayatın ne kadar engebeli ve zorlu yıllarla dolu olduğunu görebiliyorum bazen düşünüyorum acaba beni de bu kadar seven birileri olabilecek mi diye ..

Kendilerini tanıdğım yıllardan bu yana çok sevdim işten geldiğimde beni beklediklerini ve beni gördüklerinde karı koca bana selam vermek heveslerinde olduklarını gördüğüm her an çok mutlu oluyorum bu özverilerine karşılık her bayramda ziyaretlerine gitmeye özen gösteren biriydim son ramazan bayramında ugrayamamıstım ve bunun için halen çok üzüntülüyüm artık beni gördüğünde bana selam verecek bir dedem yok öz dedem öleli yıllar oldu o da bana çok nasihat ve güzel şeyler söylerdi kendi dedem gibi görüyordum...

Kendileri bir gün ben arabayla garajdan çıkarken pazara gidiyorlardı karı koca olarak bende onlara nereye gidiyorsunuz dediğimde pazara değince binin arabaya sizi götüreyim dedim o kadar sevindiler o kadar mutlu oldular ki bir insanı mutlu etmek o kadar kolay ki yeter ki denemesini dogru zamanda dogru yerde bilelim ...

Kendilerinden gelen bir ALLAH razı olsun ve yanagıma kondurdukları bir öpücük beni o kadar mutlu etti ki yanaklarımda ki o öpücüğü o kadar yakından halen hissediyorum ki anlatamam kendilerinin çocukları hiç olmamış belkide beni evlatları yerine koyuyorlardı hergün işten geldiğimde vgece vardiyam hariç camlarına bakar onları görme umuduyla aynı yerden geçerdim çogu zaman olmasada bir kaç kez de olsa onları görürdüm onları görünce ben rahatlardım bir gün sevdiğim bu insanlar gider diye hep korkuyordum onları orada görünce çok rahatlıyordum....ve hiç yolumu değiştirmezdim onları görebilmek adına hep oradan geçerdim...

Bir gün namaza gidiyorlardı arabayla geçerken dedem gel götüreyim dedim çok sevindi allah razı olsun ayaklarım agrıyor dedi sonra başka bir dedeyi de aldık ve camiye namaza götürdüm çok acil yetişmem gereken yere yarım saat geç gittim ama o an aslında dogru yaptığım bir andı dogru tercih yapmıştım...

2 gündür onları camda göremiyorum nine halen hastanede yatıyor ayaklarından rahatsız dede ise öldü oradan yine geçiyorum yolumu hiç değiştirmedim her gün onları oradaymış gibi hep hatırlıyorum kapılarında oturup aglamak isterdim ama ettiğim dualarımdan dolayıda eskisi gibi hıçkıra hıçkıra aglayamıyorum sadece arada gözümden yaş dökülüyor aglayamamak gerçekten de çok kötü. ben bu durumu çok kez yaşıyorum...

Bu iki insan bana yaşamıma dair çok şeyler eklediler iyilik yapmanın ne demek olduğunu güzel düşünüp güzele yormak demek neler olduğunu kendilerinden çok şeyler ögrendim biliyormusunuz halen sizlerden öğreneceğim o kadar çok şey var ki ama ne yazık ki ikiside artık beni bırakıp gittiler ben birilerini ne kadar çok seversem onlar benden ayrılmak için o kadar erken davranıyorlar artık eskisi kadar birilerini çok sevmek istemiyorum o zaman benle daha fazla yakın ve uzun yıllar yaşamış olacaklar onları kaybetmemek için herşeyimi verirdim ama benim sözüm yetmez herkesin bir zamanı var ve vakti gelincede bu dünyada göçüp gidiyorlar....

Kendileri beni buradan göremezler ama ben onlar adına nineme ve dedeme geleceğe dair hayata dair güzel mesajlar bırakmak için yazmak kaleme almak istedim bu insanlar gibi sevdiğim bir kaç insan daha benden uzaklara gitti....keşke onların zamanlarında olsaydım bende onlar gibi göçüp giderdim ama benim zamanım ne yazık ki farklı o yüzden anladım ki hayatımda faydalı ve güzel işler yapmak aslında gelecekte iyi ki de yaptım niteliğinde ve değerinde olduğunu anladım aslında giderlerken bile bana hayatıma dair yeni güzel şeyler öğrettiler ALLAH razı olsun sizleri siz iki güzel insanı tanıdığım için çok mutluyum...

Ninemi göremeyebilirim çünkü bundan sonra hastaneden sonra yegenlerinde kalacakmış ilk işim ninemi hastanede ziyaret etmek olacak umarım ben ziyaret etmeden o da dünyadan göçüp gitmez ....hayata dair birbirimizden öğreneceğimiz o kadar çok şey var ki...

Anlatmaya tarif etmeye kelimeler yetmez bu aralar biraz sakinsem nedeni de nenemi ve dedemi öz olmasalarda özlemiş olmam ve içimdeki onlara sunmak istediğim sevincimi sunmak istememden dolayıdır kendilerini özledim ne olurdu da son kez sizleri pencerede göerebilseydim sizler kadar saf duru temiz dünyada insan bulabilmek o kadar zor ki hele ki benim dilimi anlayan insan bulmak daha da zor sizleri çok seviyorum hemde çok benden uzaklarda olsanızda burada bu dünyada olduğum sürece sizleri seven biri olduğunu unutmayın inşallah....Umarım benide benden daha çok seven insanlar olur ...Amin.

Böyle.

Biliyormusunuz birbirlerine olan aşkları saygıları sevgileri o kadar güzeldi ki onlara bakınca insan hertürlü güzelliği görürdü yaşamlarında yaşlı ve hasta olmalarına ragmen namazlara olan saygıları ve devamlılıkları ve özverileri ise anlatmaya kelimeler yetmez di....ıkısıde aynı anda hastalandılar ıkısıde hastaneye yattı ama ayrı yatırmışlar ve bırbırlerınden ayrı kalınca ıkısıde çok aglamış sonrasında hastane yonetımı bu ıkı sevgılıyı bır araya getırmısler ayrı kalmasınlar dıye ama dedemızı kaybettık nınemız hastanede kendısının ne kadar aglamaklı oldugunu ıyı bılıyorum....

Çok sevdım be gerçekten de sızlerı çok sevdım sızler kadar duru temız saf ve berrak ınsan çok az bulunur herşey ıcın ıkınızede çok teşekkur edıyorum sızlerden çok şey ögrendım ...

Söyle.

Bu lezzzeti dünyada ne kazandığım paralar verirdi nede sahip olduğum mal ve mülkler verirdi gerçek sevgi denilen şey bu olsa gerek ben sizleri gerçekten de çok sevmişim şimdi herşeyi versemde sizi bir kere daha o pencerede bana selam verişinizi görsem ve gözlerinizde ki o güzel temiz kötülük olmayan ışıltıları alabilsem ..

Öz babannem ve dedem gibilerdi onları ne kadar sevdiysem bu ıkı ınsanıda öyle sevdim hayat işte giden gidiyor kalan yaşamaya devam ediyor ama ben bu dünyada olduğum sürece gözlerim hep sizin camda olacak ve yolumu hep siz varmışcasına aynı yerden geçirmeye devam edeceğim inşallah....Arabadayken bana bır nasıhat vermıstın dun gıbı aklımda sankı bugune ozel soylemıssın herşeyın kıymetını zamanı gelınce anlarsın dakı son sozunu sımdı daha ıyı anlıyorum sagol varol guzel ınsan sen bana çok değer kattın..

Böyle.