Gidişin kış, gelişin yaz gibiydi.

Gidişin kış, gelişin yaz gibiydi. Bir soğuk rüzgâr esmiş ve o rüzgârın soğuğuna binip gitmiştin uzak yerlere. Gittiğin yeri sen biliyor muydun, bilmiyoruz ama biz haberdar değildik nereye gittiğinden.Biz ise, gerdanı benli bir beyaz kuşun kırık kanadına binip giden birine bakar gibi hüzünle bakamamıştık ardından. Üşüyerek bakmıştık. En çok da kalplerimiz üşümüştü. Saçlarımızdan başlayıp nabzımızda atan kana kadar yayılarak tüm bedeni kaskatı kılan bir üşümeydi bu. Mevsim çiçek miydi, dağ mıydı, yorgun akan ırmak mıydı, kırlarda açan papatyalar mıydı, bilememiştik. Üşümüştük sadece. Parmaklarımızı birbirine kenetleyip ısıtmak istemiş, becerememiştik. Hiçbir şey anlamadan bakmıştık ardından. Sen gitmiştin ve biz üşümüştük. En çok da uzayıp giden bir yol gibi uzayan ince parmaklarımız üşümüştü. Sen gitmiştin
Fikri ÖZÇELİKÇİ